Zacznę od plusów-ogromnym atutem tej opowieści jest jej reinterpretacja-to był szalenie ciekawy zabieg i z przyjemnością oglądało się momentami mocno zmienianą historie .Niestety nie jestem fanem tego filmu,mam też problem z animacja poklatkową-technicznie jest to zrobiona perfekcyjnie ale nie da się ukryć że znudziło mnie to całościowo i absolutnie nie wzbudziło emocji.Wydaje mi się,że mam gdzieś zakorzenioną w głowie oryginalna animacje i żadna „nowa” wersja nie potrafi ująć tej pewnej magii.

Piękna i zaskakująco dojrzała animacja o relacji ojca z synem i - przede wszystkim - akceptacji, jednak zdecydowanie dla starszego odbiorcy i zawierająca trochę zbyt wiele wątków-wypełniaczy jak na jeden film, czyli 100% del Toro w del Toro.

Do bólu szczery - za co uwielbiam del Toro. I ten styl animacji, fantastyczna rzecz! Rzekłbym nawet, że zasługuje na 7,5.

Nawet jeśli historia podąża znaną drogą, to szczegóły i pewne decyzje czynią wizję del Toro oryginalną. To najlepszy Pinokio jakiego widziałem pomimo problemów.

Tyle było tych Pinokiów ostatnio, że do tego podszedłem bez żadnych nadziei. Może dzięki temu się zaskoczyłem. Del Toro, mimo że nie jestem jego fanem, dostarczył piękną reinterpretację i najlepszego filmowego Pinokia.

Niesamowita i zapierająca dech w piersiach animacja, będąca czystym potwierdzeniem potęgi kina. Jedynie gdzieś w przygodowej warstwie nie wszystko mi się podoba, natomiast nie zmienia to faktu, że odwaga twórcza del Toro jest wielka. Guillermo znajduje złoty środek pomiędzy klasyczną opowieścią a autorskim suplementem. Świetny przykład na ponadczasowość animacji poklatkowej i miłości filmowców do swojej profesji.

Szacunek zawsze dla animacji poklatkowej. Del Toro opowiada znaną historię po swojemu dodając istotne rzeczy z historii Włoch, prace rozpoczął już 15 lat temu. Widać serce do tworzenia tego niezwykłego świata.