Falcon Lake

Uroczy i ujmujący. W prostych historiach tkwi magiczna moc. Potrafią poruszać.

Swoim zaskakującym debiutem Le Bon daje znać nie tylko o zmyśle inscenizacyjnym i zdolności kierowania młodych aktorów, lecz także ogromnej empatii. Przedstawić grupę nastolatków w taki sposób, by dorosły z nimi empatyzował, nie doszukiwał się żadnej sensacji, a zamiast tego uśmiechał się pod nosem z cichym "pamiętam" z tyłu głowy - to ogromny talent.

Podobne opowieści często cechują nostalgiczny klimat, ciepła uczuciowości i skłonność do romantyzowania młodzieńczych rozterek. Le Bon tworzy zatem wewnątrz solidnie wypracowanego schematu. Wypełnia go umiejętnie i mimo znajomych motywów oraz niespiesznego tempa, nie nudzi. Świeżość jej wizji zapewniają paranormalne sugestie. Nigdy nie przykrywają one realizmu opowieści, ale zwracają uwagę i sprawiają, iż po seansie długo jeszcze chce się myśleć i dyskutować o zakończeniu.

Jest nostalgiczną opowieścią dedykowaną niemal każdemu, kto przeżył w życiu fazę inicjacyjną.

Klimatyczna, pełna wakacyjnych wibracji opowieść, która otula, ale i w nietypowy sposób trzyma w ciągłym, choć delikatnym, napięciu. Świetnie zagrana i bardzo dobrze zrealizowana trafia do puli filmów o dorastaniu, które robią to więcej niż poprawnie, do których będzie chciało się wracać, bo coś po sobie zostawiają - ślad, pamiątkę, refleksję.