Młoda Niemka, Anna, codziennie odwiedza grób swojego ukochanego Frantza, który zginął podczas I Wojny Światowej. Pewnego dnia spotyka Adriena, Francuza składającego kwiaty zmarłemu.
- Aktorzy: Pierre Niney, Paula Beer, Ernst Stötzner, Marie Gruber, Johann von Bülow i 15 więcej
- Reżyser: François Ozon
- Scenarzyści: François Ozon, Lydia Bigard
- Premiera kinowa: 4 sierpnia 2017
- Premiera światowa: 3 września 2016
- Ostatnia aktywność: 12 grudnia 2024
- Dodany: 16 stycznia 2017
-
Oceny krytyków
-
Oceny użytkowników
-
Recenzje krytyków
-
WięcejWydaje się filmem trochę dla François Ozona - twórcy na wskroś nowoczesnego - nietypowym. Ale to pozór, "Frantz" brzmi całkiem współcześnie.
-
Więcej
Najnowszy film francuskiego twórcy to jednak coś więcej niż tylko narcystyczny popis kreatywności. Dzieło Ozona odsłania cały swój potencjał dopiero wtedy, gdy osobliwa mieszanka romansu i kryminału w stylu retro zamienia się w przekorny traktat etyczny.
-
Więcej
Dość tradycyjnie bowiem Ozon stawia przede wszystkim na melodramat. Nie oszczędza swoich bohaterów i naraża ich na rozterki miłosne, które koniec końców nie zostaną zrealizowane z dość prozaicznych powodów.
-
Więcej
Jeśli chcecie zafundować sobie rozrywkę na naprawdę wysokim poziomie, to Frantz z pewnością będzie strzałem w dziesiątkę.
-
Więcej
Czarno-biały, surowy "Frantz" François Ozona to skromny film, z którego trudno się otrząsnąć.
-
Więcej
Małe wielkie Kino, tryumf historii nad formą, która jednak pięknie uzupełnia zamysł narracyjny obrazu. Film, który porusza, dotyka i zostawia emocjonalny ślad.
-
Więcej
Żywiołowo zrealizowany, tak samo zagrany Frantz jest ciekawym i oryginalnym studium radzenia sobie w wyjątkowych przypadkach. Jest też oczyszczający, daje przyzwolenie na białe kłamstwo, namawia wręcz do czułych wyznań, ostatecznie pokrzepia, nawet gdy bohater poczuje się rozczarowany.
-
-
Recenzje użytkowników
-
Ozon stworzył zachwycający, antywojenny film, którego bohaterowie szukają miłości (Anna), przebaczenia (Adrien). Genialne dialogi na długo zapadają w pamięć.
-
to film przede wszystkim o bezsensie wojny, ale o tez o tym, czy białe kłamstwo jest dobre i o przebaczeniu. Leciutki zgrzyt gdzieś w 95 min
-
"Każdego dnia kochałem go coraz bardziej. Każdego dnia ból stawał się coraz bardziej dotkliwy."
-
W kwestii aktorskiej/dialogowej popada czasem w naiwność, więc istotna jest tu głównie forma i koncept. Banał czy zwodzenie? Gdzie fikcja, gdzie prawda?Nie wiem
-
storytelling Ozona niezmiennie mnie uwodzi. piękna (wizualnie i narracyjnie), poetycka opowieść o szukaniu ukojenia w fikcji i kłamstwie. hipnotyzująca Beer!
-
Stylowa opowieść z tajemnicą w tle. Krótkie chwilę w kolorze szczęścia w świece bólu i ksenofobii. Smutna nostalgia miłości.
-
