Złodziej z przypadku

Złodziej z przypadku to moim zdaniem znakomita propozycja dla osób, które w kinie szukają odpoczynku. Nowa pozycja od Aronofsky'ego nie jest oczywiście pustą rozrywką. Zostawi nas w krótkiej zadumie nad tym, czy życie faktycznie układa nam się tak, jak sobie tego życzyliśmy. Może się okazać, że to najlepsza pora, by stawić czoła demonom z przeszłości, które nas hamują. Ten film przede wszystkim jednak dostarcza niezobowiązującej zabawy.

Absolutnie nikt się nie spodziewał takiej gatunkowej wolty po Darrenie Aronofsky'm, chociaż liczyłem na więcej humoru. Niemniej nie zmienia to faktu, że "Złodziej z przypadku" to wciągająca, pełna wściekłej energii zabawa konwencją oraz "lżejsza" produkcja w dorobku tego reżysera. Czy to będzie jednorazowy wyskok, czy początek nowego oblicza Amerykanina - czas pokaże. I tym bardziej warto będzie wyczekiwać nowego dzieła Aronofsky'ego.

Wprawdzie utwór porównuje się z twórczością Guya Ritchiego czy braci Benny'ego i Josha Safdiech - w czym pewnie jest sporo racji - ale w większym stopniu dzieło jest hołdem dla charakterystycznego dla lat osiemdziesiątych ubiegłego stulecia nurtu filmów spod znaku tak zwanych ucieczek w noc.

Najnowszy film Darrena Aronofsky'ego w niczym nie przypomina wcześniejszych dokonań tego reżysera. "Złodziej z przypadku" to zanurzony w latach 90. zabawny i krwawy koktajl budzący skojarzenia z gangsterskimi filmami Guya Ritchie'ego i braci Safdi, a tempem przypominający teledysk "Sabotage" Beastie Boys.

Taki też jest film Aronofsky'ego, to bajka dla dorosłych, w której czuć wszechobecną ostatnio nostalgię do lat 90. Ci, którzy chcą spędzić miło popołudnie w kinie, wyjdą zadowoleni. Jednak Ci widzowie, którzy od Aronofskyego będą wymagali więcej, opuszczą seans raczej zawiedzeni.