Mikołaj Lipkowski

Nie należy może do najlepszych filmów, jeśli patrzymy jako ogół kinematografii ogólnodostępnej, natomiast wypada lepiej niż większość netflixowego szamba. Mogę rzec, że jest ona idealna, by puścić ją w niedziele, po obiedzie u babci. Fani Szybkich i wściekłych czy Jamesa Bonda poczują się jak w domu. Przeciętny film, który nie jest zły, ale też nie jakiś wybitny.

To naprawdę dobra produkcja, która mimo wszystko potrzebuje jeszcze doszlifowania. W trakcie oglądania, widz cały czas ma z tyłu głowy, że każdy wątek, nawet najmniejsza pierdoła ma w nim jakieś znaczenie. Ta przeprawa przez setki wulgaryzmów, hektolitry krwi i obite mordy, była bardzo przyjemna. Już kiedyś dostaliśmy film o kibolach i był on totalną klapą. Na szczęście teraz otrzymaliśmy Furiozę i wypadło to znacznie lepiej. Patryku Vego - ucz się!

Edgar Wright ma na swoim koncie niesamowite tytuły. Baby Driver, Hot Fuzz - Ostre psy czy Wysyp żywych trupów. Do tej ekipy dołącza Ostatniej nocy w Soho. Jeśli spodziewacie się tutaj typowego horroru, w którym leje się krew hektolitrami to nie ten adres. Produkcja ta, próbuje bardziej przeniknąć do widza, aniżeli dać mu screamery czy mordowanie z zimną krwią. Mamy tutaj naprawdę świetny thriller psychologiczny. Thomasin McKenzi oraz moja ukochana Anya Taylor-Joy po raz kolejny nie zawiodły.

Przeciętny fan popcorniaków tego filmu nie zrozumie, mnie też w pewnym stopniu przerósł. Natomiast potrafię zrozumieć przekaz i symbolikę tej produkcji. Z jednej strony tylko kręcenie filmów, a z drugiej przedstawienie niesamowitej relacji dwóch ludzi. Trudny w odbiorze, ale naprawdę warty zobaczenia.

Walaszek nie wypada z formy. Bogdan Boner: Egzorcysta po raz kolejny serwuje nam niesamowicie absurdalną satyrę z demonami, przekleństwami i alkoholem na pierwszym planie. Historie przedstawione w serialu trzymają się siebie, a konsekwencje z poprzednich sezonów są zachowane, aniżeli w ogóle zapomniane, jak było w przypadku na przykład Włatców Móch. Mamy tu wszystko, czego fan twórczości tego wizjonera może oczekiwać, łącznie z cameo chłopaków z Blok Ekipy.

Nie jest to film o uzależnieniach, wybuchowych imprezach hotelowych czy seksie z groupies. Ten film przedstawia nam nastolatkę, która chce śpiewać, robi to i jej to wychodzi. To jest po prostu piękne. Wzrusza do łez.

Powiem, że bardzo przyjemnie minęły mi te prawie dwie godziny. Francuskie kino po raz kolejny się broni. Ten komediodramat udowadnia, że mieszkańcy stolicy mody potrafią rozbawić do łez i wywołać łzy wzruszenia. Nie będę ukrywał, że Komedianci debiutanci podobają mi się bardziej niż Nietykalni. Starsza produkcja, która również jest z kraju czerwono-biało-niebieskiej flagi, nie wywarła we mnie tyle emocji co jej młodsza siostra.

Walaszek nie wypada z formy. Bogdan Boner: Egzorcysta po raz kolejny serwuje nam niesamowicie absurdalną satyrę z demonami, przekleństwami i alkoholem na pierwszym planie. Historie przedstawione w serialu trzymają się siebie, a konsekwencje z poprzednich sezonów są zachowane, aniżeli w ogóle zapomniane, jak było w przypadku na przykład Włatców Móch. Mamy tu wszystko, czego fan twórczości tego wizjonera może oczekiwać, łącznie z cameo chłopaków z Blok Ekipy.

Ostatecznie Friendzone to chyba najgorszy film jaki dotychczas oglądałem na Netflix. Tak jak dzieci, kiedyś, straszyło się Babą Jagą, tak teraz można tym filmem. Ja rozumiem, że ludzie lubią poczynania w uniwersum Vegi, ja rozumiem, że komuś może podobać się Sex/Life. Sam jestem jedynym z tych dziwaków, co uwielbia oglądać Marvelka, podobała mu się Czarna Wdowa, a Batman v Superman to według mnie spoko film. Już lepiej oglądało mi się Wonder Woman 1984.

Cóż tu rzec, aż brak mi słów. Najlepiej będzie, gdy ten film podsumuję tym, że jest to ciekawa, lecz troszkę przereklamowana historia. Dodatkowo z niewykorzystanym potencjałem. Brak zwrotów akcji, ciekawych postaci, a także dobrego reżysera. Film dobry jedynie po spożyciu napojów wyskokowych, ale wtedy dozwolony od osiemnastego roku życia.

Cóż rzec, Rosjanie chcieli chyba stworzyć film katastroficzny inspirowany jakimś 2012, lecz przypomina mi to obraz Leonarda Da Vinci narysowany przez dziecko z przedszkola. W tym filmie nie wyszło nic, poza klimatem lat 80. i Oksaną Akinshiną. Nudny, długi i bezsensu. Odradzam oglądania każdemu. Te dwie godziny można spożytkować znacznie lepiej.

Niestety, duch dzieciństwa tutaj nie zdziałał zbyt wiele. Warner Bros. po raz kolejny serwują nam przygodę o kocie i myszy, ale do takich filmów jak Wielka ucieczka czy Magiczny pierścień im daleko. Oczekiwań zbyt wielkich nie miałem, także zawieść mnie nie zawiódł. Niestety, nie jest to dobre kino. Dobra obsada i sentyment nie uratują filmu, a raczej sprawią, że widz będzie wymagał więcej.

Nie dostaliśmy drugich Titans, nie jest to również drugi Daredevil. Mamy tutaj parodię Ligi Sprawiedliwości wraz z próbą zrobienia jakiegoś dramatu w stylu Euforii czy Riverdale. Niestety muszę dać tej produkcji tak niską ocenę, natomiast wróżę dobrą przyszłość. Wiem, że kino superbohaterskie nie jest szczytem ambitnej kinematografii, ale mimo to - nie wyszło.

Nie mogę zbyt wiele złego powiedzieć na temat tego filmu, bo jest on dobry. Czy tylko dobry? Czy aż dobry? Marvela tutaj nie doświadczymy, ale jakże genialną grę aktorską, a także brud, narkotyki i ponure kino akcji. To mi się podoba. Cherry: Niewinność utracona to mocna i wciągająca opowieść o problemach, z jakimi borykają się byli żołnierze USA, którzy tak naprawdę od rządu nie dostają w zamian za walkę nic. Genialni reżyserzy, genialny Tom Holland, genialny film.

Naprawdę przyjemne kino. Świetny serial do obejrzenia w weekend, gdy nie wiemy co zrobić z wolnym czasem. Można powiedzieć, że to perełka, która nie ma rozgłosu. Uczy tolerancji, a także przedstawia wizję świata po wybuchu pandemii. Możemy stwierdzić, że temat jest nam bliższy niż się wydaje. Produkcja na wysokim poziomie. Jedna z lepszych jakie możemy obejrzeć na Netflix.

Netflix lubi Wiedźmina. W przypadku serialu ta współpraca wypadła całkiem nieźle i muszę przyznać, że tutaj również. Jeszcze kilka dni temu, niemożliwym wydawało się, że Zmora Wilka mi się spodoba, jednak po seansie muszę przyznać, że jest dobrze. Mimo paru potknięć, film broni się. Streamingowy gigant stanął na wysokości zadania i dostaliśmy piękny produkt, nie tylko dla fanów anime czy naszego rodzimego Wieśka.

Od Lokiego oczekiwałem wiele, może nawet zbyt wiele, dlatego czuję niesmak. Zwłaszcza, że ostatni odcinek wypadł najgorzej z całej szóstki. Jest lepiej niż w Falcon i Zimowy Żołnierz, lecz nie jest to jednak WandaVision, które sprawiło, że nie mogłem podnieść szczęki z podłogi. Historia Wandy Maximoff owiana tajemniczością dodawała klimatu tej produkcji. Nie zrozumcie mnie źle, Loki też ma niesamowity klimat, lecz to jeszcze nie jest to.