Medusa Deluxe

Festiwalowa widownia może więc kręcić nosem, ale fani kryminałów powinni się świetnie bawić.

Mimo ograniczonej liczby lokacji, to dialogi są tu kluczowe i niezwykle wpływowe. Obsada prezentuje się niezwykle imponująco, praca kamery jest oryginalna i przykuwająca uwagę, zaś zwrot akcji pod koniec jest nieco przereklamowany, bez jakiegoś większego polotu. Całościowo jednak otrzymujemy bardzo udany produkt, który mogę nazwać kinem przez wielkie k.

Imponuje i błyszczy jak włosy potraktowane kosmetykami TRESemmé.

Nietypowy kryminał i naprawdę mocny debiut.

Jednych ta wielowątkowość i niejednoznaczność gatunkowa zaintryguje, innych nieco wybije z rytmu. Hardiman nie boi się bowiem odważnych koloryzacji i niestandardowych cięć. Całość prezentuje się na szczęście o wiele lepiej niż wspomniany wcześniej fontange.

Jednych ta wielowątkowość i niejednoznaczność gatunkowa zaintryguje, innych nieco wybije z rytmu. Hardiman nie boi się bowiem odważnych koloryzacji i niestandardowych cięć. Całość prezentuje się na szczęście o wiele lepiej niż wspomniany wcześniej fontange.

Mimo ograniczonej liczby lokacji, to dialogi są tu kluczowe i niezwykle wpływowe. Obsada prezentuje się niezwykle imponująco, praca kamery jest oryginalna i przykuwająca uwagę, zaś zwrot akcji pod koniec jest nieco przereklamowany, bez jakiegoś większego polotu. Całościowo jednak otrzymujemy bardzo udany produkt, który mogę nazwać kinem przez wielkie k.

Festiwalowa widownia może więc kręcić nosem, ale fani kryminałów powinni się świetnie bawić.

Nietypowy kryminał i naprawdę mocny debiut.

Imponuje i błyszczy jak włosy potraktowane kosmetykami TRESemmé.

Mimo ograniczonej liczby lokacji, to dialogi są tu kluczowe i niezwykle wpływowe. Obsada prezentuje się niezwykle imponująco, praca kamery jest oryginalna i przykuwająca uwagę, zaś zwrot akcji pod koniec jest nieco przereklamowany, bez jakiegoś większego polotu. Całościowo jednak otrzymujemy bardzo udany produkt, który mogę nazwać kinem przez wielkie k.

Jednych ta wielowątkowość i niejednoznaczność gatunkowa zaintryguje, innych nieco wybije z rytmu. Hardiman nie boi się bowiem odważnych koloryzacji i niestandardowych cięć. Całość prezentuje się na szczęście o wiele lepiej niż wspomniany wcześniej fontange.