Kate

Jeśli ktoś szuka tutaj realizmu, nowinek kinematograficznych, czy też kina wyższej rangi - zły adres. Kate to prosty jak drut film, w którym leje się krew, obija twarze i daje rozrywkę! Nie powiem, że się zawiodłem, bo nie. Nie oczekiwałem od niego zbyt wiele, bo wiele też nie dostałem, jednak jest tego więcej niż myślałem. Jeśli jesteś fanem, wielokrotnie już przywoływanego przeze mnie Johna Wicka, to się tutaj odnajdziesz. Ja jestem i mi się podobało.

Historia opowiedziana w Kate jest prosta jak grecki mit, pradawna baśń czy szekspirowska sztuka, co ułatwia odczytywanie jej w archetypicznym kluczu. To uniwersalna historia o zdradzie, pragnieniu władzy i próbie życia na własnych zasadach.

Nie znaczy to jednak, że Kate jest nudnym czy złym filmem. Daleko mu oczywiście do zapisania się na kartach historii kina sensacyjnego i pewnie za rok nie będę już o nim pamiętał, ale przez niecałe dwie godziny bawiłem się na tyle dobrze, że nie żałuję wieczornego seansu.

Całkiem przyjemny seans, dobry film o zabijaniu, ale też kolejny obraz z "przesłaniem", że słowo "rodzina" można rozumieć na wiele sposobów.