W nich cała nadzieja

Czego by nie mówić o filmie Biedronia to cieszy, że Polacy biorą się za science fiction tego typu. Czy w waszym odczuciu produkcja wypadła dobrze czy też nie - jest to kamień milowy w polskiej kinematografii. Cierpi na głupotki, brak logicznych rozwiązań ze strony głównej bohaterki, ale to wciąż solidny tytuł, który przeciera szlaki w tego typu kinematografii.

Z nieukrywaną przyjemnością piszę wszystkie powyższe i następne słowa. W nich cała nadzieja nie jest filmem "dobrym jak na polski". Nie jest "przyzwoity w porównaniu z resztą". Jest to pełnoprawne, świadome swej formy dzieło, które powinno być pokazywane, omawiane, chwalone i studiowane.

Zachęcamy do zobaczenia filmu "W nich cała nadzieja" nie tylko z ciekawości, jak ten uwielbiany i fascynujący widzów na całym świecie gatunek został przetrawiony przez polskie kino. To interesująca historia z przesłaniem i przestrogą, które niestety chyba nigdy się nie przeterminują, a to zawsze jest w cenie.

Jest bardzo dobrym kinem postapokaliptycznym. Biedroń natomiast okazał się godnym następcą Piotra Szulkina. Żałuję, że w selekcji Festiwalu Polskich Filmów Fabularnych w Gdyni jego dzieło nie trafiło do Konkursu Głównego.

Mimo że W nich cała nadzieja pozostaje nie do końca spełnionym dziełem ja nadal wierzę, że gałąź rodzimego kina postapokaliptycznego zacznie rosnąć i nie będziemy skazani na wieczne wspominane z rozrzewnieniem jedynie arcydzieł Piotra Szulkina. Film Biedronia stanowi krok w dobrą stronę. Klucz to znaleźć naprawdę zdolnych scenarzystów

"W nich cała nadzieja" to produkcja, która wygrywa na poziomie wizualnym, maskując niedostatki budżetowe, ale toczy nierówne scenariuszowe boje, gubiąc tempo i wpadając czasem na "przeszkody", gdzie nie pomoże nawet znajomość trzech praw robotyki Asimova. Czy zatem Biedroń będzie kolejnym Szulkinem, z własnym autorskim stemplem? W przyszłości odpowiedź na to pytanie znajdziemy.

Polskie science fiction, a dobre.

Fabuła filmu jest prosta i bezpośrednia, skupia się na prezentacji ważnych problemów, nie rozpraszając widza pobocznymi wątkami. Smutne zakończenie filmu, bez typowego happy endu, nadaje mu głębi i skłania do refleksji.

To chęć odnalezienia panaceum na rozwiązanie wszystkich zagrożeń światowych, podczas gdy pomysłu do ich realizacji nie starcza nawet na pół filmowej inwencji.

Piotr Biedroń i jego ekipa udowodnili, że nie potrzeba wielkiego budżetu, by zrealizować przyzwoity polski film science fiction.

Nie jest filmem idealnym. Ma swoje błędy i niedociągnięcia, jednak broni się rewelacyjnymi kadrami, świetnie skomponowaną muzyką oraz ciekawie zarysowaną relacją pomiędzy dwojgiem wyrzutków, bardziej lub mniej tego stanu świadomych.