Baza recenzji

Jak, mając w obsadzie Charlize Theron czy Ume Thurman i tak nośny temat jak nieśmiertelni, można stworzyć takiego gniota pozostanie zagadką po wsze czasy (z 1 nie pamiętam kompletnie nic (choć patrząc na komentarz już ta musiała być konkretną ... kupą) a 3 (bo że powstanie to wątpliwości nie ma) to omijać będę szerokim łukiem)

Trochę szantażu, romansu, zabójstw i mamy film.
Gratulacje! Następny, taki sam kiepski, proszę...

Szkoda nafty!
Na VHS latało to jako "Głuchy telefon".

Skoki spadochronowe.
Ot, takie "Na Fali" plus "Strefa zrzutu".
Gorsze, ale nieznacznie gorsze.

Rea jako morderca sprawiedliwy, mordujący osoby, którzy mają być zamordowani, mordem sprawiedliwym. Bo mordowanie sprawiedliwe, złych osób to mordowanie słuszne.
Czy wspominałem o mordowaniu?

A long, long time ago
I can still remember how movie parodies
Used to make me smile...
But something touched me deep inside
The day the film-parodies died.

Kilka śmiesznych scen.
Zawsze coś, w porównaniu do części drugiej.

Szkoda Lamberta.
Charyzmę ma, a Rhona Mitra to super seksowna laska.
Ale film marny. Sorry, no bonus!

Oho. Jest tutaj Prawdziwy Romans, Kalifornia i kino Tarantino.
Odtwórcze, ale słodkie!
Bazuje na innych, drenuje ich fabuły, ale dodaje sporo od siebie.
"- Wyglądasz jak dupa zza krzaka z tym tatuażem!"
"- Czuję, że wyłażą mi bebechy, niech ktoś mi je włoży z powrotem!"
"- Na tym świecie potrzebne są dwie rzeczy - miłość i Kaliber 45!".

To jest w zasadzie remake, reskin, reboot - jak zwał te głupie terminy, tak zwał.
Żadna z tego tak naprawdę kontynuacja.
I żaden z tego dobry film na miarę tego znakomitego, De Palmy.
Wyjątkowo żałosny obraz!

"Tego się często nie widuje" i całe szczęście. Już po 15-20 minutach nie mogłem się doczekać aż te dinomutanty wszystkich zeżrą i będę mógł zająć się czymś ciekawszym ;) (+★ za Scarlett i wszystkie jej krągłości ;P)

Ciekawy koncept, choć ostatecznie mało emocjonujący.
Ostatecznie jednak, owa czwarta wojna nie nastąpiła, więc tytuł zdecydowanie na wyrost.

Ktoś napisał, że w tym filmie nie ma niczego, do czego będzie się wracało w myślach... jednak dyndający Keoghan będzie wracał do głowy zupełnie nieproszony. Mam duży problem z tym co chce ten film osiągnąć i jakie środki do tego dobiera. Miewa momenty, gdzie ogląda się go perwersyjnie przyjemnie, ale też męczy pretensjonalną próbą bycia błyskotliwym. Nieznośny, ale wizualnie przyciągający. Barry robi, co może, żeby z pełnym poświęceniem sprzedać swoją antypatyczną postać i trzeba to docenić.

Bardzo sympatyczny i ciepły serial z oryginalnymi bohaterami. Idealny popołudniowy rozluźniacz i poprawiacz nastroju.

(6,5) "Dla tych którzy są nam bliscy i dla tych których nigdy nie spotkamy" Trzydzieści lat minęło jak ... "mgnienie oka" ;) Cała seria (no może poza 2) zachowała równy poziom, a finał ... sceny trzymające w napięciu (okręt podwodny, pojedynek dwupłatowców) przeplatane sentymentalnymi dłużyznami ... finał rządzi się swoimi prawami ;)

Gdy za sterami bolidu zasiada charyzmatyczny Pitt ,za kamerą stoi Joseph 'TG2' Kosinski a w czołówce pojawia się logo 'A Jerry Bruckheimer Production' to można być pewnym tego że czeka cię jazda bez trzymanki i solidna dawka adrenalinki. Przekozacki to film, stojący na wysokim poziomie pod względem technicznym (montaż i dźwięk to istna perfekcja). Jedynie scenariuszowo kuleje (banał i schematyzm) ale nadrabia to pędem i widowiskowością.

„Gran Turismo” opiera się na prawdziwej historii i oferuje dynamiczne widowisko dla fanów wyścigów. Fabuła niestety przewidywalna i pełna klisz znanych z kina sportowego, ale rekompensują to świetne efekty specjalne i kapitalny montaż, który sprawia, że czujemy się jak na torze. Dziw bierze, że Blomkamp zabrał się za dramat sportowy, a nie za kolejne SF.

Bardzo ciekawe historie melodramatyczne. Szkoda tylko, że tak chaotycznie narracyjne i słabo rozłożone akcenty w konstrukcji mozaikowej. Ale i tak dla wyrazistości warto obejrzeć, chociaż mogłoby by duże bardziej skondensowane.

Klasyczna opowieść o Sleepy Hollow w ujęciu Burtona to groteskowy kryminał z czarnym humorem i niesamowitym klimatem, który wylewa się z każdej sceny i ujęcia. Aktorzy pierwszorzędnie dobrani i poprowadzeni-Johnny Depp w swojej najlepszej erze, świetna Christina Ricci i cała plejada amerykańskich i brytyjskich gwiazd w tle. Czytałam wiele opinii, że ten film był potknięciem, ale dla mnie to jeden z najlepszych filmów reżysera i obowiązkowy coroczny seans przed Halloween.

Zdecydowanie najlepsza część. Dużo nowych światów, najbardziej widowiskowa i otwarta. Tylko te wszystkie złole wyglądają tak samo, już od dawna nie ogarniam, co się dzieje w tej serii. Zakończenie jak zwykle bardzo przeciągnięte, tak o 20 bossów za dużo.

Scenariusz to schemat, który był chyba częściowo tworzony przez Chata GPT. Ale klimacik, zdjęcie, wyścigi w dechę!

Jak na 1958 rok nakręcony z zaskakującym rozmachem. Trochę szkoda, że mocno podkoloryzował historię "Orła". Fabuła trochę cierpi z powodu zbyt dużej liczby bohaterów.

Drive to Survive: The Movie. Grzęźnie w scenariuszowych kliszach, ale rewelacyjne widowisko z ciągle wspaniałym Bradem Pittem na czele.

"Żeby tylko zobaczyć uśmiech na twojej twarzy" Najlepsza część trylogii Larsa von Triera plus wyjątkowe aktorstwo Emily Watson (świruski są odjechane ale wierzące świruski są odjechane na maksa)

Czerwona Sonja z lat 80. to przy tym arcydzieło fantasy (mimo kiczu, ale za to z klimatyczną muzyką).

Trochę inny Burton niż zwykle-ale wciąż z typowym dla reżysera czarnym humorem i oryginalnymi bohaterami. Satyra na społeczeństwo i lekka parodia "kosmicznego" kina z plejadą gwiazd kina lat 90-tych.

"Wampiry udające ludzi udających wampiry" ;) Przez te wszystkie lata nasłuchałem się jakie to jest (arcy)dzieło a dostałem ... jedynie dobry spektakl o zazwyczaj znudzonych wampirach (za to z prawdopodobnie najlepszą rolą dziecięcą w historii kina (Kirsten Dunst))

Ciekawa narracja, przerywana pojedynczymi wypowiedziami Niewiadomskiego podczas procesu później. Nie wiem, czy akurat ten zabieg dobrze działa, ale cała reszta na plus, a szczególnie charakteryzacja oraz gra aktorów (Rataj, Piłsudski, Haller, Trąbczyński na 6) oraz oddanie problemów rodzącej się dopiero, polskiej demokracji. Aż dziwne, że takie dzieło powstało w okresie PRL-u.

Together”, debiut reżyserski Michaela Shanksa, to odważne połączenie body horroru i psychologicznego dramatu o zależności w związku. Dave Franco i Alison Brie emanują niewymuszoną chemią, a groteskowo piękne efekty praktyczne oddziałują na zmysły. Film zmusza do refleksji nad tym, kiedy intensywna więź staje się niebezpieczna. Końcowe połączenie bohaterów — przerażające, ale niezwykle symboliczne.

Akiva Schaffer ożywia kultową serię niezwykle gęstym tempem gagów i slapstickową absurda, a Liam Neeson jako Frank Drebin Jr. wnosi komiczny kontrast dzięki swej powadze. Pamela Anderson błyszczy jako cwana femme fatale, a wizualne smaczki i rodzaj humoru Zuckerów-Abrahamsa-Zuckerów czują się autentycznie, choć miejscami nadmiar żartów zniechęca. Mimo to film daje łyk dawnej, kinowej radości i przypomina, jak bardzo brakowało teatralnych komedii.

Pierwsza część raczej lepsza, ale to nadal rewelacyjne animowane Ocean's Eleven.

Królowa Łeby - Pani Renia - miażdży i rozwala system nawet jak przebywa w sanatorium. Super, że taki skromny film wszedł do szerokiej dystrybucji.

Wyśmienite połączenie emocji i adrenaliny — Brad Pitt jako Sonny Hayes emanuje charyzmą, a Joseph Kosinski serwuje zapierającą dech oprawę wizualną. Wyścigi wyglądają jak żywcem wyrwane z trasy, a dramatyczna muzyka Zimmera i solidne postacie sprawiają, że film to spektakularna rozrywka.

O dziwo, scenariuszowo jest całkiem składne jak na tę serię (pomijając plan przeniknięcia do włoskiej mafii, który jest kretyński). Do tego samochodowe pościgi i w większości udany humor. Jak dla mnie jedna z lepszych odsłon cyklu.

To nie jest zły film, ale poprzednie części powiesiły poprzeczkę dużo wyżej. Okropna mania nawiązywania do wcześniejszych filmów, stawka większa niż życie, bohaterowie gdzieś w tle, to rozbrajanie bomb już się robi nudne. Brakuje humoru, napięcia, tej radosnej kreatywności w scenach akcji. W akcji z samolotami i podwodnej to poczułem, ale to za mało.

Wystawna scenografia, dobra realizacja i piękne krajobrazy to z pewnością zalety serialu. Jednak jako całość to niestety bardzo zmarnowany potencjał i nic więcej. Tak naprawdę zaczął się rozkręcać dopiero w momencie w którym został anulowany...

Dopóki Robina grał Michael Praed (miał chłop charyzmę) serial trzymał fason ale jak tylko zastąpił go bezbarwny Connery to czar prysnął. Oczywiście zdarzały się i w miarę dobre odcinki, nie powiem że nie ale pierwsze dwa sezony uważam za najlepsze. Nie mogę również nie wspomnieć o fantastycznie zagranym duecie (de Rainauld & Sir Guy z Gisburne w interpretacji Nickolasa Grace'a i Roberta Addie), klimacie oraz muzyce zespołu Clannad.

Cienka jest granica między arcydziełem a pretensjonalną, naiwną, pseudofilozoficzną wydmuszką. Wywalić narratora. Hiddleston robi ten film. Przez te 15 minut które w nim jest.

Nigdy nie wybaczę temu filmowi zmarnowania potencjału roli Bale'a. Mieć takiego aktora w MCU i zrobić z nim to co Waititi...reżyser dobrze zaczął w poprzedniej części, ale tutaj przedobrzył i to tak bardzo, że aż zepsuł wszystko. Produkcja nierówna, mało porywająca z wymuszonym humorem. Po prostu nie.

Nie przesadzę, jeśli napiszę, że to chyba najlepszy Robin Hood w historii kina. Akcja, przygoda, świetna realizacja i przede wszystkim fenomenalne aktorstwo-czapki z głów zwłaszcza przed Alanem Rickmanem -jego Szeryfa zapamiętuje się na całe życie -i ten czarny humor....poezja! Nic tylko sobie znowu zanucić piosenkę Adamsa i zabrać się za oglądanie.

Drugi sezon Foodtopii stara się podkręcić absurd i obsceniczny humor, ale efekt jest nierówny. Animacja i pomysły wciąż potrafią bawić, jednak wiele gagów powtarza się i szybko traci świeżość. Brakuje lekkości i błysku znanego z filmu — to bardziej hałaśliwa, niż inteligentna satyra. Średnia rozrywka, tylko dla fanów.

To na pewno nie romcom, to dramat, chociaż z pozytywnym zakończeniem, zbyt pozytywnym jak na taką historię, choć sensownym. Mogłoby to być bardziej "ludzkie", cieplejsze, ale doskonale pokazuje, że miłość to nie matematyka, logika i checking the boxes. Ale co ja tam wiem, jak nigdy w związku nie byłem, tylko oglądam filmy <chlip>.
"When I see your face I see wrinkles and grey hair and children that look like you".