Baza recenzji

A mnie się podoba. Faktycznie scenariuszowo jest co najwyżej przeciętnie, ale klimat, warstwa wizualna i Florence Pugh wystarczyły, bym się świetnie bawił. ;)

Matuszyński jest wybornym rzemieślnikiem, dlatego nawet pomimo tak długiego metrażu sprawnie nad wszystkim panuje. Czuć to wszystko, czuć bezsilność, czuć absurd, czuć rozrywane więzi. Potrafi angażować, choć nie bez błędu ma trafia z idealną dynamiką opowieści. Ziętek jest wow, a im bliżej końca, tym większe popisy daje.

cała masa nawiązań filmowych i puszczania oka do widza, a miała być infantylna animacja ...

Świetny klimat i warstwa wizualna, ale chaos w końcówce jest irytujący. Wolałbym mniej dramatu rodzinnego, a więcej Wielkiej Brytanii lat 80. ;)

Widać, że to reżyserski debiut, a tym bardziej widać, jak scenariusz zmierza po linii najmniejszego oporu, bo tak łatwiej, taniej i szybciej i to niestety mocno rozczarowuje. Trudno się jednak tym nie emocjonować, w dużej mierze to samograj i nie będę się z tym filmem kłócił (choć im dłużej rozbierać go na czynniki pierwsze, tym gorzej), bo uważam, że ostatecznie ma sporą moc pomagania.

[Edycja Rozszerzona] Przede wszystkim epickie zakończenie trylogii, ale co ważniejsze dla mnie, to emocjonalne pożegnanie z bohaterami, z którymi zżyłem się.

[Edycja Rozszerzona] Moja najbardziej ulubiona część trylogii. Świetnie rozwija świat i bohaterów, a do tego ma epicką wojnę na wszystkich frontach (Helmowy Jar <3).

[Edycja Rozszerzona] Świetnie balansujące pod względem tonu kino przygodowe wprowadzające w ten świat oraz przedstawiające bohaterów, których od razu polubisz.

Olivia Wilde nie umie budować napięcia, Harry Styles jest niezamierzenie śmieszny w dramatycznych scenach, a panowie Van Dyke dalej nie umieją pisać.

Kto by pomyślał, nawet taka trylogia jest w stanie dowieźć film, który nie jest tragiczny. Niby wciąż cierpi na podobne problemy co poprzednie części, ale udaje mu się nieźle przenieść zakończenie mangi. Ma lepszą konstrukcję historii oraz nie tak okropne CGI. To nadal daleki poziom od bycia czymś dobrym, ale przynajmniej nie dostałem bałaganu.

Słabsza od pierwszej części, ale wciąż ma pewne interesujące elementy. Źli w tym filmie są strasznie sztampowi, ale nie można im odmówić pewnego szelmowskiego uroku.

Świetna muzyka i wiele ikonicznych scen. Historia, choć dość typowa, całkiem sprawnie poprowadzona. Psuje ją tylko gruby absurd z końcówki.

Skończyłem seans DON'T WORRY DARLING z mętlikiem w głowie. Choć początkowo jest jeszcze OK, to z każdą kolejną sceną robi się coraz gorzej i gorzej, aż dochodzimy do finału i cholernego plot twistu rodem z Assassin's Creed. A na dokładkę mamy nie umiejącego grać Harry'ego Stylesa.

Meta-film, który swoje lenistwo usprawiedliwia tym, że jest tego świadomy. Tylko, że ja od kryminału oczekuję dobrego scenopisarstwa.

Legendarny reżyser Kyle Balda po raz kolejny udowodnił, że można zrobić film który jest pod każdym względem idealny! Moje oczy delektowały się tym wspaniałym widowiskiem animowanym przez tylko marne 80 minut, ale już tyle wystarczyło bym został uwiedziony tym pięknym pokazem umiejętnośi scenarzysty Briana Micheala Lyncha i Matthewa Fogela.

Film o człowieku wchodzącym na górę. Nic o nim nie wiemy, nie wiemy nic o samej górze i organizacji wyprawy itd... Szkoda bo można by z tej historii zrobić dobry film.
Zastanawiam się jakby ten film wyglądał gdyby zrobiono go w Hollywood...
Przedstawienie głównych bohaterów, jakieś pogaduchy przy piwku, organizowanie wyprawy itd... a tu nie ma nic.

Cezary Żak, Artur Barciś, Anna Mucha i do tego powrót Pawła Małaszyńskiego! Z przyjemnością na film się wybiorę, by zobaczyć tych państwa na ekranie. Jestem ciekawa jak zostanie przedstawiona historia bogaczy PRL ;) Spodziewam się mocnego przerysowania sytuacji i dużo uśmiechu, tego czasu na relaks ;)

Ani to dobra autobiorafia ani działający komediodramat. Chyba, że was śmieszy produkcja o znęcaniu się nad pracownikami i widzeniu duchów.

Kolejny nudny horror, który utonie w bibliotece Shuddera. To, że zakończenie nie jest słabe to za mało, żeby dało się go wybronić.

Gdybym odkrył ten film na studiach, dałbym prawdopodobnie z marszu 10 gwiazdek. Urocza rzecz, a Raiff to zdolny człowiek. Bardzo jednak szarpie, bo z jednej strony miłe zaskoczenia, bliskość z bohaterami, empatia, która rodzi się w widzu, a z drugiej irytacja, bo ileż razy można było rozegrać to inaczej.

Nie jest to na pewno film niepowtarzalny, bo jedna z pierwszych przygód Eastwooda z reżyserią jest bardzo zręcznym żonglowaniem wszystkim, na czym wcześniej zrobił światową karierę. Choć oczywiście nie zabraknie tu momentów na tyle oryginalnym, by z łatwością zapadły w pamięć. Będę bardzo miło wspominał, chociaż tempo dla niewprawionych ślamazarne, no ale to w końcu nie western w stylu Peckinpaha.

wyrazistość postaci i satyra na produkcje z zagadką kryminalną, może trochę za bardzo zamotane

Z pozoru to czysty i prosty w swej formie komediodramat. Z czasem zaś przejawia okrutną prawdę na temat społeczeństwa,jego klasowości,problemów komunikacyjnych a przede wszystkim pogubienia się w emocjach. Zaś cała hawajska otoczka to tak naprawdę przekłamana idylla za którą dzieją się frustrujące ale jakże frapujące sceny.
Sezon 1 - 8.5 - Świetny scenariusz, rewelacyjnie rozpisane postaci. Spokojne tempo nadaje jakiejś dynamiki tej opowieści.
Sezon 2 - czekam ...

Świetny od strony wizualnej, muzyka majstersztyk - 6 odcinek z muzyką od Ugory sprawił, że zbierałem szczękę z podlogi. Wciąga bez reszty i przy okazji chwyta za serce. Czy czegoś trzeba więcej? Mnie kupili. Już nie mogę się doczekać kolejnych sezonów, szkoda, że ten tak szybko się skończył.

Nieprzyjemnie chłodna atmosfera "Wolfen" może wielu fanów 'rozrywkowych' horrorów skutecznie zniechęcić. Nie pomaga również fakt że temat wilkołaków został przez twórców potraktowany umownie , pełniąc rolę metafory walk klasowych i drapieżnej strony kapitalizmu ... film jest jednak pierwszorzędnie zrealizowanym policyjnym kryminałem z jak zawsze niezawodnym Albertem Finneyem , doskonałą pracą kamery ,fantastycznym wykorzystaniem efektów optycznych oraz znakomitą muzyką Jamesa Hornera.

Film, który przez większość czasu prowadzi donikąd, a do tego nie umie dobrze poruszyć wszystkich tematów obecnych w historii.

Film, który jest jednocześnie skrótowy jak i przeciągnięty. Potrafi zachwycić swoją realizacją, ale na dobrą sprawę, pozostawił mnie strasznie obojętnym.

Im jestem starszy, tym bardziej podoba mi się Top Gun. I nie wiem, co o tym sądzić. Bo film jest dobry, ale czy aż tak? ;)

Ostatni seans na tegorocznym(aka 2022)Festiwalu Polskich Filmów Fabularnych.Ostatni i działający destrukcyjnie na moją osobę gdyż po prawie 2godzinnym seansie nie wiedziałem co ja tak naprawdę zobaczyłem.Dla mnie ta produkcja nie posiada sensu ani tej odpowiedniej tajemnicy i bagażu emocjonalnego na tyle intrygującego aby zaciekawić mnie jako odbiorce.Szalenie nużący,toksycznie irytujący.Sama historia naprawdę miała potencjał jednak dla mnie Smoczyńska zabiła ten film.Przerost formy nad treścią.

Jaroszek podchodzi do biografii księdza Kaczkowskiego z pewną dozą nowoczesności.Nie ukazuje nadto cierpienia i choroby księdza,lecz skupia się na narratorze tej opowieści i jego oczami ukazuję Nam hospicjum i postać Kaczkowskiego.Nie jest to wybitne dzieło,ma gdzieś wiele potknięć w linearności opowieści.Scenariusz też momentami kuleje i aż nadto chce silić się na melodramat.Jednak tym filmem jest Ogrodnik i Trojan - to oni niosą cały ciężar tej produkcji i to dla Nich warto obejrzeć ten film.

Debiut fabularny Krawczyckiego jest do bólu przewidywalny-rozumiem zamysł zakazanej,nieszczęśliwej miłości.Jednak podczas seansu ma się wrażenie,że "chemia" między głównymi bohaterami jest mało wiarygodna i namacalna.W pojedynkę każdy wybrzmiewa znaczenie lepiej,zaś gdy dochodzi do jakiegokolwiek zbliżenia jest to w żaden sposób angażujące dla widza.Owszem są momenty dobre-toksyczna relacja matka-syn oraz piękne zdjęcia-niektóre kadry mocno zapadają w pamięć.Dostaliśmy miałkie polskie Brockeback

To obraz bardzo kameralny,hermetyczny,szalenie duszny w odbiorze i mocno ściskający za serce widza.Tytułową bohaterkę poznajemy w dość trudnej do ogarnięcia sytuacji-pełnej desperacji i lęku który ma oczach napada na bank.Wraz z akcją filmu dowiadujemy się o Niej więcej i współczucie ale również i rozdrażnienie nad Nią mocno się przeplata i potęguje.Jadowska świetnie prowadzi kamerę,jest w tym filmie wiele ciekawych rozwiązań a opowiadana historia mocno kontrastuje z czystymi kadrami.

Mam problem z filmem Laskowskiego. Nie było to nic nadzwyczajnego, ani tym bardziej złego.To w swoim gatunku typowy średniak z problemami narracyjnymi, bo scenariusz momentami mocno kuleje-przez to są momenty,które mimo iż powinny wprowadzać dramaturgię-śmieszą i wyprowadzają widza z rytmu.To krótki metraż i raczej seans nie dłuży się.Na pewno na duży plus zasługuje duet Musiałowski-Zydek-ich toksyczna więź unosi się wręcz w powietrzu.Jednak to nie wystarcza aby wzbić ten film na wyższe rejestry

Dość ektrawaganckie trzeba przyznać podejście do klasycznej baśni tysiąca i jednej nocy , z przebłyskami szalonego i wizjonerskiego geniuszu George'a Millera. Piękne wizualnie jest to dzieło ale miejscami dość nierówne i niestety nużące (szczególnie w drugiej połowie). Za sam jednak niezwykle urokliwy bajkowy klimacik , realizatorski kunszt i solidne aktorstwo należy się jednak twórcom uznanie.

Kryminał w starym, dobrym stylu, który jednocześnie bawi się konwencją. Sporo inteligentnego humoru. Wyśmienite, mimo kilku naciąganych wyborów obsadowych.

(7.1) To powinien być film o Polsce, ale Hollywood zawsze był ślepy. Sentymentalny, śmierć Carol budzi nas z tej wojny z oddali. Garson i Pidgeon bardzo ładnie.

(8.3) Super, że oprócz typowego pierdolenia o wielkim artyście i emocjach towarzyszących jego muzyce, pokazano analizę utworów pod kątem czysto muzycznym.

osiołkowi w żłoby dano, w jednym owies w drugi ... szanse na Oscara, recenzja: https://www.wodaiogien.com/single-post/io-osio%C5%82ek-oceny-woda-3-10-ogie%C5%84-7-10