Baza recenzji

Kultowa pozycja wśród fanów gotyckich opowieści z dreszczykiem, wypełniona niesamowicie ciężką atmosferą znakomicie podkreślaną przez melancholijną muzykę Graeme Revella oraz rockowy soundtrack. Dodatkowymi atutami tej komiksowej adaptacji są stylowe zdjęcia i efekty specjalne. Warto również wyróżnić tragicznie zmarłego Brandona Lee w swojej ostatniej a już na pewno najbardziej pamiętnej i chyba najlepszej swojej aktorskiej roli.

Pierwsza część zaskakiwała świeżością,była czymś oczywistym ale podana w nieoczywisty sposób.Tak druga odsłona tytułowego lasu to odpięcie wrotek i jazda!Niestety z gorszym skutkiem.Chociaż pierwsza połowa jakoś się trzyma,zaciekawia,śmieszy tam gdzie powinna,tak po twiście fabularnym siada dosłownie wszystko,z tempem na czele-bo film się wtedy dłuży niemiłosiernie a końcówka pozostawia wielki niesmak.Ale nadal gdzieś darzę sympatią ten projekt,bo to jednak coś innego na naszym polskim podwórku

Mniejsza o fabułę , większą logikę czy sens gdy dwa legendarne monstra stają na przeciw siebie aby tłuc się niemiłosiernie i obracając w perzynę wszystko co popadnie - aż miło popatrzeć. Gdybym miał 12 lat pewnie bawiłbym się na tym jeszcze lepiej ale tak czy owak dostarcza rozrywki na bardziej niż przyzwoitym poziomie a nominacja do Oscara za efekty (choć to nic w gruncie rzeczy nowatorskiego) wydaje się być jedynie czystą formalnością.

Ciekawa,wciągająca i na czasie historia polskiego mordercy,doBry klimat i aktorstwo ale czegoś jakby zabrakło

Absolutnie nie kupuję scenariusza i dramaturgii. Ładnie nakręcony, nieźle zagrany, ale to tyle.

Chyba mnie dopadły kosmiczne bloby, że daję naciągane 7, bo fabuła ssie, ale kuźwa taką Wieniawę lubię, a te efekty i charakteryzacja wow. Kreatywne mordy.

Jedynkę naprawdę polubiłem, ale czuć było, że Kowalski się jeszcze nieco wstrzymywał. Tutaj wszelkie łańcuchy pękły i dostałem piękny slasher klasy C.

Niemal każdy fan popularnej gry musi odczuć jakąś formę niedosytu i zawodu - historia i postacie są płaskie jak diabli ale najbardziej rozczarowującym elementem nowej adaptacji MK jest fakt iż twórcy uczynili z niej swoistą przymiarkę do rzeczywistego turnieju a wszystko jest tutaj wypełnione bylejakością wykonania , tak nawet same pojedynki , które powinny przecież stanowić największą atrakcję MK.

Nie straszy tak jak kiedyś ale niezwykle skutecznie buduje napięcie i klimat zagrożenia , w czym doskonale pomaga nie tylko świetna praca kamery ale również klimatyczna syntezatorowa muzyka. Jedno z najlepszych dokonań w dorobku Carpentera bez dwóch zdań.

Ekscentryczny i kompletnie zwariowany miks horroru i komedii w typowo burtonowskim , bujnie wizualnym stylu. A Michael Keaton z łatwością kradnie show , jako tytułowy obłąkaniec z zaświatów , nie mógł być bardziej przedemonizowany i śmieszniejszy w swoim fantastycznym wykonaniu.

Epstein nasiąknięty wpływem Hollywoodu, ale wciąż opowiadający własnym stylem i stosujący szeroką gamę zabiegów charakterystycznych dla impresjonizmu.

Łatwo mi zrozumieć powody, dla których stał się kultowy, bo wszystko co związane z Michaelem i budowaniem napięcia jest świetne, ale reszta? Trochę średnio.

Naprawdę odświeżający slasher jak na swoje czasy. Czy to przez dekonstrukcję gatunku czy intrygę związaną z tożsamością zabójcy. Oprócz tego świetne budowanie napięcia.

Świetny dramat rodzinny w świecie wielkiego biznesu. Ogląda się doskonale, trzeba tylko się przyzwyczaić do irytująco rozedrganej kamery.

Zacznijmy od tego,że mógł to być dobry film.Materiał źródłowy uważam za ciekawą dyskusje na temat straty,cierpienia,choroby i życia w zgodzie z samym sobą.Niestety,film ma straszne problemy kompozycyjne,nie jest wiadome czy mamy to brać bardziej na serio,czy bardziej z przymrużeniem oka.Wątek główny jest bardzo skąpo rozwinięty.O ile ogląda się to wszystko bardzo dobrze,to mam wrażenie,że twórcy nie wiedząc co robić dalej wrzucali Nam co raz to bardziej tkliwe utwory w tle.Jestem zawiedziony.

Masa świetnych i inteligentnych żartów sprawia, że na tym filmie nie można się nudzić. Ma on właściwie tylko jedną wadę - Val KIlmer nie jest Leslie Nielsenem. Kilmer nie gra źle, ale chyba nie odnalazł się w tej konwencji i jako postać nie daje nic "ekstra".

Sympatyczni bohaterowie i trudne tematy podejmowane z wyczuciem i humorem. Dwa pierwsze sezony bardzo dobre, trzeci niestety dużo słabszy (formuła się rozmywa, a opowieść idzie w dziwne rejony). Minus 1 do oceny za postać Adama - naprawdę rzadko zdarza się taka postać, której każde pojawienie się na ekranie powoduje, że palec odruchowo szuka przycisku "przewiń".

Bardzo porządnie zrobiony dramat historyczny. Film opowiada tę samą historię z perspektywy trzech różnych postaci - co z jednej strony jest zabiegiem ciekawym (wyłapywanie choćby drobnych różnic w narracji), ale z drugiej oglądanie pewnych zdarzeń po raz trzeci jest momentami nużące. Świetna scena pojedynku na koniec. Jednak mi osobiście cały seans towarzyszył żal, że bohaterowie jednak nie mówią po francusku.

Widziałem w sumie po raz drugi i wciąż uważam, że to świetny film, choć strasznie razi nadmierna teatralność. Końcówka dalej bardzo mocna...

Jest to film niezwykle nastrojowy ale wymagający od widza niemalże 'świętej' cierpliwości i skupienia więc zdecydowanie nie dla każdego. Zawiedzeni mogą się jednak poczuć ci , którzy liczą na moralnie budującą opowieść wiernie oddającą ducha poematu w kwestii rycerskich cnót głównego bohatera. Mimo tych i jeszcze wielu innych zmian , warto go obejrzeć bo jest w nim co podziwiać i co przeżuwać.

Zbyt lubię literacki pierwowzór i klimat angielskiej prowincji, by nie docenić dzieła Holland. Piękny, choć prosty (a może nawet banalny?) film o przełamywaniu własnych słabości.

Sama prostota i urok dziecięcego oglądu życia: beztroska, pozycja wyznaczana wróblimi jajkami i rozczarowanie po zetknięciu ze złożonością świata dorosłych.

Leniwiej chyba się nie dało. Ciężko szukać czegokolwiek oryginalnego po tym jak film z 2018 nieco odświeżył serię. Zbędna część, przez którą nie czekam na Ends.

Jest w tym filmie tyle dziwacznych i irytujących elementów, że aż mną skręcało. Ale kreacje Spacek i Duvall mają coś w sobie hipnotyzującego i pociągającego.

Oniryczna fantazja, zabawa ruchem, jego ciągłością, zatrzymaniem, spowolnieniem, przyspieszeniem, a jednocześnie piękna pocztówka żywej metropolii.

Doskonała kontynuacja,ciekawe sceny śmierci i sama postać Meyersa,średnia muzyka(za malo znanego tematu Carpentera),dobry klimat i kilka strasznych momentów

Absolutne arcydzieło(będą Oscary),niesamowite efekty i klimat,doskonałe aktorstwo,maly minus za muzykę która mnie nie urzekła,zdjęcia to arcydzieło operatorskie.

Fajny klimat lat 80-tych. Doskonała gra aktorska. Trochę przewidywalny ale dobrze się ogląda.

Wreszcie powrót na dobre tory.Początkowo chce zwrócić uwagę na głównych aktorów-Damon,Driver,Comer,Affleck świetnie odgrywają swoje role nadając odpowiednie tony i wydźwięki swoim postaciom.Podobała mi się trzyaktowa koncepcja tego filmu,gdzie z trzech punktów widzenia przedstawia Nam się historię.Opowieść ma momentami narracyjne problemy,gdzie za bardzo niewiadome jest w jakie konkretnie nuty uderza,Jednakże pod żadnym pozorem nie nudzi,bardziej zaciekawia i angażuje.Porządny historyczny film.

Mało ludzi na tej pustyni pełnej androidów... Niestety. Ekspozycyjne dialogi, pozbawione człowieczeństwa i zaangażowania emocjonalnego. Spektakularny wizualnie, ale... Nie czuć ciężaru żaru pustyni, niebezpieczeństwa pewnych scen, czy też poczucia zagrożenia. Dużo powiedziane, mniej pokazane. Ma swoje zalety, niemniej jednak wieje nudą i o ile może oddaje ducha powiesić, to niekoniecznie sprawdza się jako doświadczenie kinowe. Zapomnę bardzo szybko, bo emocjonalne zaangażowanie leży totalnie.

Trochę to wygląda jak esej studenta filmoznawstwa zafascynowanego "Halloween" Carpentera, który nie umie przelać swoich myśli na papier - jest więc bez ładu, składu i wyraźnej puenty. Twórcy próbują "złapać wiele srok za ogon", ale mało co z tego odpowiednio wybrzmiewa. Poprzednik zawiesił poprzeczkę na tyle wysoko, że nie udało do niej przynajmniej doskoczyć, choć elementy czysto slasherowe wypadają tu całkiem dobrze i konsekwentnie.

Rany taki film to ja jestem wstrząśnięty. Ten film zapamiętam na całe życie, jest mocny, wstrząsający, serce się kraja od biedy i innych rzeczy które tam były, są łzy, boże i żeby było więcej takich filmów, moje serce jest za Libanem. Gorąco polecam obejrzeć.

Nużący i w dużej mierze irytujący sequel , wypełniony natłokiem bezsensownych wątków i postaci , które tworzą jeden wielki bałagan. Mogę co najwyżej pochwalić kilka nawiązań do oryginału oraz klimatyczną muzę ale sam film docenią głównie hardkorowi fani kina spod znaku krwawej jatki.

Trafne, tylko odrobinie przerysowane, ukazanie środowiska chuliganów sportowych i ich kontaktów ze światkiem przestępczym. Wyrazistość postaci, dobre aktorstwo i poprawnie rozpisane dialogi. Drobne błędy reżyserskie i odrobinę za długie.

Zaiste imponujące światotwórstwo. Sam film klimatyczny, ale bardzo prosty, nie nie rzec banalny. Warstwa audiowizualna nadrabia braki fabularne.

Monumentalny, ładny wizualnie, ale nie emocjonuje – to po prostu opowieść, bez przywiązania.

Nowy 'Candyman' jest (co było zresztą do przewidzenia) zrealizowany w duchu ideologii BLM co czyni go przez to jeszcze bardziej niepokojącym i przerażająco aktualnym niż kiedykolwiek wcześniej. Film ma momentami piękny , wizualnie olśniewający styl (te ruchome obrazki) , solidne aktorstwo (zwłaszcza bardzo dobry Colman Domingo) ale ogólnie niestety nie wywołuje ciarek zbliżonych do oryginału z 1992 roku. Dobrze chociaż że twórcy oddali w jednej ze scen hołd postaci granej przez Tony 'ego Todda.

Tak ciekawie nieoczywisty jest ten serial, że aż serduszko rośnie. Tym bardziej, że to sprawna mieszanka horroru i dramatu psychologicznego. Flanagan zresztą już nie pierwszy raz udowadnia, że ma smykałkę do tego typu zestawień. Z pewnością można byłoby pozbyć się części przydługich dialogów/monologów i zamknąć to w dynamicznych 6 odcinkach, ale to raczej już nie jest styl Mike'a. W ostateczności jest to trzymający blisko ekranu traktat o ludziach, gdzie całość zanurzona jest w gatunkowym sosie.

Jest to jednak jakiś fenomen, że amerykański remake ma w sobie śladowe ilości autentyzmu. Co kilka minut przypominasz sobie, że to tylko film według z góry zaplanowanego scenariusza, a ludzie uczestniczący w obrazowanym ekscesie, to tylko udający aktorzy. Nawet ten świetny Gyllenhaal jest momentami przerysowany, nadekspresyjny.

Wierna adaptacja. Może przydługa i muląca. Realizacyjnie, szczególnie dźwiękowo robi jednak wrażenie. Nareszcie jakiś kinowy hit frekwencyjny.

To produkcja, którą powinno się po prostu doświadczyć na dużym ekranie. Choć ma pewne wady (nadmiar ekspozycji) i cierpi nieco przez fakt, że jest pierwszą częścią dylogii, to zachwyca prezentacją samego świata, niejednoznacznymi postaciami oraz robiącą spore wrażenie realizacją.

Nieporadny, nijaki i nieświadomie zabawny przez ciągłe popadanie w parodię produkcji o twardych gliniarzach, z doklejonymi na doczepkę scenami pułapek, żeby czasami ktoś nie zapomniał, że to część tej samej serii. Tutejsza intensywność Chrisa Rocka jest jednocześnie przerażająca, jak i fascynująca.

Bardzo nierówny film, miejscami zbyt "cukierkowaty". Tematyka sympatyczna ale to za mało.