Czas Apokalipsy

ogromne, neurotyczne usiłowanie rozliczenia się z szaleństwem. każda sekunda spycha nas w mrok, w coraz bardziej surrealistyczne i oddalone od możliwości zrozumienia miejsce, którego nie da się zobaczyć, gdy się nie upadnie.
Czas Apokalipsy to jednocześnie brutalna opowieść o człowieku i jego wojnie z samym sobą, ale też moralitet o wyzwalaniu się z okowów, jakie nakładamy na siebie, o konformizmie i o pustce, która czai się niepostrzeżenie w tle.

To co robi Duvall w tym filmie przyćmiewa całą resztę, która wydaje się przez jego popis jakaś nijaka. Każda jego scena to mistrzostwo. Deska, surfing i napalm.

Francis Ford Coppola potwierdza na różne, brutalne sposoby, że wojna to piekło. Epicka wojna, pełna trudnych scen akcji i świetnego dialogu.

Skupia się na upadku moralności wśród ludzi w czasie wojny. Ciężki, bez wzniosłych scen i gloryfikacji którejkolwiek ze stron.

Bezprecedensowe wojenne arcydzieło. Inaczej nie mogę tego określić. 1000 oceniony film.

[2] directors cut 3:16

Wojna jako międzynarodowy konflikt i wewnętrzna walka człowieka z samym sobą. O dwóch osobach kryjących się w jednym ciele. O wszystkich ludziach.

Świetnie operuje kontrastem by ukazać rozkład moralności i drogę do szaleństwa. Fantastyczna strona audiowizualna i aktorstwo. 8.5

doskonała historia, portrety psychologiczne, niespieszne tempo, zdjęcia muzyka wzbudziły całą gamę uczuć we mnie, ale też niedosyt...

2000

Bez względu na to czy wytrwasz aż do końca
tej pełnej szaleństwa i grozy podróży w mrok ludzkiej duszy ,trudno pozostać obojętnym wobec skali przedsięwzięcia i nie zachwycać sie mistrzostwem wykonania.Obsesyjny wręcz perfekcjonizm Coppoli czuć niemal w każdym kadrze.Brando nawet epizod czyni wielkim ,jednak prawdziwą apokalipsę czyni
fenomenalny zabawny występ Duvalla.
Dla niego i legendarnej sceny z Walkiria ogląda sie często i to jeszcze nie będzie
THE END

(Final Cut) Złożony portret wojny przedstawiony w ogromnie imponującej stronie wizualnej. Może nie wszystko zagrało dla mnie, ale i tak mocno szanuję film.

Dzieło absolutne

10.AFF #12: Wersja reżyserska (183min)

podróż pod drabinie moralnych wyborów

Transcendentalna podróż wgłąb kolejnych kręgów piekła. Dużo pytań o pochodzenie i naturę zła. Bez wątpienia arcydzieło.

(9.4) (Final Cut). To nie film o Wietnamie, ale nie przeszkadza mi to. Czekanie w napięciu na mistyczną końcówkę z Brando. Czas na poezję.

Pod względem technicznego wykonania jest to arcydzieło. Dźwięk, oświetlenie, scenerie - tworzą wprost niesamowitą atmosferę. Całości dopełnia postać Kurtza - enigmatyczna, przerażająca, z którego ukazaniem reżyser zwleka praktycznie przez cały film, co robi ogromne wrażenie. Oceniłbym wyżej, ale były momenty, w których film potrafił nieźle się wlec, zwłaszcza, że te romanse w połowie były całkowicie zbędne.

Coppola mówi o rozpadzie kondycji człowieka z wojną w tle, ale w taki sposób, że ciężko nie zasnąć.

Ma jedną wadę - stanowczo za mało Brando.