Baza recenzji

Ocena po pierwszym sezonie. Świetny Ian. Realistycznie funkcjonująca taka osada zamieszkana przez barwne postaci. Ale momentami to tani western. A monotonne tempo potrafi uśpić. Czas pokaże, czy moja ocena się utrzyma, czy zwiększy.

książka ciekawa, serial - katastrofa

Drugi sezon to dynamiczne i emocjonalne rozwinięcie historii, które jeszcze mocniej podkreśla mroczny klimat i złożoność bohaterów. Animacja zachwyca stylem, a scenariusz sprawnie łączy brutalną akcję z wątkami politycznymi i duchowymi. To dojrzalsza i chyba bardziej intensywna odsłona serii, choć klimatem nie dorównuje oryginalnej serii Clive’a Bradley’a.

To jedna z najbardziej ambitnych polskich produkcji Netflixa ostatnich lat – wizualnie dopracowana, świetnie zagrana i odważna w narracji. Godny reprezentant kina katastroficznego w naszym kraju i pierwsza produkcja zrealizowana na taką skalę i z takim rozmachem.
Gorąco polecam!

(SPOILER)
Wybaczcie być może profanację (?), ale ten 12-odcinkowy seans przypomniał mi kultowego 'Evangeliona'.
Pomijając pierwszy, dość smutny, a później zwariowany, schizofreniczny epizod, dalej to taki słodycz - koleś chce tylko pomacać i polizać się z kobietą. A później się bawią (choć mocarne sceny retrospekcji ukazują, że każdy nosi w sobie traumę nielichą) i chleją.
I w 3/4 serialu większość z nich ginie w ciągu 10 minut.
Japończycy może mają małe pisiorki, ale jaja PRZEOGROMNE!

do s03

Niby to wszystkie najbardziej stereotypowe żarty o teściowych zebrane w serial, ale dobre do kotleta. Pod koniec zaczynają się dziwniejsze pomysły, fajnie.
Serial ten zasługuje na szczególne wyróżnienie z powodu poruszenia trudnej i niezwykle ważnej problematyki tłuścinek, kożuchów i farfocli w jedzeniu. Z tego co mi wiadomo, to pierwsze naświetlenie tej kwestii w masowej kinematografii.

Bardziej aktualna wiedza naukowa, ale na animacjach nie bardzo widać 30 lat różnicy w rozwoju efektów specjalnych. Dodatkowo częste przebitki na współczesnych archeologów, sprawiają wrażenie jakby ten serial był niskobudżetowym kuzynem oryginalnych "Wędrówek...".

(5,5) "Podobno ludzie nie zauważają znaków, nawet tych oczywistych" ;) Głupiutkie/głupkowate ale Buscemi, Radcliffe czy Viswanathan (dzięki której i dla której tu trafiłem) dają popis

Familijne kino, które z klasą łączy rozrywkę z wrażliwością. Inteligentna, serdeczna, sprawnie opowiedziana. Dla młodszych widzów będzie to przygoda, dla starszych lekcja jak opowiadać dzieciom o otaczającej rzeczywistości.

Może i na faktach, ale ubarwiony i mało realistyczny, widząc głównego bohatera... Ale wciąż kawał fajnej telewizji.

bardzo proamerykański serial. super się ogląda, chociaż scenariuszowo trochę nie dowozi na koniec. ale i tak wszystko co lubię

Pierwsze dwa sezony świetne. Ostatni sezon to już pomyłka i popłuczyny po poprzednich sezonach. Może z wyjątkiem historii Margo, ale to zasługa po prostu świetnie napisanej postaci. Niepotrzebna nowa postać Milesa i zmiana charakteru w taki sposób, że wydaje się być niewiarygodna. Wolałam relacje między bohaterami, klimat i rozwój NASA na przestrzeni lat niż bojki w kosmosie. Ocena ogólnie za cały serial.

Okazuje się, że można zrobić serial wierny realiom powieści, z bohaterami o konkretnym pochodzeniu, bez nachalnych zmian. Warto. Magiczny i klimatyczny.

Sam pomysł nawet ciekawy, ale wyszedł z tego kolejny generyczny serial Netfliksa, przewidywalny i nieśmieszny. Skip.

Tyle, na ile pozwolił telewizyjny format.
Trzeba jeszcze tylko poczekać 20 kolejnych lat i będzie lepiej...

Można obejrzeć, nawet miewa swój urok, ale w porównaniu z pierwszym serialem Horyzonty są bardzo dziecinne i naiwne. Już nie wspominając, że po prostu pierwsze generacje samych pokemonów są ciekawsze.

Komiksy też były mało ambitne, ale potrafiły dawać jakąś frajdę. Tutaj są ze dwa ciekawe pomysły, a poza tym niestety trzyma poziom serialowego What If. Nie ma tu nawet żadnego zakończenia, ostatni odcinek po prostu się urywa.

Opus magnum Gaimana to jedna z najlepszych rzeczy, jakie w życiu czytałem. Serial na jego podstawie jest tylko... dobry, w porywach bardzo dobry.
Ale to i tak wszystko, co dzisiejszy świat streamingu mógł dowieźć. Można tylko się cieszyć, że serial powstał przed oskarżeniami wobec Gaimana, bo inaczej nigdy byśmy go nie zobaczyli. A tak przynajmniej znajdą się osoby, które po seansie sięgną po komiks. I to prawdopodobnie jest największa wartość tego serialu.

Jedyna wada tego anime jest takie, że się kończy. Doskonały humor, ciekawe postaci, a jednocześnie porusza bardzo poważne i trudne tematy.

egzystencjalna saga przepełniona namiętnością

niezły, ale za dużo przypadkowych zbiegów okoliczności jak zwykle

Owszem, pierwszy sezon jest lepszy od drugiego, ale masowy hejt jest głęboko niesprawiedliwy dla produkcji jako całości. To udana adaptacja gry i kolejna sugestywna wizja postapokaliptycznego świata.

Serial tak drętwy, że praktycznie nieoglądalny. Nie wyróżnia się żaden odcinek, może poza pierwszym w trakcie którego można mieć nadzieję, że jakiś pomysł na fabułę istnieje. Zirytują zarówno widza, który jest wyznawcą kultowego filmu, jak i takiego który przystąpi do oglądania „na świeżo”.

Potworne rozczarowanie.
Nie spodziewałem się, że twórca świetnych 'Fargo' czy 'Legionu' zaprezentuje mało ciekawą trawestację "Piotrusia Pana", a z Xenomorpha uczyni nic nie znaczące tło. W dodatku zrobi z niego posłusznego pieska Fafika.
Pomysł na dzieci, uwięzione w ciele dorosłych ciekawy, ale sprowadza się ostatecznie do banałów o problemach dorastania i kolejnym bełkocie o megalomanie, który chce dać ludziom nieśmiertelność.
Po co w ogóle było w to wikłać Aliena?

Poprawnie wykonany serial detektywistyczny z ciekawym wątkiem religijnym. Niestety wszystko oprócz religii jest tu potraktowane powierzchownie, postaci nie porywają, montaż jest momentami co najmniej kwestionowalny, a finał nie dowozi. Ale pomimo tego jest to serial wciągający, który ma swoje mocniejsze momenty. Jeżeli interesuje was temat mormonów lub po prostu lubicie detektywistyczne seriale klasy B to polecam spędzić kilka miłych wieczorów przy tym utworze

pilot gorszy niż Dojrzewanie, ale ewolucja bohaterów przez cały serial - wspaniała

s01 — IX '25

7,5. ocena po 2 odcinkach. jest potencjał i są głupoty. ale to pierwsze przeważa. jestem kupiony. oglądam dalej. ale jako fan czuję trochę niedosyt. Tak było... ale po ostatnim odcinku ocena się... zmniejszyła. 6,5 to maks za całość.

Chyba najlepsza filmowa rzecz od Alien³. Wojna korporacji z ekscentrycznym Kavalierem na czele; pytania egzystencjalne, bo hybrydy maszyn i ludzi; nowe, ciekawe potwory; rewelacyjny Timothy Olyphant w drugoplanowej roli.
Rozumiem, czemu fani mogą się poczuć rozczarowani. Bo Obcego jest tu bardzo mało. To serial o wszystkim, tylko nie o nim. W dodatku jest tu nagi, to znaczy pokazany w całym swoim majestacie. Mnie taka świeżość jednak bardzo cieszy.
Wątek Wendy zbyt przewidywalny i jest zbyt OP.

Poziom odcinków różny. Ogólnie sztampowo. Ale klimat potrafią wykreować. Jest brutalnie. A realizmu dodaje oryginalny język. Finałowa bitwa!

Świetny serial.
Szkoda, że został skasowany przedwcześnie.
Co prawda powstał po latach film kończący pewne wątki, ale bądźmy szczerzy - to już nie było to. A 4 sezon, który miał się skończyć spaleniem Deadwood byłby prawdopodobnie jedną z największych petard w historii TV.
Pewnie w alternatywnym świecie, ostatni odcinek 4 sezonu, ma równie kultowy status co ending 'Six Feet Under'.

Życie-śmierć.
Wszystkie odcienie ludzkiej egzystencji.
Plus najlepszy finał w historii telewizji.

Od zachwytu do całkowitego znudzenia.
Tak, obejrzałem wszystkie 11 sezonów.
Za kolejne spin-offy podziękuję.
Wystarczy mi już tej Zgnilizny.

Flanagan jak zwykle w formie.
Stylowa wędrówka przez wspomnienia.
"Perfectly splendid!"

Zjawiskowa Anya.
Piękna pochwała psychodelików i antydepresantów.
Taka, że po seansie masz ochotę na niezły odlot.
Ale twórcom chyba nie o to chodziło...

Magiczna opowieść o przemijaniu.
Gdyby zacytować klasyka i jeden z najlepszych seriali świata napisałbym - "You can't take a picture of this, it's already gone."

Poświęca sporo naszej uwagi, zarówno na przybliżenie nam przyczyny katastrofy jak i astronautów tej tragicznej misji.
Plus oddanie im hołdu.
No i sporo tutaj archiwalnego materiału, co warto zawsze docenić.

Lindelof doskonale rozumie Alana Moore'a.
Działa zarówno jako sequel, prequel i hołd.
Szyderczy i bez efekciarstwa.
Swietny Iron i muzyka duetu Trent/Atticus.

Wciąż twierdzę, że Moffat ma świetne pomysły, ale jest wyjątkowo słabym scenarzystą na całość, co pokazał przy 'Sherlocku', który wypalił się już po 1 sezonie (z przebłyskiem na Psa w drugim).
Tutaj też chłop nie dowiózł do końca, choć tym razem, na szczęście, nie zamęczył nas kilkoma sezonami.

Fantastyczna satyra na Hollywoo.
Poszczególne odcinki to pieprzone złoto!

Bezpieczna ekranizacja poszczególnych fragmentów kilku komiksów - poszatkowane, wypaczone, zbyt ugrzecznione (na Trygława i Swaroga!) pod najmłodszych.
Duch i humor komiksów mistrza Christy został jednak zachowany, chociaż wiadomo, że każdy wolałby ekranizacje jeden do jednego.
Na to jednak potrzeba byłoby sporego budżetu, a ten serial jest jednak stworzony po taniości. A i tak tylko dzięki dolarom od Netfliksa!
Polska ma tyle dobra, ale nie ma kasy, by przekuć to na wielką skalę. Szkoda.