Baza recenzji

Film to jeden wielki product-placement, a scenariusz to absurdalna głupota (60-letni kierowca w Formule 1 jest tak samo wiarygodny jak kierowca ślepy, z jedną nogą i ręką). Co innego strona techniczna i praca kamery. Montaż, dźwięk i montaż dźwięku - pewne nominacje do Oscara w kategoriach technicznych ma.
Pitt ma w sobie tyle charyzmy, że ciągnie brawurowo tę rolę. Tylko nałóż sobie ochraniacz na zęby, by nie zgrzytać od tej fabularnej głupoty i do bólu schematycznej, scenariuszowej wydmuszki.

Retrofuturyzm fajny, bardzo fajny, a scenariusz nawet OK.

"Szczęście to skomplikowane pojęcie" ;) Ani to angażuje ani ciekawości nie wzbudza, bohaterowie niby są a jakby ich nie było, gatunkowo miota się od postapo sci-fi po kryminalne kino akcji i zemsty no i koniec końców wyszło takie NIC przez Netflix wyprodukowane i w Indonezji nakręcone ("25 x Azja (3)" - 22/25)

Po kiego grzyba odwoływać się do wybitnego działa Hitchcocka i udawać, że wszystko działa i jest fajne. Kiedy wcale nie jest.
Bo intryga kuleje i jest marniejsza nad marnościami. I wszystko marność? Nie do końca - to po prostu słabiutki kryminał nawet jak na normy hollywoodzkie lat 90. Tym bardziej dziś "szkoda nafty" na seans.

Początek i scena z autobusem, absolutnie genialna (w kinie tak podkręcili dźwięk, że po wybuchu każdy wyskoczył ze swych bamboszy).
Szkoda, że później tempo i intryga leci na łeb na szyję i podobnego napięcia już nigdy nie będzie.

Życiówka Bruce'a!

Stara recenzja - https://www.filmweb.pl/reviews/recenzja-filmu-12+ma%C5%82p-4575

Koleś po siedmiu latach śpiączki wstaje sobie jak nowo narodzony i mówi - "Idę bić złoli". Spuścić w kiblu takie bzdury.

Głupio mi - myślałem, że na kolacji się porządnie spierdziałem, że aż mi dupę wypaliło razem z krzesłem, ale nie, to podróbka jeansów z Hongkongu mi wybuchła. Bo tam bomby były!
I po co było kupować na bazarze od Ruska?
Van Damme - skończ już z takimi głupotami...

To tutaj Cameron pokazał po raz pierwszy swoje seksualne zamiłowanie do wody (coś jak stopy u Quentina Tarantino). Bez wątpienia jedno z najlepszych kin fantastyczno-naukowych w historii.
Otchłań morza to rzecz niebywale zabójcza, ale jednocześnie do dziś niezbadana, piękna, mroczna.
Taki prekursor późniejszego 'Avatara'.

Willis na każdy hit lat 90 miał przynajmniej dwie klapy. Zarówno artystyczne jak i finansowe. To jedna z nich.

Jeden z przykładów filmu docenionego dopiero po latach. O zostawieniu straumatyzowanych weteranów wojennych z Wietnamu nikt wtedy jeszcze nie mówił, a termin PTSD nie był nikomu znany. A większość widzów nie chciała nawet odczytać tak filmu.
Warto wspomnieć, że to znakomita adaptacja dość słabej książki. W przeciwieństwie do niej - Rambo nie zabija ludzi, wciąż zachowuje swe człowieczeństwo. Zaszczuty, chce tylko przeżyć. Kino sensacyjne z duszą i przekazem. Ile takowego mamy dziś?

Ja Wam Damme i Rodman grali w gorszych filmach, ale to i tak rzecz na granicy oglądalności. I ten biedny, demoniczny Mickey Rourke po boksie i nieudanych operacjach plastycznych.

Zdecydowanie klasy B, ale ogląda się zacnie, a i jest kilka urocznych, krwawych scen. Tom Sizemore, który w latach 90 był najlepszym aktorem "charakterystycznym", ciągnie film.

Ponoć z oryginalnego scenariusza braci (dziś sióstr) Wachowskich niewiele zostało, ale czy kino byłoby lepsze, czy gorsze nie dowiemy się nigdy.
Dostaliśmy jednak cholernie trzymającego w napięciu akcyjniaka.
A przerysowany Banderas świetnie bawi się rolą. Ba, do dzisiaj wszyscy pamiętają kultowy mem/gif z tego filmu.

"- Zabiję cię na końcu!
(...) Kłamałem!"
Mi się film też bardzo, ale to bardzo podobał... kłamałem!

Banderas idealnie wpasował się w kultową rolę zamaskowanego mściciela.
Co by jednak nie pisać i tak wszyscy pamiętają z tego filmu tylko "pojedynek" Banderas - Zeta Jones. Ile tam uroku i seksualnego napięcia...

Nigdy za tym nie przepadałem. Może jeśli potraktować to jako kino kampu (coś, jak nasz "Świat według Kiepskich") to może i to jest na jakimś poziomie zabawne. Problem, że ktoś to klepnął full-serio, z kuriozalną utopią, gdzie policjanci nawet nie wiedzą co znaczy "morderstwo" i kod 187. Szkoda słów. Plus muszelki i wirtualny seks.

Woo w Hollywood jeszcze się tak nie rozkręcił (pokaże to dopiero w "Bez twarzy', a później niestety zdechnie, a to pech), ale i tak są echa tego, co robił najlepszego w Hongkongu. A Travolta to pyszny złol.

ani to śmieszne, ani specjalnie angażujące, ciekawe po co to wchodzi do kin po 30 latach

rewelacyjna rola Meryl Streep

Świetny mix komedii, horroru i fantastyki. Dobrze wykreowane postaci i dobry casting to to czego można oczekiwać po Timie Burtonie. Szkoda, że nie robi się już takich filmów. Prostych i nieskomplikowanych, ale urzekających. Nie jest to w żadnym stopniu arcydzieło, lecz spełnia swoją funkcję i daje sporo rozrywki tym, którzy wiedzą czego szukają.

Całkiem przyjemny kawałek kina. Burton dowodzi ponownie że jest świetnym reżyserem i warto oglądać jego dzieła. Świetna obsada, ciekawa historia i przyjemne efekty specjalne czynią z seansu naprawdę miłe przeżycie. Nie jest to na pewno nic przełomowego ale świetnie nadaje się jeżeli lubicie styl burtona albo fantasy

dobrze, że pierwowzór nie był arcydziełem, bo dwójka była profanacją... nic tutaj nie gra, a gość który siedział na postprodukcji powinien dostać dożywotni zakaz wykonywania zawodu

dużo Krakowa, wciągający chociaż w wielu miejscach nielogiczny scenariusz, znakomity debiut Baar

Serce boli, że to jeden z niewielu filmów eksplorujących tematykę cywilizacji mezoamerykańskich. Świetne dzieło trzymające w napięciu, klimatyczne i ze świetnym castingiem. Realizm i ciężki klimat sprawiają, że ten seans jest czymś specjalnym. Jeżeli lubicie tematykę Azteków, dobrą akcję lub po prostu chłopów biegających z gołymi klatami to jest to naprawdę dzieło godne polecenia. Wielka szkoda, ze nigdy ni doczekaliśmy się sequela

Głupia naparzanka z prostą fabułą, ale daje sporo zabawy. Główna postać jest wyrazista i ciekawa, akcja jest dobrze wyreżyserowana, a głupoty scenariuszowe nie kłują po oczach aż tak bardzo. Dobry film na nudny wieczór, ale nie spodziewajcie się fajerwerków.

(NH'25) "Czuję, jakbym już tu był" I co z tego że na myśl przywodzi inne produkcje z różnych zakątków świata skoro scenariuszowo ociera się o geniusz a grze Kyung-gu Sol też zarzucić niczego nie można (Czy tymi pociągami mógł(by) podróżować Witek Długosz? Czemu nie) ("25 x Azja (3)" - 21/25)

Piękne zdjęcia. Jak przynudzi to zaraz wraca z momentami.

Gdyby cały film był taki, jak pierwszy rozdział, z tym dusznym klimatem, uczuciem zawieszonym w gęstej mgle... Ale nie...

Nieudany.
I jeszcze ta biedna Stone, która mu sukcesie "Nagiego Instynktu" musiała ogrywać seksualne obiekty dla mięśniaków.
Po latach to krytykowała, mimo iż zarobiła na tym miliony (wszak aktorka z niej marna). Ot, taka hipokryzja Hollywoodlandu...

Najlepszy film z Seagalem. Później nigdy nie był już tak dobrze drewniany jak tutaj.
I Erika Eleniak w torcie - na początku lat 90, każdy niepełnoletni szczyl się w niej kochał, a jak ktoś miał gdzieś jej zdjęcia z Playboya (Internet? Jaki Internet?) to był bogiem osiedla.
Takie to ciekawe czasy VHSów i mego dzieciństwa.

Do "Potopu" startu nie ma, ale mało który polski film historyczny ma start do tegoż. "Ogniem i mieczem" było dla mnie tak naprawdę pierwszym spotkaniem z trylogią sienkiewiczowską, gdy w liceum obowiązkowo zabrali całą szkołę do kina.
Podobało mi się wtedy. Doceniam również dziś.
Może nie z takim entuzjazmem, ale jednak. Porządna robota.

Jeden z lepszych filmów z Seagalem. Szczególnie dobrą robotę robi pewna karta kredytowa. Muszę takową sobie zamówić.

To była taka klapa, że do dziś youtuberzy o tym opowiadają. Recenzji też nie miał dobrych.
A jednak film mi się podobał, a scenkę z małym helikopterkiem ostrzeliwującym ludzi pamiętam do dziś (a oglądałem film dawno).
Może nie jest to wybitny "Syndykat zbrodni", ale to całkiem niezłe kino sensacyjne ze spiskiem na szczeblach rządowych.

Typowe kino kopane z lat 90. Bywało lepiej. Z Ja Wam Dammem też...

Podciągam lekko ocenę ze zwględu na debiut.

Jakie to jest nudne, chyba tylko przesiadująca na chacie matka może być nudniejsza...

Nie słucham K-popu, ale piosenki tutaj wpadają w ucho. Energia. Kolory. Atomówki po nowemu.

(NH'25) "Ty też możesz zostać poetą" Poruszający i wzruszający film a finalne niedomówienia; wraz z grą Jeong-hie Yun; to jego największa atut ("25 x Azja (3)" - 20/25)

Z jednej strony, ciekawa akcja, dobre zrozumienie postaci Supermana i typowy, gunnowski humor (nie przeszarżowany w mojej ocenie). Z drugiej, masa deklaratywnych dialogów i poczucie, że przeoczyliśmy jakiś prequel tego filmu. Jednak całościowo jest to bardzo dobra rozrywka.

Ciuchcia pędzi po torze. Wyjątkowy monotonny przejazd. Od kanara uciekać, ile się tylko da. Niech wam ten peron odjedzie. Dla waszego dobra.

Główną rolę miał grać Kevin Sorbo.
Po jego roli i potężnej klapie w "Kull Zdobywcy" szybko go zmienili.
Swayze jest fajny, ale koniec lat 90 to nie był niestety już jego czas.