Licorice Pizza

Mimo czasami niespójnej narracji, naprawdę dobrze radzi sobie pod względem budowania relacji między głównymi bohaterami i świetnie odtwarza realia Los Angeles.

Może i takie były lata 80-te. Tyle że nie tak chaotycznie. Długie, irytujące, z porzucanymi wątkami. Dla widza oczekującego w kinie dobrze opowiedzianej historii produkt niestrawny.

Licorize Pizza to piękna nostalgia do nieprzewidywalnych lat 70,która uracza nas swoją prostotą,naiwnością,pewnym trybem poszukiwacza życia.Nie ukrywam,że film wynosi na wyżyny dwójka niepozornych aktorów,Haim przypomina mi młodą Meryl Streep i jest świetna a Hoffman aktorstwo ma w genach i gdzieś widać ten błysk w oku a Cooper na drugim planie to złoto.W scenariuszu gdzieś czuć pewnego rodzaju bałagan,jednakże narracyjnie film ma niesamowity ładunek i nie dłuży się.Anderson trzyma formę.

Próbuje zmieścić nieco za dużo rzeczy do historii przez co narracyjnie wychodzi z tego lekki bałagan, ale Anderson wie jak stworzyć tą niepowtarzalną atmosferę.

Nie było w 2021 roku filmu, który wprowadziłby mnie w tak dobry nastrój. Mieszanka zapadających w pamięć scen rodem z najlepszych komedii, romansów, a nawet thrillerów. Ta jakże oryginalna miłosna opowieść o czasach i ludziach niesie za sobą sporo pozytywnych emocji. Anderson kreuje epokę fantastycznie, choć nie wiem, czy "kreacja" to do końca odpowiednie słowo, bo ogląda się to pod tym względem jak dokument. Na ten moment to mój ulubiony film PTA. Będzie klasykiem w gatunku, a wykracza poza.

Licorize Pizza to piękna nostalgia do nieprzewidywalnych lat 70,która uracza nas swoją prostotą,naiwnością,pewnym trybem poszukiwacza życia.Nie ukrywam,że film wynosi na wyżyny dwójka niepozornych aktorów,Haim przypomina mi młodą Meryl Streep i jest świetna a Hoffman aktorstwo ma w genach i gdzieś widać ten błysk w oku a Cooper na drugim planie to złoto.W scenariuszu gdzieś czuć pewnego rodzaju bałagan,jednakże narracyjnie film ma niesamowity ładunek i nie dłuży się.Anderson trzyma formę.

Nie było w 2021 roku filmu, który wprowadziłby mnie w tak dobry nastrój. Mieszanka zapadających w pamięć scen rodem z najlepszych komedii, romansów, a nawet thrillerów. Ta jakże oryginalna miłosna opowieść o czasach i ludziach niesie za sobą sporo pozytywnych emocji. Anderson kreuje epokę fantastycznie, choć nie wiem, czy "kreacja" to do końca odpowiednie słowo, bo ogląda się to pod tym względem jak dokument. Na ten moment to mój ulubiony film PTA. Będzie klasykiem w gatunku, a wykracza poza.

Piękna gra podchodów, gestów, spojrzeń, milczenia. Pełna świeżego oddechu historia miłosna na żywym tle epoki. Anderson rozumie dynamikę relacji międzyludzkich jak nikt. Haim!

Próbuje zmieścić nieco za dużo rzeczy do historii przez co narracyjnie wychodzi z tego lekki bałagan, ale Anderson wie jak stworzyć tą niepowtarzalną atmosferę.

Mimo czasami niespójnej narracji, naprawdę dobrze radzi sobie pod względem budowania relacji między głównymi bohaterami i świetnie odtwarza realia Los Angeles.

Młodość jest piękna.

Wspaniała reżyseria i poprowadzenie postaci przez ten dramat buduje genialną narrację i bardzo imersyjny świat.

Dobry scenariusz,bardzo amerykański dlatego u nich zbiera nagrody,aktorstwo dobre,Haim magnetyczna,Hoffman oczarował mnie grą,ojciec byłby dumny.

Nie wiem o czym jest ten film, nie rozumiem go, nie rozumiem bohaterów, nie rozumiem ludzi. Ale Anderson to miłość.

pewnie by mi się bardziej podobało gdybym był Amerykaninem