Jessica jedzie do Bogoty by odwiedzić swoją siostrę. Na miejscu zaczyna prześladować ją metaliczny huk - jakby z wnętrza ziemi, który zaskakuje w najmniej spodziewanych momentach jej podróży po Kolumbii.
- Aktorzy: Tilda Swinton, Jeanne Balibar, Daniel Giménez Cacho, Juan Pablo Urrego, Elkin Díaz i 4 więcej
- Reżyser: Apichatpong Weerasethakul
- Scenarzysta: Apichatpong Weerasethakul
- Premiera kinowa: 22 kwietnia 2022
- Ostatnia aktywność: 28 grudnia 2023
- Dodany: 14 lipca 2021
-
Oceny krytyków
-
Oceny użytkowników
-
Recenzje krytyków
-
To jedna z kłopotliwych cech tego kina, ale i aspekt najbardziej warty docenienia. Weerasethakul niczego nie ułatwia. Zostawia miejsce na zadawanie pytań, a domysły pozostawia widzowi.
-
Podczas oglądania "Memorii" tak samo możliwie jest zaśniecie podczas seansu, jak otwarcie w głowie puszki Pandory, która sprawi, że obraz ten będzie żył w człowieku swoim życiem jeszcze przez długi czas po wyjściu z kina. Mówiąc najprościej - ten film daje od siebie tyle, ile sam widz jest w stanie z niego wyciągnąć.
-
Jest filmowym doświadczeniem, trudnym pewnie do przewidzenia dla widza, który dopiero rozpoczyna seans. Jest w tej opowieści coś fascynującego, mamy kapitalną Tildę Swinton, ale też zjawiskowe plenery. Sposób ukazania natury przez Weerasethakula zrobił na mnie największe wrażenie. Czy zobaczycie duchy jak reżyser? Trudno przewidzieć, ale zdecydowanie warto spróbować.
-
Weerasethakul już po raz kolejny zachwyca swoim podejściem do mozolnej budowy metaforycznych znaczeń, unikając jak ognia dosłowności, kinowej dramaturgii i łatwych rozwiązań.
-
Jeśli jesteście fanami dotychczasowej twórczości reżysera o najdłuższych i najbardziej skomplikowanych imieniu i nazwisku spośród wszystkich zdobywców Złotej Palmy, to i Memorię pokochacie. Jeśli nie zrozumieliście jego poprzednich filmów, to teraz poprzeczka została położona na znacznie niższym poziomie i powinno wam się to w końcu udać.
-
-
Recenzje użytkowników
-
Naprawdę nie chcę być TĄ osobą, ale nieważne jak bardzo nie lubię powolnego, artystycznego kina, to Memoria jest dla mnie przesadnie minimalistyczna.
-
65 maja 2022
- 1
- Skomentuj
-
-
NH21. Mam wrażenie, że Weerasethakul po prostu przemielił swoją twórczość i wybrał to, co mu się najbardziej podoba. Realizm magiczny w tym przypadku bynajmniej magiczny, a raczej senny i mierny. Czuć tu powielanie tematów i choć nie byłoby w tym nic złego, to nie zaprowadził mnie ten film do żadnych wniosków, a nawet przemyśleń.
-
Apichatpong to w obecnym kinie, jeden z niewielu twórców, który tak autorsko łączy transcendencję, medytację i traumy narodowe, oferując widzowi wyjście poza tradycyjne ramy gatunkowe i narracje (i wyjść poza strefę komfortu).
Tajemniczy dźwięk służy tu tylko za rekwizyt, prowadzi bohaterkę, by tam mogła odegrać swoją rolę. Czym jest? To pewnie mało istotne, ważne, że jest narzędziem, które pomoże bohaterce odegrać jej rolę w historii. -
Minimalistyczne, aż do przesady kino. Ciekawy motyw nawiązujący do problemu nadwrażliwości słuchowej. Rewelacyjna realizacja dźwięku.
Recenzja: https://www.wodaiogien.com/single-post/memoria-d%C5%BAwi%C4%99k-ocena-6-10
-