Road House

"Road House" jest remakiem, ale ogląda się go jak zupełnie nowy film. Udaje mu się oderwać od oryginału i wprowadzić dużo niezbędnej świeżości. To świetne kino w starym stylu. Nawet nie wiedziałem, jak bardzo brakowało mi takich produkcji skierowanych na rozrywkę, które nie traktują widza jak idioty.

Oczywiście muszę przypomnieć, że żeby mieć frajdę z takich filmów, trzeba przed seansem zawiesić na kołku poczucie rzeczywistości. Tu jak ktoś obrywa nożem między żebra, to za bardzo się tym nie przejmuje. Po tęgim laniu, jakie tu co niektórzy dostają, wydawałoby się, że musi się to skończyć co najmniej śpiączką, a nie wzruszeniem ramion. Ale dzięki temu film kipi energią i czuć wszędobylskie napięcie.

Wydawało się, że to niemożliwe. Że nie da się nakręcić udanego remake'u Wykidajły. A jednak Road House przypadł mi do gustu. To efektowne, zabawne, bardzo konkretne kino. Na pewno nie płytsze od oryginału.

Podczas gdy oryginał potrafił ze zgranych schematów stworzyć całość, która wyróżnia się na tle innych tego typu produkcji, tak remake jest jego całkowitym przeciwieństwem. To film, który nie ma na siebie żadnego pomysłu. Nie urzeknie nas klimatem, czy stroną wizualną. Sceny akcji są tutaj rzadkością, a humor i scenariusz pozostawiają sporo do życzenia.