Piotr Gniewkowski

Ja osobiście nie polecam, cierpiałem cały seans. I jeszcze ta okropna Regina Hall, ale ja jej nie znoszę.

Co za cudowna, lekka i zabawna produkcja. Brak słów!

Fajny film, czasami zaskakujący, który jednak wpadł w niewłaściwe ręce. Dla jednych to dobrze, dla mnie akurat gorzej.

Dobre, nawet sensowne zamknięcie nowej trylogii. Świetni aktorzy, bardzo dużo akcji, setka wzruszeń. A jednocześnie trochę dziurawy scenariusz oraz dziwne uczucie robienia wielu rzeczy na siłę.

Świetne żarty, doskonały humor, masa nawiązań i mroczna atmosfera - to coś czego oczekiwałem po filmie tego typu. Dla młodszych znajdą się tutaj również lżejsze, kolorowe motywy - i bardzo dobrze, bo to film dla wszystkich, a nie brutalny horror.

Znośna fabuła, dobre aktorstwo i szereg smaczków tak dla wielbicieli pierwszej części jak i świata zombie - to coś co musicie zobaczyć.

Mam nadzieję, że to nowy kierunek - bo jak widać nadal można zachwycić. Chociaż to zachwyt przez łzy.

Przeraża, ale i uwodzi. Jest włoski do szpiku kości, w słowie, obrazie i zapachach.

Godne i pełnokrwiste zamknięcie cyklu.

Bardzo dobry, szybki i sensownie zaprojektowany film. To także doskonałe "czekadełko" pomiędzy zbyt rzadko wychodzącymi odcinkami "Heroes", a powrotem "DB Super 2". Oglądajcie śmiało! Tylko błagam Was - po japońsku. Angielski dubbing to niestety coś okropnego.

Jeśli oglądacie wszystkie filmy o kosmicznych/magicznych nadludziach to oczywiście warto wybrać się do kina. Zostawcie jednak w domu wszystkie oczekiwania, marzenia i plany względem tego filmu. Start i zapowiedzi naprawdę niezłe, ale z każdą minutą skala zażenowania niebezpiecznie zbliża się granicy za którą już nie ma powrotu. Przykro mi to mówić, ale żałuję tych dwóch godzin - kto mi je odda?

Nie wszystko w "To my" jest 100% rozsądne, nie wszystko spełnia położone w reżyserze oczekiwania, ale z całą pewnością czuć tu powiew świeżości.

Dobry film superbohaterski! Nie wiem ile jeszcze razy i w ilu recenzjach to powtórzę - ale uczcie się drogie DC!

Słabe, niegodne zakończenie trylogii.

Przy dość słabych produkcjach animowanych Marvela to jednak "sztorm świeżości", który swoim rozmachem, skomplikowaniem i poziomem animacji zostawia daleko w tyle również kreskówki od konkurencyjnego DC.

To jednak dość małe wady i jeśli oglądaliście część pierwszą, to po prostu musicie wiedzieć, że "dwójka" deklasuje ją pod każdym względem. Tutaj po prostu wszystko jest lepsze, ciekawsze i sensowniej wiążące opowiadany świat.

Aktorsko na poziomie, żarty śmieszne i świeże, niekiedy zaskakujące. I chociaż bohaterowie nie wiedzą co robią, to jednak błądzą w miłosnej mgle ciekawiej niż inni.

To przede wszystkim świeże podejście do powtarzalnego i bardzo trudnego w unowocześnieniu tematu. To film bez udziwnień, produkcja, która zna swoją tożsamość i bawi się nią nawiązując akcją i pewnymi schematami do swojego własnego dziedzictwa.

Produkcja wspaniała, bardzo kolorowa i genialna pod względem zarówno muzycznym jak i aktorskim. Produkcja przede wszystkim przeznaczona zwłaszcza dla fanów legendarnej grupy rockowej, ale to również po prostu świetny film opowiadający o jednym z najlepszych muzyków świata oraz jego zespole, a nawet o nich wszystkich jako jednej zamkniętej całości.

Fabuły nie ma, aktorzy wyraźnie improwizują, a życie dziecka znamy bardzo dobrze - wszak każdy z nas kiedyś takim łobuziakiem był. Filmu nie ratuje też ważny przekaz społeczny, który moim zdaniem wpleciony został tylko po to, aby móc się nim bronić.

Pomimo dziwnej konstrukcji, totalnego przestawienia ról czy zbyt małej dawki humoru naprawdę może się podobać. Nie wszystko mi w nim zagrało, ale umiem docenić starania oraz odwagę twórców, którzy podeszli do tematu od kompletnie innej strony serwując nam coś niecodziennego i generalnie dającego do myślenia.

Dobry, może nawet bardzo dobry. Film, który nie boi się powiedzieć jak jest naprawdę, taki, który zrozumie każdy, kto ma działające sumienie - nawet zwolennicy tej drugiej strony, gdyby oczywiście mieli odwagę go zobaczyć.

Polecam wszystkim widzom zmęczonym tandetnym polskim kinem. Kinem w którym na dzień dobry dostajemy w twarz albo romansem dla pół-idiotów, albo krwią i flakami. Juliusz to uczta dla widza inteligentnego, dla osób, które wiedzą, że życie spotyka się zawsze gdzieś tam pośrodku i nie jest ani czarne, ani białe.

Czy warto? Moim zdaniem absolutnie tak, ponieważ produkcja ta pod względem technicznym i uczuciowym jest naprawdę pierwszą ligą. Spokojne, przyjazne, czasami nieco smutniejsze - ale na pewno kolorowe włoskie kino.

Niezwykli superbohaterowie bawią, emocjonują i wzruszają. Liczba efektów specjalnych, smaczków i atmosfery przytłacza do tego stopnia, że obejrzenie "Infinity War" inaczej niż w kinie zakrawałoby na zbrodnie.

Dość porządny, ani specjalnie zły, ani jakoś mocno zapadający w pamięć. Władysław Pasikowski nie schodzi poniżej pewnego poziomu, ale szkoda, że właśnie na nim się zatrzymał.

Nie polecam, bo ani to dobre, ani dostatecznie żałosne, aby się przy tym pośmiać. Nuda do szybkiego zapomnienia!

Przyznam więc oficjalnie, że jestem mocno zdziwiony tym, czym stały się "Kobiety mafii" i w jakim kierunku zmierza sam Vega. Jest zdecydowanie lepiej niż było, a od takiego Botoksu dzielą nas po prostu lata świetlne. Oczywiście to nadal prostackie kino, które żeruje na przemocy, cyckach i one liner'ach z niezbyt mądrym przesłaniem, ale nastawiłem się na coś gorszego.

Pozytywna, chociaż niespecjalnie wyróżniająca się komedia romantyczna, która co prawda zaskakuje ciekawie napisanymi postaciami i słodko-gorzkimi wątkami, ale w ogólnym rozrachunku wydaje się jednak odrobinę za długa i zbyt mało kolorowa względem "Planety Singli" której w prostej linii została spadkobiercą.

Mimo ogólnie prostego wykonania, Exterminator to dobra, potrzebna i ciekawie pomyślana komedia, która stara się może trochę za bardzo, ale generalnie jest tak urocza, że prawdopodobnie każdemu z Was się spodoba.

To takie popłuczyny po wszystkich innych filmach super-bohaterskich. DC najwidoczniej boi się zmian i nie jest w stanie zrozumieć dlaczego Marvel robi ekranizacje doskonałe, a oni zaledwie średnie. Natomiast musicie wiedzieć, że recenzowany film da się w miarę normalnie oglądać, oprócz powielania klisz nie żenuje tak bardzo jak Legion Samobójców, jest po prostu produkcją zachowawczą, napisaną na doskonale wszystkim znanym schemacie.

Produkcja dobra, ciepła, niosąca kilka ważnych spostrzeżeń i radujących serce scen.

Przerysowany dramat ze szczątkową, ale jakąś tam pozszywaną fabułą.

Jedna z najciekawszych, a na pewno najmniej pustych historii w ekranizacjach w ogóle.

To kolejny raz to samo, w dodatku w trochę mniej smacznej porcji. Ale to nadal danie w luksusowej restauracji - zrobione z dobrych składników, przez dobrego kucharza. Disney świetnie ożywił trupa, szkoda, że nie przemyślał po co to robi.

Nie idźcie na to za żadne skarby, nawet za darmo. Od pierwszych minut miałem ochotę wyjść z kina.