- 80% pozytywnych
- 40 krytyków
- 76% pozytywnych
- 70 użytkowników
Polska poetka, laureatka Nagrody Nobla, autorytet moralny wygłasza szokującą mowę podczas wręczania honorowego obywatelstwa miasta Volterra.
- Aktorzy: Krystyna Janda, Kasia Smutniak, Vincent Riotta, Antonio Catania, Robin Renucci i 15 więcej
- Reżyser: Jacek Borcuch
- Scenariusz: Jacek Borcuch, Szczepan Twardoch
- Premiera kinowa: 10 maja 2019
- Premiera światowa: 28 stycznia 2019
- Ostatnia aktywność: 6 września
- Dodany: 13 kwietnia 2019
-
6.8Pozytywnie oceniony przez krytyków
-
80%pozytywnych
-
40krytyków
-
40recenzji
-
30ocen
-
24pozytywne
-
6negatywnych
-
-
6.3Pozytywnie oceniony przez użytkowników
-
76%pozytywnych
-
70użytkowników
-
20recenzji
-
68ocen
-
52pozytywne
-
16negatywnych
-
-
Recenzje krytyków
-
7
Ma najbardziej zwarty scenariusz ze wszystkich dotychczasowych dzieł Borcucha. Reżyser czaruje klimatem, ale jednocześnie pilnuje, by historia bez dłuższych przestojów zmierzała z punktu A do punktu B, a czechowowskie strzelby wypalały we właściwych momentach.
-
7
Brakuje tytułów społecznie zaangażowanych, w których na wielu płaszczyznach byłyby rozpatrywane współczesne problemy, toteż propozycja Borcucha niewątpliwie tę lukę wypełnia. A że przy okazji oferuje podróż do cudownej, słonecznej krainy, z której powoli ucieka nadzieja, to tym bardziej warto zapoznać się z dziełem stałego bywalcy festiwalu w Sundance.
-
?
Jacek Borcuch w swoim najlepszym, najpełniejszym jak dotąd filmie daje desperacki obraz Europy, która wciąż potrafi być jeszcze seksowna, ostra, słodka, odważna, ale to już prawie koniec.
-
8.3
Nie zgadzam się z wymową "Słodkiego końca dnia". Jednak ten film pokazuje jak wspaniale możemy ze sobą polemizować za pomocą sztuki. Jeżeli nie lubicie ideologicznych podtekstów w kinie to pójdźcie zobaczyć koncert aktorski Krystyny Jandy, tworzącej jeden z najbardziej intrygujących i niejednoznacznych portretów kobiety w europejskim kinie ostatnich lat.
-
7
Nie jest z pewnością arcydziełem pozbawionym wad, a jego mocne polityczne zabarwienie może irytować niektóre osoby, to z pewnością będzie jednym z faworytów wszystkich rodzimych nagród za obecny rok. Ciężko mieć do niego zarzuty pod kątem technicznym, a Maria Linde jest jedną z najlepiej napisanych postaci polskiego kina ostatnich lat.
-
5
Reżyser chce tu rozprawiać o wolności, uchodźcach, terroryzmie, ale słowotok, który z tego wybrzmiewa pasuje jedynie jako możliwy wtręt w programach publicystycznych, do kawy czy herbaty, czy do jakiegoś innego telewizyjnego poranka, ale nie do szerszej dyskusji.
-
?
Do napisania scenariusza "Słodkiego końca dnia" reżyser zaprosił pisarza Szczepana Twardocha - znanego powszechnie króla stylu. Spotkania tych dwóch estetów materia filmowa zwyczajnie nie wytrzymała, powstało dzieło co najwyżej śmieszne, wysławiające wolność i równocześnie pragnące się wszystkim podobać.
-
?
Jedno jest jednak pewne - film Borcucha skłania do dyskusji. Wydaje się bowiem, że jego zuchwałość była skwapliwie zaplanowana i miała prowokować do polemik, co w polskim kinie, intelektualnie dość jednolitym i wyważonym, jest rzadkością.
-
-
Recenzje użytkowników
-
3
Jeśli chodzi o poziom techniczny film stoi na wysokim poziomie, ale fabularnie... niby próbuje być mocno głęboki, ale kompletnie mu to nie wychodzi. Niech idealnym podsumowaniem tej opinii będzie moja refleksja w momencie zakończenia filmu - brzmiała ona: "Co ja do licha zobaczyłem?". Być może ta reakcja była też spowodowana fatalnym zakończeniem, która próbuje na poziomie walenia łopatą w twarz przekonać widza, jak bardzo jest symboliczny.
-
6
Współczesne problemy Europy i rola sztuki z punktu widzenia słonecznej Toskanii pod polskim przewodnictwem. Recenzja: https://www.wodaiogien.com/single-post/2019/05/12/Słodki-koniec-dnia-–-z-ziemi-włoskiej-do-Polski-z-Krystyną-Janda-i-Kasią-Smutniak-ocena-610
-
8
Słodki koniec dnia to tak naprawdę niezwykle gorzka refleksja dotycząca ryzyka samodzielnego myślenia.A może i nie myślenia,ale samej afirmacji życia,które przemija,jest spełnione,jednak to nie wystarcza bohaterce.Jej zdrowy egoizm gdzieś zanika a pojawia się wręcz nastoletnia natura,przepełniona jakby buntem nad światem,tym co się dzieję dookoła Niej.Kino ciche,niezwykle skromne,krytykujące współczesność i społeczeństwo podążające za miałkimi autorytetami.Takie kino w Polsce to rzadkość- szkoda
-
3
Artystyczny bełkot o niczym, który próbuje jedynie udawać głęboki, a tak naprawdę nie ma w sobie żadnej treści. Broni się jedynie aktorsko i technicznie.
-
8
Intrygujący seans uczuć wyższych. Reżyser sięga po aktualne tematy by jego dzieło wybrzmiało jak najmocniej, a przy tym trafia w każdy punkt z ogromną precyzją. Wolność słowa zamykana jest w klatce jak główna bohaterka, i chociaż można wystawić ręce, to niestety nic poza tym.
-
5
Doceniam za reżyserię obrazu i aktorów. Borcuch potrafi rozsmakować się w kadrach, miejscach i dialogach. Rozsiewa fajną atmosferę, ale to niestety za bardzo męczący, monotematyczny i powtarzalny film. Bardzo się cieszę, że został doceniony. Nie sposób jednak nie odnieść wrażenia, że w przyszłości o nim zapomnimy, bo zdaje się być obrazem raczej na jeden seans. Mam też wrażenie, że Janda nigdy nie była wybitną aktorką (może poza "Człowiekiem z marmuru") i tak tu jest tylko niezła.
-
6
Doceniam, że reżyser chciał powiedzieć coś więcej, ale można było to zrobić mniej pretensjonalnie i po prostu lepiej. Audiowizualna perełka.
-
9
Jacek Borcuch tworzy świetne filozoficzne i intelektualne kino! Krystyna Janda i Kasia Smutniak to świetny duet, a wymowa przerasta oczekiwania widza. Koniecznie zobaczyć.
-
5
Doceniam świetny morał, ale jest on przekazany w tak kiepski sposób, do tego z męczącym zakończeniem, że szybko straciłem serce do tego filmu.
-
7
Aż szkoda, że Janda zagrała tak nierówno, bo film mógłby ogromnie zyskać mimo swoich innych wad.
-
Najlepsze recenzje użytkowników
-
8
Słodki koniec dnia to tak naprawdę niezwykle gorzka refleksja dotycząca ryzyka samodzielnego myślenia.A może i nie myślenia,ale samej afirmacji życia,które przemija,jest spełnione,jednak to nie wystarcza bohaterce.Jej zdrowy egoizm gdzieś zanika a pojawia się wręcz nastoletnia natura,przepełniona jakby buntem nad światem,tym co się dzieję dookoła Niej.Kino ciche,niezwykle skromne,krytykujące współczesność i społeczeństwo podążające za miałkimi autorytetami.Takie kino w Polsce to rzadkość- szkoda
-
3
Artystyczny bełkot o niczym, który próbuje jedynie udawać głęboki, a tak naprawdę nie ma w sobie żadnej treści. Broni się jedynie aktorsko i technicznie.
-
3
Jeśli chodzi o poziom techniczny film stoi na wysokim poziomie, ale fabularnie... niby próbuje być mocno głęboki, ale kompletnie mu to nie wychodzi. Niech idealnym podsumowaniem tej opinii będzie moja refleksja w momencie zakończenia filmu - brzmiała ona: "Co ja do licha zobaczyłem?". Być może ta reakcja była też spowodowana fatalnym zakończeniem, która próbuje na poziomie walenia łopatą w twarz przekonać widza, jak bardzo jest symboliczny.
-
7
Bezrefleksyjna filantropia sytuuje się na tym samym biegunie, co powszechna dzisiaj taktyka odwracania oczu.
-
7
Jacek Borcuch dorasta wraz z bohaterami swoich filmów. Brawo! Dużo kontekstów - politycznych i społecznych - wysłanych na pocztówce z Toskanii. (Niemal) akademickie dyskursy w kotle cywilizacji. Nie potrafię tylko znaleźć Szczepana Twardocha w tym scenariuszu.
