Kultura Osobista
ŹródłoSubiektywny blog o tym wszystkim, co mnie osobiście ukonstytuowało i tworzy nadal: o rzeczach obejrzanych i przeczytanych, o osobach, ikonach, miejscach, przedmiotach, które są dla mnie intelektualnie i emocjonalnie ważne. O marzeniach, aspiracjach, refleksjach nad tym czym jest joie de vivre, do którego stale dążę – bo to jedyne z perspektywy czasu – co pozostało niezmienne.
-
To największy paradoks jakiego ostatnio kinofilsko doświadczyłam. Film doskonały realizacyjnie, narracyjnie zapięty na ostatni guziczek i zagrany brylantowo - w którym jednak "coś poszło nie tak"... Ale! stop! A może jednak Zabójca to obraz, w którym wszystko poszło tak jak miało pójść - tyle że zupełnie nie tak jak byśmy sobie tego życzyli? Musicie ocenić sami. Ja jednak stawiam na Finchera!
-
O wybitnych walorach katartycznych, a zarazem kojących duszę filmu Siostrzeństwo świętej sauny mówi się od kilku miesięcy, ale jak się okazało estoński dokument jest jeszcze lepszy niż komplementy jakie zbiera! Bo słowa nie są w stanie oddać doznań i emocji doświadczanych w trakcie oglądania Siostrzeństwa świętej sauny. Czuje się je całym sobą, wychodząc z kinowego seansu wzmocnionym, ukojonym i wypełnionym poczuciem akceptującej, uzdrawiającej siły... Chapeau bas!
-
Wszystko w filmie Lęk jest takie jak być powinno, a nawet jeszcze lepsze - zważywszy na to, że polskie kino ma problem z tematami tabu. Komercyjne i mainstreamowe ich unika jak ognia, zaś autorskie i artystyczne może by i chciało, ale głównie się boi. Tymczasem Lękjest bardzo mocnym, a jednocześnie subtelnym obrazem, a przede wszystkim dojrzałym emocjonalnie i do cna humanistycznym, który tę próbę nie tylko podejmuje - ale wychodzi z niej zwycięsko.
-
Przepiękna wizualnie animacja malarska Chłopi w bardzo inteligentny i przemyślany sposób adaptuje wybitne dzieło Reymonta - dostosowując je do dzisiejszych czasów! Twórcy Chłopów do tematu podeszli zarówno z szacunkiem wobec pierwowzoru, jak i z wielką uważnością, aby nie zgubić w interpretacji dzieła sprzed stu lat sedna jego przekazu, jakim była diagnoza społeczna...
-
Filmowa perełka jaką jest Poprzednie życie to przepięknie opowiedziana historia miłosna, która zachwyca niebanalnym podejściem do tematu i subtelnością narracji. Poprzednie życie ujęło mnie szczególnie tym, że będąc kinem na wskroś współczesnym - jednocześnie jest klasyczne... Coś cudownego!
-
Największa i najwspanialsza petarda narracyjna poświęcona okresowi dojrzewania jaką zdarzyło mi się oglądać od dekad. Bo też poziom realizacyjny tej produkcji jest powalający. A przekaz - znacznie bardziej inteligentny, wnikliwy i skłaniający do refleksji - niż się można po nim - spodziewać. Chapeau bas po stokroć!
-
Chwyta za serce, bawi i wzrusza.
-
W dobie kina głośnego i szybkiego - obrazy takie jak Cicha dziewczyna nabierają jeszcze większej mocy wzruszania - namysłem narracyjnym, czułą perspektywą i emocjonalnym bogactwem portretowanych postaci. Cicha dziewczyna to prześwietny debiut fabularny irlandzkiego reżysera - portretujący proces budowania się relacji pomiędzy dzieckiem a opiekunami - który każe zastanowić się nad rolą rodzica i spojrzeć na nią z innej niż biologiczna perspektywy...
-
Jest nie tylko filmem wybitnym pod każdym - kinematograficznym - względem! Jest to dzieło, które przeciętnego widza przerasta swoją intelektualną i znaczeniową wielkością, bo większość z nas nie jest geniuszami - w przeciwieństwie do bohatera tego obrazu.
-
Prześwietny dokument Świat po pracy patrzy na "czynności zarobkowe" lub ich brak z perspektywy kulturowej, socjologicznej i psychologicznej - znacznie bardziej - niż z ekonomicznej. I dlatego polecam go Waszej uwadze szczególnie mocno!
-
To film na wskroś "szpilbergowski" - liryczny i dramatyczny zarazem. Melancholijny, a jednak lżejszy niż cięższy, równoważony nutką humoru. A wszystko to zmieszane ze sobą w perfekcyjny warsztatowo sposób tak jak tylko to potrafi guru amerykańskiego kina komercyjnego.
-
Świetny, inteligentny i bardzo wnikliwy psychologicznie miniserial - z grupy tych, które cenię szczególnie - doskonale opowiedziany i zagrany pierwszorzędnie!
-
Najbardziej znany południowokoreański reżyser Park Chan-wook Podejrzaną udowadnia, że nie ma wielu sobie równych jeżeli idzie o wizualną maestrię i perfekcję narracyjną, z jaką można budować filmową opowieść. To obraz wirtuoza kina - zniewalająco piękny, sycący zmysły i pieszczący kinofilskie potrzeby estetyczne na poziomie graniczącym z fetyszyzmem. Podejrzana jest dziełem artysty kina, budzącym zachwyt nad doskonałością formy i siły wyrazu.
-
Od lat nie widziałam tak dobrego polskiego kina! A to dlatego, że Chleb i sól przedstawia życie prawdziwe, a nie "wydumane". Nie ma w nim cienia fałszu, nawet jeżeli sam film jako taki jest swego rodzaju koncepcyjną hybrydą.
-
W Duchach Inisherin doskonałe jest wszystko: niezwykle precyzyjny i symboliczny scenariusz, zdjęcia, gra aktorska genialnie skompletowanej obsady, dialogi, scenografia, montaż...
-
Szkocka reżyserka Charlotte Wells przy pomocy genialnie dobranej obsady utkała opowieść intymną, niejednoznaczną i niezwykle poruszającą. W Aftersun widać nie tylko jej olbrzymi talent do robienia kina, ale przede wszystkim wielką wrażliwość i ponadprzeciętne umiejętności budowania klimatu, który dotyka najczulszych strun emocji. Chapeau bas po stokroć!
-
Po obejrzeniu W trójkącie - powiedzenie "jazda po bandzie" nabiera całkiem nowego znaczenia, gdyż jeden z najlepszych skandynawskich reżyserów przesuwa swoim najnowszym filmem symbolikę jego znaczenia poza granice, w której od dawna tkwiło kino artystyczne i autorskie...Kinematografia europejska od dekad czekała na równie błyskotliwie inteligentny, co wściekle zajadły w oskarżycielskim tonie, a jednocześnie upiornie śmieszny film.
-
Nawet jeżeli na Menu wybierzecie się zaznajomieni z opisem jego fabuły - i tak nie dostaniecie tego, czego się spodziewaliście. Co uznaję za jeden z najważniejszych atutów tego obrazu! ...Bez wątpienia - realizacyjnie więcej niż bardzo dobrego, narracyjnie - zasysającego w fabułę, a i zagranego świetnie.
-
Majstersztyk! - bo też reżyserowi tego obrazu udało się porażająco wspaniale wręcz i niezwykle poruszająco oddać bezmiar okrucieństwa, horror i niedorzeczność wojny
-
Wyśmienite połączenie kina sensacyjnego i dramatu obyczajowego. Warsztatowa perła i aktorski majstersztyk w jednym!
-
Epicką, genialnie zobrazowaną opowieść o tytułowym Zdrajcy ogląda się z poczuciem podziwu dla jej rozmachu, tak w ujęciu stricte kinematograficznym jak i psychologicznym oraz socjologicznym.
-
Sztos sztosów! Thriller, horror i sci-fi w jednym - tak wyśmienity, że mi mowę odjęło z wrażenia podczas jego oglądania!
-
Obraz kameralny, liryczny. Nie brak w nim jednak subtelnej ironii. Świetny w oglądaniu - walnie dzięki fenomenalnej Catherine Deneuve w roli głównej.
-
Kto lubi filmy kostiumowe, a przede wszystkim uwspółcześnione ekranizacje klasyki literatury - będzie obrazem Emma więcej niż ukontentowany! Emma pod względem realizacyjnym to pierwszorzędna robota, a dzięki wyśmienitym aktorom oraz scenariuszowi, który nad XIX wieczną prozą pochyla się z pozycji współczesnej - dostajemy rzecz nietuzinkową.
-
Powala siłą swojego wyrazu. Takiej kinowej petardy - w dodatku będącej fabularnym debiutem - nie tylko Francja, ale świat cały nie widziały od dawna!
-
Świetny i jawnie bezczelny! Świetny - bo Guy Ritchie ma bezsprzecznie talent do robienia kina i jego najnowsze dzieło ogląda się po prostu doskonale.
-
Polecam go Wam z całego serca, nie tylko dlatego, że wybitna artystka miała życie zaiste "większe niż życie". Ale przede wszystkim dlatego, że archiwalnych - jedynych, niepowtarzalnych interpretacji utworów jazzowych - w jej mistrzowskich wykonaniach, śpiewanych głosem - którego nie da się nie wielbić - jest w nim naprawdę dużo.
-
Są takie filmy, które na własny użytek nazywam "klejnocikami". I Kłamstewko do nich należy. Jest to bowiem obraz formalnie skromny, zrealizowany najprostszymi środkami wyrazu - a jednak nie przeszkadza mu to być - olśniewającym!
-
Niewielu rzeczy jestem bardziej pewna jak tego, że swoją brawurową, cudownie zrealizowaną adaptacją XIX wiecznej klasyki literatury dla dziewcząt: Małe kobietki - jej reżyserka i scenarzystka w jednym: Greta Gerwig - przejdzie do klasyki kina!
-
Uwodzi w trymiga! Jest w nim czar i wdzięk. Dowcip, lekkość. I melancholia. Zmieszane w idealnych proporcjach.