To dokumentalna medytacja zen nad ważnych czynnikiem życia każdego z nas. Przeciwwagą na patologię są tutaj życia jednostek wiodących prostą, ale spełnioną egzystencję.

Warto zaznaczyć, że Świat po pracy nie jest filmem złym, a zwyczajnie pełnym niewykorzystanego potencjału, zagubionym we własnej strukturze, ambicjach i zaskakująco krótkim metrażu. Mimo wszystko, jako próba zrozumienia i analizy późnokapitalistycznych związków między pracą, klasą, geografią i społeczeństwem, pozostaje dziełem potrzebnym.

Prześwietny dokument Świat po pracy patrzy na "czynności zarobkowe" lub ich brak z perspektywy kulturowej, socjologicznej i psychologicznej - znacznie bardziej - niż z ekonomicznej. I dlatego polecam go Waszej uwadze szczególnie mocno!