Poszukujący atencji student filmoznawstwa. Wyniki swoich przemyśleń zamieszcza tutaj: https://www.dyskusyjnalaskafilmowa.pl/
-
1177obejrzanych
-
980recenzji
-
1099ocen
-
942pozytywne
-
157negatywnych
-
40punktów
-
7.0średnia
-
86%pozytywnych
-
0.9odrębność
Gatunki, kraje i dekady
Najwyżej ocenione
-
10
Człowiek z kamerą filmową. Bo w tym filmie liczy się tylko człowiek i rejestracja (nie)zwykłej rzeczywistości.
-
10
Niemoc, samotność, żałość - to właśnie te cechy zostały uwydatnione w tym całym oceanie charakterów i jak się okazuje, są one niezbędne w poszukiwaniu piękna.
-
10
By rozwiać wątpliwości co do tak "niezasłużonych" wysokich ocen tego filmu - on chyba po prostu rozpala miłość do szeroko pojętego kina.
-
10
Martin McDonagh skonstruował ogromny łańcuch przyczynowo-skutkowy, który szokuje, a co najważniejsze, trzyma się kupy. Kino na miarę naszych czasów, pełne emocji, akcji i bogactwa treści.
Najniżej ocenione
-
2
Dałbym 0, ale 2 na 10 jest bardziej zabawne. Co do filmu to nie jest on ani zabawny, ani interesujący, ani dostarczający. Gówniana egranizacja świetnej serii.
-
3
Pozbawiony emocji przez swoją nijakość i przewidywalność. Pseudointeligentne dialogi nie przysłużyły się filmowi, a dygresje i cytaty wyciągano z kapelusza.
Odrębnie ocenione
-
3
Pozbawiony emocji przez swoją nijakość i przewidywalność. Pseudointeligentne dialogi nie przysłużyły się filmowi, a dygresje i cytaty wyciągano z kapelusza.
-
3
Elegancka telenowela, której nie potrzebowałem w swoim życiu. Tutaj telewizory robią za metaforę, a lekarz/psycholog nawala łopatą główną bohaterkę i widza.
Najlepsze recenzje
-
5
Velvet Buzzsaw to film, którym Dan Gilroy chce wejść w nurt nowofalowych, niestandardowych horrorów. W gatunek kina grozy próbuje wsadzić spore ilości satyry i groteski, dotyczących stanu dzisiejszej kultury doświadczania oraz postrzegania sztuki. Oprócz dobrze słyszalnego przesłania i paru porcji niewymuszonego śmiechu, seans pozostawia wiele do życzenia.
-
7
Nie bawi się w lukrowanie, a zakończenie to bardziej "happy break", aniżeli "happy end". Z postacią Celeste możemy się utożsamiać, a świat, w którym się obraca, mniej lub bardziej odpowiada rzeczywistości. Czy film Corbeta możemy jednak nazwać portretem? Jeśli bowiem portret musi zamykać się w jakichś ramach, to Vox Lux nas w nich bezlitośnie więzi.
-
8
Przepięknie nakręcony film, będący połączeniem normalności z nutką zaskakującego szaleństwa. Barwne postacie i bogate dialogi tworzą zaskakująco wciągający obraz, zdaje się, zwyczajnej rodziny. Reżyserka stawia jednak na rozwiązania nietuzinkowe, a pod koniec z impetem wyważa drzwi. Przy odpowiednim skupieniu, można nawet wcześniej usłyszeć pukanie. Pozostaje mi tylko pogratulować tak świetnego i oryginalnego debiutu.
-
9
Robi to, co jedynka, tylko mocniej i lepiej. Takiego właśnie kina superbohaterskiego oczekuję - intensywnego i całkowicie wolnego.
