Takie horrory to można oglądać. Pomysłowe i klimatyczne. Straszy tym co nieznane. Bez jump scare'ów.

Tytułowe "to" ma bardziej psychologiczną postać niż nam się wydaje. Film, który podzieli ludzi, a to naprawdę dobrze przestudiowane abecadło ludzkiego umysłu.

Jeśli potraktujesz ten film bardziej jako thriller psychologiczny niż horror, miło spędzisz przy tej produkcji czas.

Dajcie mi więcej takich horrorów, gdzie gatunek jest tylko środkiem opowiadanej historii, a nie jej wyznacznikiem. Smutny film.

Dla jednych może być katuszą, bo tempo w tym filmie jest bardzo powolne. Jeśli jednak znajdziecie w sobie chęci do oglądania, to nie pożałujecie.

Minimalistyczne klimatyczne horrory to ja bardzo lubię. Straszy atmosferą i realizmem, a nie jump scare'ami. Na plus dużo scen w lesie i surwiwalowy klimat.

"It Comes at Night" to niecodzienny obraz apokaliptyczny, który próbuje ugryźć temat z zupełnie innej strony - nieufność, paranoja, działania instynktowne.

Moje największe zaskoczenie 2017r. Dzieło które idealnie działa na naszą wyobraźnię.

gęsto, klimatycznie i niebanalnie. groza wynika tu głównie z osadzenia historii, a nie sposobu jej opowiadania.

Bardzo hermetyczny. Wręcz klaustrofobiczny. Nie wszystko chyba jednak odpowiednio pokazane przez co może zaburzać oglądanie.

Niech kogoś nie zmylą materiały promocyjne, bo to nie jest horror, tylko dramat/thriller w klimatach postapo. Ponura i przygnębiająca wizja świata, o którym niewiele wiadomo. Podobał mi się ten realizm, to powolne dawkowanie napięcia i niedomówienia. Działa na wyobraźnię.

Sprawnie wyreżyserowany i nakręcony kameralny horror (bliżej thrillera) w nietypowym wydaniu. Nothing comes at night.

Kolejny po "Zło we mnie" arthouse, który wgniata w fotel swoją minimalistycznością i psychologią bohaterów. Podskórna groza. Recenzja: http://tiny.cc/2z6cmy

Świetnie zrealizowane kino, które cały czas trzyma w napięciu i zaskakuje zwrotem akcji. Nie bardzo rozumiem skąd tyle negatywnych opinii, dla mnie to jeden z lepszych filmów post apo, który bardzo ciekawie obrazuje efekt lucyfera. Ba, powiem więcej to jeden z lepszych horrorów dziesięciolecia.

Po której stronie czerwonych drzwi jest człowieczeństwo? Bardziej thriller psychologiczny niż horror.

Relacje międzyludzkie i podświadomość to idealne tematy dla horroru. Niby sporo tu klisz, ale reżyser potrafi tez powiedzieć cos od siebie.

Soft thriller, więc nie nastawiajcie się na kino grozy, bo się zawiedziecie. Sam w sobie mało angażujący, schematyczny, ciasny klimat.

Nuda, "pseudo-klimat", traktowanie widza jak idioty, szczucie jump-scare'ami. Coś ja się nie polubię z horrorami (choć to ma być thriller, film udaje horror).

Nie jest to horror, bardziej thriller