Paul z najbliższymi znalazł schronienie przed tajemniczym wirusem w opuszczonym domku. Wkrótce do chatki przybywa kolejna rodzina.
- Aktorzy: Joel Edgerton, Christopher Abbott, Carmen Ejogo, Riley Keough, Kelvin Harrison Jr. i 4 więcej
- Reżyser: Trey Edward Shults
- Scenarzysta: Trey Edward Shults
- Premiera kinowa: 7 lipca 2017
- Premiera światowa: 9 czerwca 2017
- Ostatnia aktywność: 4 maja
- Dodany: 5 czerwca 2017
-
Takie horrory to można oglądać. Pomysłowe i klimatyczne. Straszy tym co nieznane. Bez jump scare'ów.
-
Dla jednych może być katuszą, bo tempo w tym filmie jest bardzo powolne. Jeśli jednak znajdziecie w sobie chęci do oglądania, to nie pożałujecie.
-
Dajcie mi więcej takich horrorów, gdzie gatunek jest tylko środkiem opowiadanej historii, a nie jej wyznacznikiem. Smutny film.
-
Jeśli potraktujesz ten film bardziej jako thriller psychologiczny niż horror, miło spędzisz przy tej produkcji czas.
-
Tytułowe "to" ma bardziej psychologiczną postać niż nam się wydaje. Film, który podzieli ludzi, a to naprawdę dobrze przestudiowane abecadło ludzkiego umysłu.
-
Moje największe zaskoczenie 2017r. Dzieło które idealnie działa na naszą wyobraźnię.
-
Minimalistyczne klimatyczne horrory to ja bardzo lubię. Straszy atmosferą i realizmem, a nie jump scare'ami. Na plus dużo scen w lesie i surwiwalowy klimat.
-
"It Comes at Night" to niecodzienny obraz apokaliptyczny, który próbuje ugryźć temat z zupełnie innej strony - nieufność, paranoja, działania instynktowne.
-
Niech kogoś nie zmylą materiały promocyjne, bo to nie jest horror, tylko dramat/thriller w klimatach postapo. Ponura i przygnębiająca wizja świata, o którym niewiele wiadomo. Podobał mi się ten realizm, to powolne dawkowanie napięcia i niedomówienia. Działa na wyobraźnię.
-
Sprawnie wyreżyserowany i nakręcony kameralny horror (bliżej thrillera) w nietypowym wydaniu. Nothing comes at night.
-
Nuda, "pseudo-klimat", traktowanie widza jak idioty, szczucie jump-scare'ami. Coś ja się nie polubię z horrorami (choć to ma być thriller, film udaje horror).
-
Bardzo hermetyczny. Wręcz klaustrofobiczny. Nie wszystko chyba jednak odpowiednio pokazane przez co może zaburzać oglądanie.
-
Soft thriller, więc nie nastawiajcie się na kino grozy, bo się zawiedziecie. Sam w sobie mało angażujący, schematyczny, ciasny klimat.
-
Kolejny po "Zło we mnie" arthouse, który wgniata w fotel swoją minimalistycznością i psychologią bohaterów. Podskórna groza. Recenzja: http://tiny.cc/2z6cmy
-
Świetnie zrealizowane kino, które cały czas trzyma w napięciu i zaskakuje zwrotem akcji. Nie bardzo rozumiem skąd tyle negatywnych opinii, dla mnie to jeden z lepszych filmów post apo, który bardzo ciekawie obrazuje efekt lucyfera. Ba, powiem więcej to jeden z lepszych horrorów dziesięciolecia.
-
gęsto, klimatycznie i niebanalnie. groza wynika tu głównie z osadzenia historii, a nie sposobu jej opowiadania.
-
Relacje międzyludzkie i podświadomość to idealne tematy dla horroru. Niby sporo tu klisz, ale reżyser potrafi tez powiedzieć cos od siebie.
-
Po której stronie czerwonych drzwi jest człowieczeństwo? Bardziej thriller psychologiczny niż horror.
-
-
Oglądałem go kiedyś, ale nie widziałem tu nic fajnego, ani szczególnego.
-
-
To nie horror, a thriller psychologiczny z gęsta atmosferą, trzeba wziąć na to poprawkę, bo jest trochę źle reklamowany. Dobrze zagrany i ma klimat.
-
To nie horror, a thriller psychologiczny z gęsta atmosferą, trzeba wziąć na to poprawkę, bo jest trochę źle reklamowany. Dobrze zagrany i ma klimat.
-
Widziałem podobne schematy już ze sto razy. Nic nowego, nic odkrywczego, kolejne dramatyczne studium ludzkich zachowań
