-
Wydawać by się mogło, że oglądanie potrójnie tych samych wydarzeń, które różnią się tak naprawdę niuansami w zachowaniu, spojrzeniach i decyzjach, jest na tyle męczące i nużące, że film z łatwością można zaliczyć do grona tych "nudnych". Nic bardziej mylnego. Dynamika tworzona jest zarówno przez krzyki, jak i przez ciszę. Film zapisał się na kartach historii filmowych dramatów historycznych, dlatego czym prędzej powinniście go nadrobić, jeżeli tylko nadarzy się taka okazja.
-
Mam prośbę, żeby Hollywood tworzyło więcej takiego soft-kina, które opowiadają proste, ale i zarazem ważne historie. Film o różnych ludziach, z odmienną przeszłością i problemami, którzy jednocząc się, są w stanie przetrwać i zmienić swoje dotychczasowe życie - 0 tym jest "Ci, którzy życzą mi śmierci". Ja ze swojej strony polecam zerknąć, półtorej godziny ducha Megahitu Polsatu.
-
Bardzo dobrze poprowadzona warstwa moralizatorska - świat kryje się za oknem, a nie za szklanym ekranem. Do tego świetne wrażenia wizualne i mamy przepis na udaną animację.
-
Dużo easter eggów dla fanów serii, zadowalająca choreografia walk i o dziwo, dobrze zagrane postaci - bronią film, sprawiając, że rozumiem dlaczego wiele osób bawiło się wręcz świetnie na tym seansie. Mimo dziwnych decyzji fabularnych, widać serducho twórców, którzy należą do największych fanów serii.
-
Udany, ale nie wiem czy potrzebny, remake - kolejne pokolenie młodych widzów może mieć swój "ulubiony mroczny film".
-
Nie jest złym filmem, dajcie mu szansę - tak bez czytania hejtu o nim w internecie.
-
Titanic jest jak piosenki Zenka - każdy zna, ale nie każdy się chce przyznać, że lubi. Tak czy inaczej nie można odmówić filmowi tego, że jest legendą - zarówno pod względem technicznym, jak i w kwestii budowania postaci i historii.
-
Niestety, ale Disney wypuścił moim zdaniem średnio zrealizowany, jakby szyty na szybko produkt, będący jedynie skokiem na kasę widzów pałających sentymentem do animacji.
-
Zbyt dużo wątków, za mało skupienia się na wytłumaczeniu widzowi jak działa świat, przez co poczucie zagubienia towarzyszy nam praktycznie przez cały film.
-
Może lepiej obejrzyjcie z dzieciakami serial w telewizji lub nawet wersje aktorskie, które były o niebo lepsze od tego, co dostaliśmy tutaj.
-
Niebywale udana kontynuacja, która mając swój charakter, romansuje z wątkami poprzednika.
-
Niedostatki scenariusza rekompensuje w tym przypadku dobra gra aktorska, muzyka, humor i piękne kadry.
-
Odgrzany po raz trzeci kotlet, ograne do bólu schematy, wręcz linearna i ramowa fabuła, totalny absurdalny bajzel w scenariuszu i akcja gnająca bez sensu z prędkością nadświetlną.
-
Prosta i familijna produkcja na sobotę, oblukrowana patosem i tęsknotą za ojcem.
-
Mocno specyficzny obraz, ale i nasza główna bohaterka przecież do szablonowych nie należy. Ptaki Nocy są mimo wszystko warte obejrzenia, szczególnie w towarzystwie tłustego tosta z jajkiem.
-
Rodzina Addamsów jest po prostu wybitnie słaba i nie mam nic na swoją obronę.
-
DreamWorks zaliczyło poważny spadek formy. Nic mnie w filmie nie zaskoczyło, nie przykuło mojej uwagi, nie wzruszyłam się, nie przeraziłam i nie kibicowałam bohaterom - ot tylko obejrzałam i zapomniałam o czym był.
-
Komedia zrobiona ze smakiem, odpowiednio wyważona i subtelnie ukazująca dawne - konserwatywne - podejście do polityki i rodziny.
-
Dostarczono nam, widzom, kawał solidnej produkcji z ciekawą stylistyką, ze znanymi i lubianymi postaciami w przepięknej oprawie muzycznej.
-
Szalona i przepięknie nakręcona psychoza skupiająca w środku grupę dorosłych przyjaciół.
-
Czarownica 2 to opowieść o miłości - tej młodzieńczej, tej rodzicielskiej i tej chorej, destrukcyjnej. Film chociaż nie należy do topki Disneya, to wart jest obejrzenia, chociażby dla aktorskiej walki Jolie vs. Pfeiffer.
-
Twórcy do wora dziwnych pomysłów wrzucili pisanki, słoninę i różowego flamingo-orła i skleili z niepasujących do siebie elementów całkiem ciekawą, solidną i zabawną produkcję.
-
Depresyjna podróż po umyśle skrzywdzonego człowieka to zdecydowanie jeden z lepszych filmowych obrazów, które dane mi było obejrzeć w ostatnim czasie.
-
Autorska wizja postapokaliptycznego świata Jarmusha to średni horror klasy B.
-
Zlepek dobrego pomysłu, fatalnego scenariusza i jeszcze gorszego dubbingu i tłumaczenia.
-
Młodsza widownia będzie wniebowzięta, bo nie brakuje tutaj zabawy, kolorów i aspektów moralizatorskich, które na pewno wpłyną na otwarty umysł dziecka.
-
Obraz pozytywnie kiczowaty, energiczny, pełen cekin, kolorów i świateł, który rozświetli Wasze życie na dwie godziny.
-
Solidnie przemyślana produkcja z naprawdę mocnym fundamentem emocjonalnym i silnym przesłaniem.
-
Jest udanym remake'iem dla przeciętnego pożeracza popcornu.
-
Nie podbił mojego beatlesowego serca, ale skłamałabym mówiąc, że źle się na filmie bawiłam.
-
Stracony potencjał, nudny seans i masa głupotek - tak bym podsumowała najnowszą część Annabelle.
-
Jest dużo potworów, spektakularnych scen i walk oraz po prostu przyjemności, która wylewa się z ekranu. Walka dwóch królów nareszcie doczekała się godnego potraktowania.
-
Nie jest to produkcja wybitna, ani posiadająca jakieś szerokie walory artystyczne, ale jako kino szczere, które ma zapewnić rozrywkę całej rodzinie, sprawdza się doskonale.
-
Pewnie nic nie zmieni w Waszym życiu, ale pozwoli szerzej spojrzeć na temat nietolerancji i osób homoseksualnych. Świetnie zagrana produkcja, która nie grzeszy rozwiązaniami fabularnymi, ale dla samych relacji bohaterów warto zerknąć.
-
Jeżeli interesujecie się wrestlingiem, pewnie i tak prędzej czy później sięgnięcie po ten film. W innym przypadku - lepiej omijać go szerokim łukiem.
-
Uczta dla każdego fana Disneya i obowiązkowa pozycja dla każdego małego widza.
-
Przepiękna, ale i zarazem smutna opowieść o tym, jak wyimaginowany świat to często jedyna droga ucieczki od problemów życia codziennego. Wszystko owinięto w tak unikalny pomysł, który śledzi się z wielkim zaciekawieniem, że nie sposób nie polubić tej produkcji.
-
Jest przepiękną metaforą odbudowy życia, pojednania wrogów oraz pogodzenia się z przeszłością. Chociaż nie jest to zwykły melodramat, a relacja bohaterów jest ściśle zamknięta w trójkącie miłości, to wojna i jej pozostałości przez dłuższy czas graja tu pierwsze skrzypce. Spustoszenie emocjonalne jest niewątpliwie trudne do przeżycia i człowiek chwyta się każdej deski ratunku, która wyrwie go z klepsydry codzienności.
-
To osobny reprezentant filmów o bohaterach, miszmasz gatunkowy i pryzmat popkultury. Film od początku do końca jest spójny i trzyma poziom. Jest to kino czysto rozrywkowe, niezobowiązujące i idealna odskocznia od ciężkich problemów ratowania świata przez kolejne rzesze wszelakiej maści herosów.
-
Jest dobry, wzorcowy jako widowisko tego typu, ale można czuć niedosyt - szczególnie na płaszczyźnie efektowności.
-
To idealny przykład horroru umiejscowionego w zwykłej codzienności, który nie ustrzegł się nieścisłości logicznych.
-
Pomimo wielu wad, związanych głównie z rozpisaniem bohaterów i samej fabuły, produkcja ta należy do seansów, do których po prostu chce się wracać.