Filmowicz

Dawno w kinie nie czułem takiego fanu, pasji i szacunku do materiału źródłowego.

"Fachowiec" to prawdziwa definicja mierności. Ciekawy koncept został całkowicie zaprzepaszczony, a widzowie otrzymali do obejrzenia niestrawną papkę.

"Nowokaina" zabiera nas w szaloną przygodę, która nie zwalnia tempa choćby na chwilę - mamy nowego Johna Wicka, na którego zasługujemy!

Dzika i dziwna przejażdżka nie wystarczy, gdy nierówności w prezentowanej historii wybijają z rytmu, a zalet jest tu na tyle mało, że kompletnie nie równoważą niesmaku, z jakim pozostajemy po seansie.

Czy "Śnieżka" to najgorszy remake live action Disneya? Wolne żarty - widzieliście Pinokio? Niestety jest to film przeciętny, którego dobre składniki cały czas walczą ze złym scenariuszem i nierównym CGI.

Wujek Foliarz" to pocieszna komedia, której brakuje żywotności. Jeżeli liczyliście na rozszerzoną wersję "Fanatyka", to prawdopodobnie odbijecie się od tego tytułu.

Na dużym ekranie pojawiło się dzieło dopracowane praktycznie w każdym calu, którego największym grzechem jest zakończenie. Makabra w baśniowym sosie, która zostawia widza z ogromnym niedosytem.

"Better Man: Niesamowity Robbie Williams" to prawdziwa jazda bez trzymanki. Emocjonalna bomba, której zwieńczeniem jest rozbicie wrażliwości widza na drobne kawałeczki.

"Towarzysz" to film, który operuje na zaskakujących zwrotach akcji. Idealnie wpisuje się również w temat aktualnych przemian społecznych i naszego podejścia do technologii i otaczającego świata.

"Nosferatu" to film, który stoi przepiękną realizacją. Jeżeli obedrzemy go z wysublimowanych kadrów, to otrzymamy średnią produkcję z kulejącym scenariuszem. Na szczęście stylistyka Roberta Eggersa przychodzi mu na ratunek i swoją niepowtarzalnością wznosi "Nosferatu" na wyżyny artyzmu.

Kapitan Ameryka: Nowy wspaniały świat" to ogromny zawód. Film cierpi na przewlekły brak tempa, a nuda wylewająca się z ekranu działa jak środek znieczulający. Ostatnie 15 minut intensywnej akcji, choć efektowne, nie jest w stanie wyrwać widza z letargu, w który wpędził go wcześniej rozwlekły i nużący scenariusz. Przeciętność to słowo, które najlepiej oddaje charakter tej produkcji.

"Sonic 3: Szybki jak błyskawica" to film, który łączy pokolenia. Dzieci będą zachwycone dynamiczną akcją i kolorowymi postaciami, podczas gdy dorośli docenią głębsze wątki fabularne i odniesienia do popkultury. To kino familijne w najlepszym wydaniu, które pokazuje, że nawet w świecie pełnym chaosu i zagrożeń, przyjaźń, współpraca i odwaga mogą pokonać wszelkie przeciwności.

Film w reżyserii Gintsa Zilbalodisa to wprost transcendentalne przeżycie. Pochłaniająca lektura ekosystemu, który wcale nie jest tak odległy od naszych własnych problemów. To opowieść o poszukiwaniu swojego miejsca, o akceptacji inności i o sile natury, która potrafi zarówno niszczyć, jak i dawać życie.

"Dog Man" mnie zaskoczył. Nie spodziewałem się po tym uroczym i zabawnym tytule, że będzie tak kompetentną i wyciskającą serce fabułą. To nie tylko wizualna uczta, ale również głęboka, poruszająca opowieść o przyjaźni, lojalności i trudnych wyborach.

Animacyjnie ten film to prawdziwa pierwsza liga. W kinach rzadko mamy szansę oglądać animację 2D. Od projektów postaci po wygląd świata użyta kreska jest rewelacyjna.

W kontekście całego uniwersum jałowizny najnowsze dzieło George'a Millera może być postrzegane jako odważny krok naprzód, który szanuje przeszłość i otwiera nowe możliwości dla przyszłych rozdziałów.

Fantastyczne dzieło, które wykracza poza znaną formę filmu o superbohaterach i przeobraża ją w intensywny i wciągający tajemniczy thriller.

Wspaniały testament Bonda Craiga, dramatycznych skoków, na które był gotów, i wspaniałych wyżyn, na które wzniosły się dzięki temu najlepsze filmy z jego udziałem.

Obiecuje wiele na przyszłość przede wszystkim dlatego, że jest to bezpośrednia konfrontacja widza z przeszłością.

Oczaruje Cię swoim światem włoskich scenografii. Światem, w którym przyjaciele, rodzina i wspólnota są celebrowane przy gorących miskach makaronu penne, linguini lub fettuccini i schłodzonej szklance lemoniady.

Przyjemność z tym filmem jest z pewnością możliwa, ale trzeba wejść do kina z odpowiednim nastawieniem i oczekiwaniami.

Widzowie oglądający polskie "Pięćdziesiąt twarzy Greya" podczas seansu dostali do oglądania film pełen scen poniżania, uprzedmiotawiania, innych czynności seksualnych z dołączonym do kompletu gwałtem. A to wszystko w cenie biletu. Miał być erotyk a wyszło goło i wesoło.

To tak naprawdę absurdalna kreskówka, która poruszając trudny temat stara się dotrzeć do ludzkiej świadomości. Lekkość z jaką podano widzowi tak niestrawny temat zasługuje na oklaski na stojąco.

Nie często na ekranach kin możemy oglądać produkcje z tak dużym przywiązaniem do najdrobniejszych szczegółów.

Władysław Pasikowski na własne życzenie zabił serię, która pozwoliła mu wypłynąć na salony polskiej sztuki filmowej.

Podąża w wyznaczonym przez siebie kierunku, bez zbędnych przystanków. Ukazuje nowy trend w całym uniwersum i daje nam dowód, że wytwórnia zaczęła słuchać swoich widzów.

Jordan Peele przejdzie do historii kina, jako komik, który zmienił rynek horrorów. Na każdy kolejny film tego Pana będę oczekiwał, odliczając dni do premiery.

Origin story nie muszą być nudne, ale niestety "Kapitan Marvel" wpisuje się do tego nurtu.

Grecki reżyser stworzył film idealny, który z każdym kolejnym obejrzeniem zyskuje na wartości.

Nie spodziewałem się, że będzie to dzieło niekompletne, puste w swoim przekazie i za wszelką cenę próbujące wybić się na sukcesie innej produkcji. Jest to cheapquel w czystej postaci.

Może być prawdziwym przełomem dla DC, które powoli wstaje z kolan, odnosi coraz więcej sukcesów i staje się lubianą marką.

Prawdziwe arcydzieło będące perłą w koronie dorobku reżysera.

Przenosi widza do świata nieograniczonej zabawy, poprzez świeże podejście do gatunku komiksowych adaptacji.

Agnieszka Smoczyńska stworzyła wspaniały dramat psychologiczny, który nie odpowiada na pytania, lecz zadaje je wwiercając się w wielowymiarowość naszego życia.

Egzotyczna odmiana akademii pana Kleksa, która została unowocześniona. Oglądając ów dzieło sami chcemy przeżyć równie ekscytującą i hipnotyzującą przygodę.

Jest trudnym filmem, który poprzez swoją szczerość ukazuje do czego potrafi doprowadzić brak odpowiedniego wychowania.

To premiera przed którą miałem wiele obaw, nasilających się po kontakcie z nową odsłoną serialu, jednak film przebija pod każdym względem kreskówkę z małego ekranu zabierając widza w podróż pełną dobrej zabawy.

Absurdalne kino akcji, które rozrywkowe walory opanowało do perfekcji.

Nigdy nie przypuszczałem, że postać Don Kichota będzie tak perfekcyjnie oddawała zderzenie artystycznej wizji z brutalną rzeczywistością.

Końcowy efekt jest taki jak można było przypuszczać - solidna rozrywka, która nie wynudzi widza, ale też nie zaprezentuje mu nic nowego.

Bez Denisa Villeneuve na pokładzie "Sicario 2: Soldado" po prostu się stoczyło. Historia bez polotu, kompletnie nieudane próby naśladowania stylu reżysera, marny scenariusz, a przede wszystkim potraktowanie fabuły jako wątek poboczny. Ważne są tu strzelaniny i akcja, lecz zapomniano, że bez odpowiedniego podłoża każdy z tych elementów będzie po prostu niewypałem.

Jeżeli przymkniecie oko na niedoróbki i pójdziecie do kina z zamiarem świetnej zabawy to gwarantuję wam, że takową otrzymacie.