Panna_Hamartia

Niezwykle dojrzały i świadomy film o wierze i granicach. Nikogo nie obraża i obnaża prawdę o zwykłych katolikach, którzy nie potrafią wybaczyć. W czasie oglądania miałam dużo skojarzeń z dramatem Antygony.

Przekaz nie jest jednoznaczny i dlatego daje bardzo duże pole do dyskusji dla obu stron. Choć kogoś mogą denerwować przydługie ujęcia to dzięki temu nie wykłada się tam kawy na ławę.

Ech fabuła jest tak nijaka, że klękajcie narody. Nawet nie widziałam w tym potencjału. Próby oświadczyn Kristoffa były żenujące, a nie śmieszne i na Olafa chyba już nie było pomysłu. Wizualna bomba w drugiej połowie filmu :3

Po pół roku ten film stworzył wokół siebie ogromny hype i podekscytowana usiadłam do tego filmu. Powiem wprost: oczekiwałam 10. Na początku byłam bardzo zaintrygowana, ale w połowie moje zainteresowanie opadło. W pewnym momencie jednak coś się zmieniło i wróciło na właściwe tory. Zakończenie jest miodzio.

Ech fabuła jest tak nijaka, że klękajcie narody. Nawet nie widziałam w tym potencjału. Próby oświadczyn Kristoffa były żenujące, a nie śmieszne i na Olafa chyba już nie było pomysłu. Wizualna bomba w drugiej połowie filmu :3

Po pół roku ten film stworzył wokół siebie ogromny hype i podekscytowana usiadłam do tego filmu. Powiem wprost: oczekiwałam 10. Na początku byłam bardzo zaintrygowana, ale w połowie moje zainteresowanie opadło. W pewnym momencie jednak coś się zmieniło i wróciło na właściwe tory. Zakończenie jest miodzio.

Niewiarygodne jak dużo Skazani na Shawshank czerpią z tego filmu. Jednak obu czegoś brakuje i gdyby je połączyć powstałby według mnie świetny film.

Bardzo prosta historia opowiedziana w urzekający sposób ❤ wrażliwcom potrzebne chusteczki