mk_810921

Niezłe widowisko, ale słaby film. Główna wada to chaotyczny scenariusz, który nie pomaga w polubieniu bohaterów, ani zbudowaniu napięcia. Za to efekty nie wyglądają tak źle, jak się zapowiadało (poza małpo-wilkołakami). Sceny akcji są ok i można je obejrzeć, chociaż nie mają klimatu i stawki, jak te z jedynki. A jeśli ktoś ocenia filmy historyczne przez pryzmat zgodności z historią, to lepiej trzymać się z dala od tego filmu.

Wojna toczona przez Patryka Vegę przeciwko swoim gargantuicznym kompleksom mogłaby faktycznie pozostać niewidzialna... Ordynarne plucie widzom w twarze. Bezczelność, nie film. Żal nawet złamanego grosza.

Dobry rozrywkowy luźny film. Taki do popcornu. Wolałbym coś bardziej poważnego i oryginalnego, ale w swojej kategorii było ok.

Tornada? Tu jest jest jedno wielkie tornado i jest nim Glen Powell!

Poruszający, epicki, świetnie zagrany - ma wszystko, czego potrzebuje genialny film.

Świetnie przedstawiono życie fotoreportera wojennego. Doskonale pokazano ile kosztują błędy, brak odpowiedzialności oraz lekkomyślność. Film potrafi zaskoczyć, przestraszyć oraz lekko wzruszyć.

Przerysowana antytrumpowska wizja lewackiego amerykańskiego kina, czy też przerażające proroctwo konfliktu zbrojnego? Istotna rola korespondentów wojennych - aparat fotograficzny strzela niczym broń. Niełatwe w odbiorze, znakomicie zrealizowane kino drogi: dopracowana scenografia, montaż, ujęcia, realizacja dźwięku.

Weźmy pod uwagę fakt, że to 1973 rok. Przecież ten film w latach 70 to musiała być totalna jazda bez trzymanki, o czym w sumie informują różne źródła: "Ludzie podczas projekcji mdleli, wpadali w histerię a po seansie szli do kościoła" Wcale się nie dziwię :)

Jest dokładnie tym, czym chce być - przeciętnym, niezbyt ambitnym horrorem opartym na ciekawym, choć nieco naciąganym pomyśle. Ważne, że fajnie się go ogląda!

Wyśmienity! Ilość nawiązań do świata filmu, prywatnego życia aktorów i wszystkich filmów z postaciami Marvela i nie tylko przeogromna. Prawdziwa uczta dla oka.

"Argylle" Vaughna wprawia w osłupienie charyzmą Howard i Rockwella, jednak gubi się w przekombinowanej fabule i zbyt długim czasie trwania. Mimo atrakcyjnej obsady i dynamicznych scen, film zostawia mieszane uczucia i niedosyt.

Zaskakująco udany kryminał bardziej kojarzący się z czasami złotego Hollywood, niż z dzisiejszym kinem pełnym wystrzałów i przesadnej akcji. Jestem pod małym to małym, ale jednak, wrażeniem tej nieśpiesznie prowadzonej intrygi. Plus liczne niedopowiedzenia i tropy, które widz sam musi sobie odnaleźć, co należy docenić, bo widać, że twórcy doceniają inteligencję widza. No i ten del Toro - w nim tyle charyzmy, że niesie ten film niczym huragan. Świetna rola! Bez szarży, pełna skupienia, brawo!

Piękna, kolorowa, roztańczona opowieść, sporo kolumbijskiego folkloru, barwne postaci. To co, Disney? Może czas na bajkę o Słowianach?

Zaiste mocny, dobrze napisany i zagrany, a przede wszystkim ŚWIEŻY horror. Czy czeka nas napływ youtuberów, którzy spróbują szczęścia w kinie głównego nurtu?

Na takie filmy czeka się z wypiekami na twarzy.Talk to me narracyjnie przypomina Hereditary,duszna atmosfera,ciągła niepewność tego czy to co widzimy jest rzeczywiste a może to projekcja naszej wyobraźni.Owszem można się czepiać uproszczenia niektórych rzeczy,braku rozwinięcia pewnych aspektów ale może właśnie te wszelkie niedopowiedzenia trzymają ten film w ryzach.To też świetna zabawa dźwiękiem i światłem a całość dopełnia naprawdę dobrze napisany scenariusz.To była świetna uczta.Polecam

Mów do mnie. Wpuść mnie. No i przemówił i wpuścił...

Fabularnie nie wymyśla koła na nowo, ale za to realizacja na najwyższym możliwym poziomie.

Od razu przypominam sobie "Do prostego człowieka" Juliana Tuwima.
"I byle drab, i byle szczeniak
W odwieczne kłamstwo ich uwierzy,
Że trzeba iść i z armat walić,
Mordować, grabić, truć i palić;
– O, przyjacielu nieuczony,
Mój bliźni z tej czy innej ziemi!
Wiedz, że na trwogę biją w dzwony"
Scena z francuskim żołnierzem jest wstrząsająca, mimo że widziałam dużo wojennych filmów.
Oceniam jako film, nie wierną adaptację. Dobrze, że Netflix od czasu do czasu proponuje coś dobrego.

Złoto dla Finlandii:

,,Malignant" 2022 roku. Zaskakujący, przerażający, pięknie nakręcony (to wykorzystanie przestrzeni!) i działający najlepiej kiedy ogląda się go nic nie wiedząc.

Wskrzeszenie Jigsawa w pełni udane, po pierwszej części najlepsza odsłona serii.

Mieszane uczucia co do zakończenia, z jednej strony mało realistyczne, z drugiej intrygujące. No i ten Denzel jako Lou Bega :D 7.5

Naprawdę warto obejrzeć ten film z dziećmi, porozmawiać i uczyć ich zrozumienia dla innych, wrażliwości. Pokazać, że wokół nich są bardzo skrzywdzone dzieci.

To film, przy którym będziesz całkiem dobrze bawił się na seansie, mimo mocno nierównego humoru i paru zbędnych scen, ale po obejrzeniu tego, zapomnisz po kilku minutach niemalże wszystko to, co się działo w tej produkcji.

Takie głupie, że aż zabawne. Plus za to, że jest samoświadomy i sypie żartobliwymi odniesieniami jak z rękawa.

Postacie dobrze zbudowane, ale film ma problemy z balansowaniem pomiędzy wątkami komediowymi i humorystycznymi. W efekcie końcówka filmu trochę siada. Niemniej jest to całkiem przyzwoite kino familijne.

Niespodziewanie 3. Poirot Branagha, na który nikt nie czekał, okazał się najlepszy. Udało się zbudować konkretny klimat. Nie nadużywano kiepskich, generowanych komputerowo plenerów. Zrezygnowano ze zbędnych wypełniaczy (typu wstawki z przeszłości Poirot). Wciąż jednak nie odpuścili sobie obsadzenia kilku ról z poprawnego politycznie klucza.

Klasyka kina przygodowego. Szalone tempo, sprawny montaż, wyrazistość bohaterów, poczucie humoru, zmienne lokacje. I nieśmiertelnie sprawny, chociaż podrasowany retrospekcjami i dublerami, Harrison Ford. Lekko za długie i z raczej nie pasującą do gatunku finałową "podróżą". Warto w ScreenX.

Nie! jest przykładem świetnej scenariuszowej roboty-to w jaki sposób się bawi widzami i zarówno wyśmiewa przechodzi "ludzkie" pojęcie.Odwołań do popkultury masa-niektóre trudne do wychwycenia.Bardzo ambitnie podchodzi do oceny kondycji społeczeństwa,postrzegania tego co nieoczywiste i interpretowania percepcji indywidualnie.W sposób satyryczny drwi z twórców,widzów i samej konwencji horroru nie wydając przy tym jednoznacznego osądu.A to wszystko ukazuje w intrygującej wizualizacji.Jestem na TAK!

Nie kapuje tego fenomenu,badzewie jakich mało,nić fajnego

Niesamowity scenariusz i klimat,bardzo dobre role i historia która wciaga,rewelacyjna Keira

To bardzo dorosły i dojrzały film.Bardzo przegadany,ale to właśnie jest siłą napędową całości.Powolna narracja,momentami wręcz refleksyjna nadaje intymności poszczególnym wydarzeniom.Ludzkie emocje są jak dzikie konie i trzeba ogromnej mądrości aby je okiełznać- i tu jest fajny weryfikator tego.Rozpisany na trzech bohaterów film ukazuję wiele etapów wchodzenia w dojrzałość.Wracają emocje sprzed lat a przede wszystkim miłość do tego, co mogłoby być.Piękny film,pięknie zagrany.A Arthur to mąż roku

Nadal nie rozumiem fenomenu. Zagrany na najwyższym poziomie.

Wzruszająco romantyczne jeżeli prosty nauczyciel matematyki może rozkochać w sobie światowej sławy piosenkarkę. Naiwne, wręcz głupie, ale jakże urocze. Na Walentynki idealne. Recenzja: https://www.wodaiogien.com/single-post/wyjd%C5%BA-za-mnie-matematyk-z-piosenkark%C4%85-ocena-6-10

To prawdopodobnie ostatnie takie wysokobudżetowe kino kampu, na kolejne lata. Widzowie narzekają na komiksowe bajeczki dla dzieci, a gdy dostają bezkompromisowe, krwawe i uroczo popierdolone kino to olewają je, doprowadzając do finansowej klapy. Sami jesteście sobie winni.
Ja bawiłem się wyśmienicie. Jeśli w roli końcowego "bossa" widziałem wielką rozgwiazdę, to chyba w kinie widziałem już wszystko. Mogę umierać.

Ogląda się trochę tak, jakby historię opowiadali smutni panowie z zarządu New Line Cinema: montaż jak od linijki, zbyt dużo jumpscare'ów, absurdalny finał...

W końcu te emocje. Całej trylogii przy takiej historii i zwieńczeniu można wybaczyć niedociągnięcia i zgrzyty.

Zaczęło się tak sobie, a potem coraz lepiej. Sekwencja na wieżach oczywiście najlepsza. Świetne zdjęcia, dało się odczuć wysokość.

Poruszający, inteligentny i brawurowo zagrany, ale trochę przeceniany. 8+

Zaczyna się jak typowy horror, a potem skręca w coraz bardziej szalone terytoria mieszając z sukcesem różne wariacje tego gatunku, by potem zaserwować czystego slashera w najlepszej formie. Widać, że Wan naprawdę dobrze się bawił tworząc ten film. Czysty fun dla widza.

Fajne to Halloween III: Season of th... znaczy "Halloween Ends". Zagranie na nosie oczekiwaniom + świeże, udane pomysły zgrabnie podsumowujące oraz idealnie pasujące do nowej trylogii, jak i całej serii (Michael jako uosobienie traumy zarażającej kolejne pokolenia mieszkańców Haddonfield) = lubię to.

Film straconej szansy. A niewiele brakowało, żeby Shyamalan wrócił do lepszej formy. Co prawda powoli poprawia się i jest tu dużo dobrych rzeczy, ale nie wszystko w tym koncepcie satysfakcjonuje. Na czele z zakończeniem, które psuje film m.in. swoją ekspozycją.