Kultura Liberalna

W swoim najnowszym filmie Wes Anderson stawia przed sobą nieoczekiwane wyzwanie: moralne rozliczenie awanturniczego kapitalizmu. Jak można się spodziewać, Królestwo Niebieskie w wykonaniu reżysera okazuje się też królestwem ironii. Czy w tej teologicznej wariacji stylu Andersona można doszukiwać się głębszego sensu? Czy "Fenicki układ" próbuje nam wskazać warunki, jakie musi spełnić wielbłąd, by przejść przez ucho igielne, ułatwiając tym samym bogaczom zbawienie?

Być może przez nadmiar ambicji - połączenia dramatu społecznego i psychologicznego, kina akcji i musicalu - film Audiarda dopadło przekleństwo pewnego proszku do prania: wszak co jest do wszystkiego, bywa do niczego.

Pod pozorem prostej i komediowej opowiastki, w "Anorze" kryje się gorzka diagnoza współczesnej pokusy życia w sfałszowanej bajce.

Zamiast wyidealizowanych wizerunków perfekcyjnych rodzin, które w thrillerach lat osiemdziesiątych bez zająknięcia wspierały oskarżonych, otrzymujemy pełen niuansów świat wątpliwości i wzajemnych pretensji. Serial uwypukla to, co zwykle ginęło pod samą akcją w sali sądowej. W "Uznanym za niewinnego" cała rodzina Sabichów ponosi konsekwencje działań Rusty'ego.

Najnowszy film Lanthimosa to niemal trzygodzinna podróż w jądro ciemności, skrywane przez najbardziej intymne międzyludzkie relacje. Jedyną życzliwością losu, na jaką mogą tu liczyć bohaterowie, jest zabranie ze świata rządzonego przez pychę, groteskową przemoc i logikę koszmaru.

Pomijając interesującą kinofilię detektywa i słodko-gorzki obraz Los Angeles, tajemnica, którą skrywa Sugar, jest największą niespodzianką, jaką ma do zaproponowania serial. Zwłaszcza w ostatnich odcinkach sezonu, gdy przeszłość detektywa przynosi wątki, które - by nie zdradzać za dużo - prawie rozsadzają od środka tradycyjną fabułę i sam gatunek czarnego kryminału. Przy tym serial jest zupełnie wyzbyty humoru, kolejnych mrugnięć oka do widza,

W przeciwieństwie do filmu Minghelli Włochy w "Ripleyu" nie są jedynie słoneczną turystyczną pocztówką. Czarno-białe kadry oddają klimat zarówno deszczowego wybrzeża poza sezonem, jak i niedogodności i brudu wielkich miast - niezależnie od tego, czy to Nowy Jork, czy Neapol. Na wakacje Ripleya nieustannie pada cień, piękno otoczenia to przecież sceneria kolejnych występków bohatera.

Cała ścieżka rozwoju Belli przywołuje paradoksalną dialektykę nowoczesności: poszukiwania wolności i nieuchronnego popadania w kolejne formy zniewolenia.

Świat Darby - niezależnie od tego, czy podróżuje ona przez Stany Zjednoczone, czy jako autorka bestsellerowej książki zostaje zaproszona przez znanego bilionera do islandzkiego ustronia - jest bezgranicznie ponury. Pustynny krajobraz Stanów Zjednoczonych, w którym raz po raz wybuchają pożary, a policja zawodzi obywateli i lekceważy przemoc wobec kobiet, jest nie mniej niepokojący niż luksusowy hotel niedostępny dla większości społeczeństwa.

I to być może jest największą zaletą tego filmu: w kontekście tego, jak kobiecą, zwłaszcza seksualną traumę przerabia amerykańska popkultura, to rewers narracji takich, jak "Obiecująca. Młoda. Kobieta", "Opowieść", "Najszczęśliwsza dziewczyna na świecie" czy nawet "Wielkie kłamstewka". "Kiedy stopi się lód" jest cichą elegią dla tych, którzy nie zostaną wyniesieni na sztandarach pop-psychologicznych magazynów. I takich opowieści też potrzebujemy.

Nudnawi w Paryżu.

Choć "Osobliwości" to film o teatrze, scenie i widowni, Andò broni się ostatecznie przed tak zwaną. "teatralnością przedstawienia".

Ale ten bardzo udany film Hints mówi nam też o tym, że jeżeli potrzebujemy terapii, to nie tylko tej indywidualnej, ale społecznej i kulturowej.

Najnowszy film Scorsesego to jeden z najlepszych w jego dorobku: western spotyka się tu z dramatem historycznym, a kryminał z opowieścią miłosną.

Obecna wersja "Chłopów" to opowieść skrojona na czasy nieskrępowanej mobilności - i psychologię jednostki, która realizuje się dzięki możliwości przełamania zamkniętego horyzontu.

Świat "Poker Face" bywa przewrotny i pełen przerysowanych postaci, ale twardy podział na zbrodniarzy i ofiary, szukanie sprawiedliwości za wszelką cenę oraz pochwała zwykłej, ludzkiej przyzwoitości, również wpisują się w jego retro aurę - daleką od seriali nowej generacji z wszystkimi odcieniami szarości i wątpliwymi moralnie protagonistami.

Przy pewnych niezawinionych przez twórców "strukturalnych" słabościach i drobnych niedociągnięciach scenariusza - jest to niewątpliwie udany i bardzo dobrze zrealizowany film.

Nominowany do Oscara film irlandzkiego reżysera to opowieść o dziecięcej wrażliwości, która ściera się z bezlitosnym światem dorosłych: milczenie okazuje się tu narzędziem ochrony przed złem.

Opowieść o rodzinie teleewangelistów to nie tylko autorska komedia z epickim rozmachu, ale i diagnoza współczesnej Ameryki.

Hiszpański reżyser udowadnia, że historia pary francuskich inteligentów, którzy przeprowadzili się na hiszpańską wieś, to materiał na znakomity thriller z wątkiem ekologicznym w tle.

To nie tylko znakomite kino kostiumowe, ale i współczesna opowieść o kobiecości w patriarchalnym świecie.

To nie tyle żeńska wersja "Władcy much", co znakomicie zrealizowany horror o relacjach w grupie nastolatek, wzajemne pożądanie nierzadko przechodzi tu w pragnienie pożarcia.

W swoim debiucie fabularnym - opartym w całości na transkrypcji przesłuchania FBI - Tina Satter żongluje filmowymi gatunkami, by stworzyć swoistą dziewczyńską wersję "Procesu" Kafki.

Film-niespodzianka. Znany głównie z komedii gangsterskich Guy Ritchie nakręcił bardzo poważny film próbujący dokonać moralnego rozliczenia amerykańskiej wojny w Afganistanie.

Nie osiągnie spektakularnego sukcesu "Dobrze się kłamie...". Świadczą o tym boxofficowe i dystrybucyjne dane. Trzeba jednak przyznać, że Genovese jest twórcą szczerze poszukującym. Poszukującym sposobu na to, aby atrakcyjnie, a zarazem introspekcyjnie opowiedzieć o budujących wartościach życia.

Jak przetopić kino nowej przygody w przewidywalne kino familijne i opowiedzieć o brawurowym łowcy przygód nie wykazując się żadną odwagą? Sekrety te poznali twórcy najnowszej części cyklu o legendarnym archeologu.

To nie tylko znakomity thriller odkrywający zakamarki ponadtysiącletniej muzułmańskiej uczelni. To przede wszystkim bardzo potrzebny obecnie głos w sprawie upolitycznienia islamu.

Jest dziełem wyjątkowym pod wieloma względami, wielowarstwowym, ale mistrzowsko spójnym, wymownym i poruszającym.