szylish_guy25

Choć film stawia bardziej na fabułę (która wypada trochę sztywno), druga część Borata, tak jak poprzednik, wypada naprawdę dobrze jako satyra na USA, ale jednocześnie radzi sobie nieźle w relacji głównego bohatera ze swoją córką.

Kolejna udana animacja o Asterixie i Obelixie, która wypada również znacznie lepiej od adaptacji aktorskiej z 2012 roku opierającej się o ten sam materiał źródłowy ("Asterix u Brytów").

Jest po prostu OK. Nie wyróżnia się prawie niczym względem pozostałych filmów o zombie.

Pierwszy sezon oddaje naprawdę dobrze klimat kinowych odsłon oraz ma całkiem niezłych bohaterów, które choć polegają trochę na stereotypach, da się je polubić. I choć scenariusz jest w wielu miejscach dziurawy, to ogólnie całość wypada przyzwoicie.

Choć #Banksterzy mają w sobie sporo tych samych wad, co filmy Vegi (m. in. nadmiar postaci i wątków), to realizacyjnie jest lepiej, dialogi nie srają ciągłymi k**wami (nawet jeśli czasami są drewniane jak cholera) i nieco bardziej niż u Vegi zależało mi na Królikowskim. I do tego Tomasz Karolak pokazał, że potrafi zagrać nieźle czarny charakter (ponownie), tylko przydałby mu się scenariusz, który nie robiłby z niego kreskówkowego villaina dupczącego się na lewo i prawo.

"Jak najdalej stąd" pokazuje, że Piotr Domalewski po "Cichej Nocy" nie spoczął na laurach i dostarczył kolejną udaną produkcję mającą świetną grę aktorską i trafnie komentującą aspekt społeczny, mimo że zdarzają się w drugiej połowie problemy z fabułą i tempem. Szkoda tylko, że ten film jest kompletnie ignorowany przez widownię.

Da się całość obejrzeć bez bólu, jak przełknie się trochę papierowe postacie, trochę kretyńskich dziur fabularnych, czy naprawdę marne efekty specjalne. Przynajmniej Gerald Butler nie gra znowu kolejnego człowieka ze świetnymi umiejętnościami, tylko tym razem jest everymanem. :)

Montaż w pewnych momentach wypada nierówno, ale to co w filmie jest ważne, działa naprawdę wyśmienicie. Całość to dobrze zaprezentowana historia trzymająca w napięciu i wywołująca emocje u widza, a pomagają w tym świetne aktorstwo oraz przyzwoita reżyseria.

Szkoda, że ta całkiem przyzwoita produkcja została tak brutalnie potraktowana przez widzów dzięki Netflixowi, który reklamował temat filmu jako coś fajnego.

Kolejny zestaw wattpadowych dialogów "romantycznych", który tym razem został doprawiony kretyńskim cliffhangerem.

Spoko, że próbowaliście zrobić coś nie o innego, Disney (nawet jeśli czasami nie wiadomo było, czy woleliście być bliżej animacji, czy raczej czegoś nowego), ale najwyższy czas w końcu skupić się na jakości i nie marnowaniu talentu wielu aktorów. żeby tak zmarnować talent m.in. Donnie Yena, Jeta Li, czy innych ludzi, którzy odgrywali w filmie sceny walki poprzez mocno pocięty montaż, to po prostu DYSHONOR. Do tego dodanie chi sprawiło, że Mulan nie jest zbytnio interesującą postacią.

Kolejna, przyzwoita animacja od Pixara, która jednak nie wykorzystuje w pełni potencjału świata przedstawionego i aż się prosi, by twórcy skupili się trochę bardziej na niej.

Świetnie animowana i zabawna produkcja pokazująca przy okazji, że da się stworzyć film dla młodszej widowni bez używania żadnych dialogów.

Ja już pragnę już w tym momencie jak najszybciej zapomnieć o tym streszczeniu (i to dosłownie!) kolejnego nadchodzącego serialu Papryki Vege. Typowy film od niego, tylko jeszcze gorszy niż mogłoby się wydawać, a to właśnie ze względu na mocno przyspieszony montaż. Już filmowy Wiedźmin czy Jest sprawa! wydają się zbyt znacznie mniej pocięte niż to coś. Tak najwyraźniej wygląda według Vegi "prawdziwe kino".

W TENET protagonistą filmu jest Protagonista, bo reżyser tak bardzo ma wywalone na daniu bohaterom jakiegokolwiek charakteru, że nawet zapomina dać swojej głównej postaci imienia. Normalnie czułem się w trakcie seansu jak na spektaklu robotów. Do tego Nolan miota widza kilogramami ekspozycji mających wyjaśnić zasady działania konceptu tego filmu, a mimo to później nieraz je łamie, przez co tworzy sporo dziur fabularnych.

Finał to jest typowa superbohaterska rozpierducha (co prawda na małą skalę, ale wciąż...), a dialogom przydałaby się jeszcze masa szlifów. Jednak dzięki nieźle zarysowanym bohaterom (jednym lepiej, drugim gorzej) oraz interakcjom pomiędzy innymi, a także dobrze oddanej atmosferze horroru (oszczędzono nam jumpscare'ów), Nowych mutantów całościowo ogląda się całkiem przyzwoicie.

Te "Włoskie wakacje" nie były za bardzo... włoskie (nie miałem lepszego pomysłu na opinie, wybaczcie).

Nazwałbym ten film po prostu zbiorem parodii filmów i seriali popularnych w tamtym czasie.

Niby akcja jest zwarta, realizacja wypada nieźle, a Crowe prezentuje się porządnie, ale to wszystko już było, i to do tego lepiej podane.

Dojrzale radzi sobie z obraną tematyką nie bawiąc się jednocześnie w wymuszanie łez u widza, tylko potrafi w należyty sposób je wywołać.

Średniak średniaka średniakiem pogania. Można było coś znacznie ciekawszego zrobić z tym konceptem.

Niby fabularnie jest trochę pisany pod linijkę, ale dzięki niezłej realizacji oraz ciekawie poprowadzonym bohaterom, całość ogląda się całkiem nieźle.

Ja zdaję sobie sprawę, że twórcy chcieli zrobić coś innego z Tajemniczą Spółką, bo ta ekipa zdołała przez ponad 50 lat rozwiązać co najmniej kilkaset zagadek, ale żeby od razu wsadzić ich do generycznego kina superbohaterskiego, które do tego zapowiada kinowe uniwersum Hanny-Barbery?! A teraz pewnie ten cały misterny plan Warner Bros. (czyli właścicieli H-B) pójdzie w p**du.

Lepiej obejrzeć sobie oryginał. I raczej wątpię, by ta reżyserska wersja filmu wyszła znacznie lepiej.

Nudne i przeciągnięte jak cholera, a do tego sceny akcji są mocno pocięte i chaotyczne (co jest typowe u Megatona). Netflix, lepiej zarządzaj swoimi pieniędzmi.

Parę pomysłów wypada całkiem OK, ale fabularnie całość nie wypada najlepiej, a czasami idzie trochę po linii najmniejszego oporu.

Całość jest nieźle animowana, w wielu momentach wywołuje śmiech, a do tego zagadka w tym filmie wypada dość intrygująco.

Film jest klimatyczny i naprawdę dobrze animowany (biorąc pod uwagę niski budżet całości), nawet jeśli humor często nie trafia w punkt.

Wizualnie całość stoi na wysokim poziomie, a sama zagadka jest dość intrygująca. Nie jest to jednak nic rewelacyjnego.

Najmłodsi będą się przy tym bawić świetnie, starsi nie mają tu czego szukać. Wykorzystanie kukiełek jednak wypadł w porządku.

Zagadka na Hawajach wypadła nieźle. Polski dubbing cierpi jednak na dziwną sytuację związaną z tym, że nie ma śpiewu w trakcie piosenek w głównej części filmu.

Całość określiłbym prędzej jako dramat (lub w ostateczności komediodramat), niż komedia.

Sprawia wrażenie bycia dwugodzinnym (i do tego mocno nieudanym) pilotem do niepowstałego serialu, który jakimś cudem otrzymał dość pokaźny budżet.

Mimo 19 lat od premiery, pierwszy Shrek dalej dostarcza rozrywki na wysokim poziomie dzięki nieźle napisanym bohaterom, zgrabnie poprowadzonej konwencji, w której odwrócono masę elementów ze znanych baśni o 180 stopni, przyzwoitym humorem oraz świetnemu polskiemu dubbingowi.

Film tak leniwie zrobiony, że nawet bez żadnego powodu wykorzystuje gameplaye z arcadówek i wsadza je w kompletnie losowych momentach.

Takie moje mocne guilty pleasure, że aż trochę wstyd przyznać. Do tego to najlepszy film Uwe Bolla, co wiele mówi o filmografii tegoż reżysera.

Tragedii nie ma, ale widać w wielu miejscach, że mogło być znacznie, znacznie lepiej... Największym problemem filmu są słabo zarysowane postacie i kiepsko napisany scenariusz. Widać jednak miłość do materiału źródłowego, a humor okazjonalnie wypada całkiem nieźle. Dubbing jednak wypada fatalnie.

Te dwa miliony można było lepiej przeznaczyć na biednych lub też w ostateczności na stworzenie kompilacji cutscenek z gry na PS3 i dorobienie paru nowych ze znacznie lepszą warstwą wizualną niż to, co dostaliśmy tutaj.

Ma w sobie parę przebłysków (niezłe epizody 6 i 7, postać Leo), jednak jako całość serial jest zaledwie przeciętny z kiepsko zmontowanymi pościgami i niezbyt wyszukanym poczuciem humoru, który do tego kończy się dość mocnym cliffhangerem. :/