Ennio

Kompozycyjnie to standardowy rozkład jazdy-twórcy/bliscy wspominają pracę z legendą.A pierwsze skrzypce gra tu muzyka,którą Morricone sakralizuje i nadaje jej osobowości.I tak tez jest z tym dokumentem-Tornatore stworzył piękny ukłon kompozytorowi ukazując go jako człowieka skromnego,oddanego pracy,pewnego tego co czuje widząc dany obraz.Mistrz w zmechaconym sweterku i z tym blaskiem w oku gdy opowiada o poszczególnych dźwiękach muzyki.Oglądając miałem ciarki,łzy i błogość.Dziękuje za te emocje

Wspaniale zrobiony dokument z świetną narracją, która w pełni wykorzystuje swój długi metraż do przedstawienia życia mistrza.

Klasyczny dokument, z gadającymi głowami, broniący się postacią protagonisty i fragmentami wykorzystania muzyki filmowej. Perełka dla znawców, fanów kina, ale także zwykłych widzów. Chociaż metraż odrobinę zbyt długi jak na taką formułę.

Na miejscu Tornatore też nie mógłbym się oprzeć pokusie gloryfikowania Ennio na każdym kroku. Film do wielokrotnego smakowania. Nie było większego od Ennio.