Ostatnia Tawerna

Zdecydowanie lepsza produkcja od swojej poprzedniczki. Oby tak dalej, bo wciąż widać spore niedociągnięcia.

Może nie jest to horror roku, ale dzięki potwornie nudnej otoczce skutecznie leczy bezsenność!

Trzeba przetrwać okropny początek, by zobaczyć prawdziwe oblicze Niepokalanej

Elementy humoru, akcji i brutalności dają radę i sprawiają, że całość jest bardzo przyjemna. Ostrzegam jednak, że to w żadnym wypadku nie jest horror.

Urojenie to ostrożny balans między współczesną sztampą a poszukiwaniem własnego charakteru i eksperymentami z mieszaniem gatunków. Jak na horror mało tu strachu i makabry, a sporo emocji i rozwoju wątków obyczajowych, ale przy odpowiednim nastawieniu da się przy nim dobrze bawić, a może i pozwolić sobie na odrobinę refleksji.

Nie można odmówić temu dziełu uroku technicznego, ale reszta leży i przyprawia tylko o nudę.

Rewelacyjna opowieść o opętaniu, która wyróżnia się na tle innych horrorów o tej tematyce.

Astronauta to film popełniający błędy, ale równocześnie wystarczająco dobry aktorsko i audiowizualnie, żeby przymknąć na nie oko.

Diuna: część druga podbija poprzeczkę do masakrycznie wysokiego poziomu. Warto było czekać trzy lata, by być świadkiem dzieła kompletnego, poruszającego zmysły, mistrzowsko zainscenizowanego i zagranego. 165 minut kina przez największe możliwe "K".

Dwie godziny to sporo. Można obejrzeć sobie w tym czasie serial, wyjść na spacer z psem, poczytać książkę. Na dobrą sprawę każdy sposób spędzenia tego czasu będzie produktywniejszy niż seans Madame Web.

Argylle. Tajny szpieg to film, który próbuje wprowadzić świeżość w kino okołoszpiegowskie. Nie robi tego tak skutecznie, jak wygląda to na papierze.

Biedne istoty to dzieło kinowej sztuki. Takiego filmu dawno nie było i raczej długo nie będzie.

Film pełen nowych pomysłów. Sprawił, że chętnie wróciłem po lekturę szkolną z czwartej klasy podstawówki!

Gra w opętanie to nadspodziewanie dobre, odjechane kino grozy, umiejące zaskoczyć prowadzeniem historii.

Film animowany dla całej rodziny, który zachęci wszystkich i mógłby być równie dobrze emitowany w kinach, a nie tylko na platformie streamingowej.

Rebel Moon - Część 1: Dziecko ognia to film, który mimo kopiowania różnych motywów stoi na własnych nogach. Brakuje mu jednak pasji, życia i zwykłej umiejętności zaangażowania widza w historię.

Ładne pożegnanie z DCEU!

Zacny blockbuster, który nie jest świetny. Jest po prostu dobry i cieszy nostalgią!

Nóż w nocnej ciszy to film, którego ambicje zostają wyprzedzone przez rzeczywistość.

Wonka to nieprzesłodzony film pełen musicalowej magii i imponujących kreacji aktorskich.

Życzenie to sklejka motywów z różnych bajek Disneya, umiejąca jednak wybić się na minimum oryginalności.

Warto odpalić HBO MAX by obejrzeć tę animację.

Bezsensowny pośpiech całości doprowadził do niedoszlifowania elementów podstawowych. Przez co jedynym sukcesem filmu jest sam fakt jego powstania.

Dream Scenario to odjechana wizualnie i fabularnie opowieść, która jednocześnie nie traci kontaktu z rzeczywistością.

Nie jest to może totalny paździerz wśród filmów MCU, jednak sporo tutaj nie zagrało. Można było zrobić z tego film krótkometrażowy i wyszłoby o wiele lepiej.

Czuć serce Fnafa, ale to nie wystarczy, by uznać ten film za coś więcej, niż słaby średniak

Doskonała parodia pełna głupot i absurdów, ale tutaj to wszystko pasuje idealnie.

Okropny film podpięty pod kultowego Egzorcystę, który niszczy jego dobre imię

Naprawdę ciekawy film, o superbohaterze, którym ciężko jest zaciekawić widza.

Wizualnie przepiękny, jednakże z dobrze znaną już historią. Film, który powinien spodobać się odbiorcom w każdym wieku.

To zdecydowanie produkcja godna polecenia, do której warto wrócić w zaciszu domowym, nawet jeśli widziało się animację w kinie. Interesująca fabuła, postacie znane z baśni, niezwykli bohaterowie grający pierwsze skrzypce oraz latynoskie rytmy tworzą całość, od której nie można się oderwać. Kot w butach: Ostatnie Życzenie podbił moje serce i zajął w nim stabilne pierwsze miejsce w kategorii "Najlepsza animacja 2023".

Z kina wyszłam bardzo zadowolona - cieszę się, że produkcja Grety Gerwig tak odważnie podeszła do trudnego i kontrowersyjnego tematu wszechobecnego patriarchatu oraz tożsamości każdej jednostki. Na całym seansie bawiłam się dobrze. Oprócz końcówki film się nie dłużył i zdecydowanie bawił do łez. Z czystym sercem mogę go polecić, mając jednakże z tyłu głowy pewien niedosyt - tytuł nie dorównał swoim animowanym poprzednikom.

Udany restart uniwersum ukazujący, że Warner też potrafi wycisnąć coś z DC, jak Disney z Marvela.

Sympatyczny i odmóżdżający film, jeśli pozwolimy sobie oglądać go bezkrytycznie i tylko będziemy cieszyć się kolorkami i bijatykami. Nie warto przy nim myśleć.

Zachwyci młodszych widzów i wywoła tęsknotę za dzieciństwem u starszych.