Rycerze Zodiaku

Nie jest nawet produkcją, którą można odbierać jako samodzielny obraz. To bardziej wstęp do całej serii filmów, których raczej nigdy nie zobaczymy. Nie tak tworzy się filmowe uniwersa.

Ni to japońska, ni to amerykańska sieczka totalna bez interesujących postaci, polotu czy potrzeby bycia dziełem zgodnym z pierwowzorem. Potrafi okazjonalnie zauroczyć choreografią, ale oglądanie dla niej całego filmu to masochizm. No ludzie kochani, który my mamy rok? 2005?

Debiut fabularny Tomasza Bagińskiego zostanie zapamiętany jako jedna z najgorszych aktorskich adaptacji mang w historii oraz początek serii, która nigdy się nie zrodziła.

Moim zdaniem Tomasz Bagiński w swoim fabularnym debiucie wypada solidnie. Wraca raczej z tarczą, a nie na tarczy. Udowadnia wszystkim, że ma zadatki na dobrego reżysera. Wykazał się wyczuciem i pokazał, że ma wizję - podobnie zresztą jak w Legendach Polskich. Widać, że ich sukces nie był tylko wypadkiem przy pracy, a krokiem w stronę czegoś większego. Czegoś, czego kolejną zapowiedzią są właśnie "Rycerze Zodiaku".

Ekranizacje anime wciąż czekają na swoje The Last of Us. Idąc dalej tą analogią, Rycerze Zodiaku dla adaptacji japońskich animacji są tym, czym filmy Uwe Bolla dla ekranizacji gier.

Sympatyczny i odmóżdżający film, jeśli pozwolimy sobie oglądać go bezkrytycznie i tylko będziemy cieszyć się kolorkami i bijatykami. Nie warto przy nim myśleć.

Niestety Rycerze Zodiaku to pełnometrażowy falstart Tomasza Bagińskiego. Kino nieporadne i nietrafione, ale na swój sposób urzeka i sprawia, że choć film trwa bite dwie godziny to trudno wyjść z niego jak zbity pies.

"Rycerze Zodiaku" raczej nie porwą więc młodej widowni szukającej w kinie inspirujących mitów, legend i herosów. Marvel i DC pozostają w tej materii niezagrożone.