mikolajlipkowski

Serial w ciekawy sposób przedstawia nam toksyczność środowisk kibolskich, lecz momentami kuleje, gdy próbuje się z niego zrobić jakiegoś akcyjniaka.

Absolutnie fenomenalny film i bez wątpienia najlepsza produkcja Martina Scorsese od czasów Wilka z Wall Street.

Czego by nie mówić o filmie Biedronia to cieszy, że Polacy biorą się za science fiction tego typu. Czy w waszym odczuciu produkcja wypadła dobrze czy też nie - jest to kamień milowy w polskiej kinematografii. Cierpi na głupotki, brak logicznych rozwiązań ze strony głównej bohaterki, ale to wciąż solidny tytuł, który przeciera szlaki w tego typu kinematografii.

Wybitny film i znajdzie się w moim osobistym topie filmów superbohaterskich. Sony potrafi naprawdę dobrze wykonać swoją pracę, gdy tylko chce. Mam nadzieję, że wyciągną lekcje z tego filmu i kontynuacje będą utrzymywały ten sam poziom.

To zdecydowanie najlepsza odsłona. Mamy tu wszystko - wspaniałych aktorów, świetne role, przepiękne ujęcia oraz trzymanie widzów w napięciu, do samego końca. Poziom filmu jest naprawdę wysoki i poprawia wszystkie błędy poprzednich filmów! Keanu rządzi!

Potrafię przymknąć oko na to, że mamy straszną sztampę czy żenujące momenty. Wszak otrzymujemy niezwykłą Magdę Wieczorek w wyśmienitej roli.

Rozrywka naprawdę wysokich lotów. Pozycja, którą każdy powinien w swoim życiu zobaczyć. Nie mogę doczekać się kolejnych odcinków tego niezwykłego serialu. Nie ma z resztą co się dziwić, gdyż serial stworzył sam Taylor Sheridan odpowiedzialny za największe hity SkyShowtime takie jak produkcje z uniwersum Yellowstone. Pozycja obowiązkowa!

Wielu osobom nie siądzie fabuła, długość czy sposób narracji. I jest to w zupełności zrozumiałe. Wszak nie lubimy oglądać czegoś, co nam się nie podoba. Babilon może się nie podobać, ale dlaczego? To pytanie musimy zdać sobie po seansie. Mnie nakłonił do wielu rozmyślań. Takiego brzydkiego obrazu show biznesu nie zobaczymy zbyt prędko. Damien Chazelle miał wystarczający odwagi, by powiedzieć o tym głośno.

Nie odstępuje poziomem od pierwszej części. Jest to znakomita rozrywka nie tylko dla fanów detektywistycznych to również inteligentna komedia, będąca odbiciem zepsutego społeczeństwa, które jedynie ukrywa się pod licznymi warstwami aby jak najlepiej i nieskazitelnie wypaść w oczach innych.

Dostajemy serial, który nie udźwignął historii, którą miał przekazać, był za to wybrykiem marketingowym który miał przyciągnąć zaciekawionych widzów. Miejmy nadzieje, że więcej podobnych eksperymentów nie będzie dane nam oglądać.

Trochę się dłuży. Niemniej widać, że Damien Leone stara się i dał w to dużo serducha. Tak samo jak aktorzy. Pamiętajmy też, że te wszystkie horrory za swoich czasów, również były uważane za badziewia, a dziś są kultowe. Czy Terrifier również taki będzie? Za te dwadzieścia/trzydzieści lat wydaje mi się, że tak.

Nie spodoba się każdemu. Niemniej nie można tego filmu od razu skreślać, chyba, że należysz do tej grupy osób co oczekuje tylko typowej komedii świątecznej i jesteś wrażliwy na ból to możesz. Jeśli jednak jesteście tak samo skrzywieni jak ja, a wasz mózg i humor są wypaczone to tytuł dla Was. Dodatkowo, jest czymś innym na tle tych wszystkich nudnych i schematycznych komedii świątecznych.

Mimo tych wszystkich wad, to Jak zostałem superbohaterem oglądało mi się przyjemnie. Nie jest to może jakieś arcydzieło z gatunku superhero, lecz jest to po prostu miałem masochistyczną przyjemność podczas oglądania. Pomysł trochę jak X-Men, połączone z Watchmen. Mogę nazwać tę produkcje zwykłym średniakiem, których na tej platformie jest od groma.

Od Lokiego oczekiwałem wiele, może nawet zbyt wiele, dlatego czuję niesmak. Zwłaszcza, że ostatni odcinek wypadł najgorzej z całej szóstki. Jest lepiej niż w Falcon i Zimowy Żołnierz, lecz nie jest to jednak WandaVision, które sprawiło, że nie mogłem podnieść szczęki z podłogi. Historia Wandy Maximoff owiana tajemniczością dodawała klimatu tej produkcji. Nie zrozumcie mnie źle, Loki też ma niesamowity klimat, lecz to jeszcze nie jest to.

Dobry kawałek historii, który potrafi wzruszyć.

Dokument sam w sobie nie jest zły, nie mogę powiedzieć też, że jest on wybitny. Osobiście skróciłbym go, ale mimo wszystko - nie jest źle. Całość ogląda się bardzo dobrze, a także hej! To jest przecież jakikolwiek kontakt ludzi ze sztuką, co prawda? Pozycja na pewno nie wymęczy, może ewentualnie troszkę znudzić przez jej chaotyczną akcję.

Nazwałbym to raczej eksperymentem, który warto sprawdzić. Straszyć to nie straszy, klimat trzyma, cieszy oko. Na plus, dla takiego retro świra jak ja, to to, że mocno odnosi się do korzeni gatunku. Przez krótkometrażowy format trochę mi czegoś zabrakło, czułem lekki niedosyt. Niemniej jak jesteś marvelowym świrem to sprawdzaj koniecznie, bo lepiej wybrać to, aniżeli kolejny odcinek She-Hulk.

Niestety, duch dzieciństwa tutaj nie zdziałał zbyt wiele. Warner Bros. po raz kolejny serwują nam przygodę o kocie i myszy, ale do takich filmów jak Wielka ucieczka czy Magiczny pierścień im daleko. Oczekiwań zbyt wielkich nie miałem, także zawieść mnie nie zawiódł. Niestety, nie jest to dobre kino. Dobra obsada i sentyment nie uratują filmu, a raczej sprawią, że widz będzie wymagał więcej.

Ridley Scott po raz kolejny przedstawia nam wspaniałą produkcję z obrzydliwie drogą obsadą. Pomimo strasznej dłużyzny, ogląda się to bardzo przyjemnie, a mimo paru potknięć, widz może wyjść z kina zadowolony. Ba, zapewne podobnie jak ja, ruszy zakupić biografię, na podstawie której powstał Dom Gucci. Moim skromnym zdaniem, nie jest to najlepszy film, który obecnie możemy oglądać w kinach, lecz jest naprawdę wart uwagi.

Zasługuje na specjalne wyróżnienie w bibliotece Netflixa. Nie spodziewałem się, że wypadnie to aż tak dobrze.

Fabuła leży tu na każdym froncie. Powtarzalność jest bardzo widoczna. Do tego stopnia, że miałem problem, by przypomnieć sobie, co działo się w pierwszych odcinkach. Są one głupie, nudne i krótkie.

Czego by tu nie mówić, A-ha to przyjemny film, zwłaszcza dla osób, które nie miały zbyt dużo do czynienia z zespołem. Pokazuje też, że przed Mayhem i Emperorem istniał zespół z Norwegii, znany na skalę światową. Wśród napływów biografii zespołowych, ta wypada dobrze, lecz nie wybitnie. Oczywiście, skłoniło mnie to, do zagłębienia się w dyskografię, ale uważam, że są lepsze tego typu produkcje.

Hawkeye wśród poprzednich seriali MCU wypada naprawdę, ale to naprawdę dobrze. Mamy praktycznie wszystko, co potrzeba do sukcesu. Od barwnych postaci, po świetne zwroty akcji i ciekawych antagonistów. Sam finał pozostawił wiele do życzenia, gdyż moim zdaniem, chciano tam pokazać zbyt wiele. Całościowo broni się jednak bardzo dobrze i jest to absolutna, serialowa topka.

Netflix lubi Wiedźmina. W przypadku serialu ta współpraca wypadła całkiem nieźle i muszę przyznać, że tutaj również. Jeszcze kilka dni temu, niemożliwym wydawało się, że Zmora Wilka mi się spodoba, jednak po seansie muszę przyznać, że jest dobrze. Mimo paru potknięć, film broni się. Streamingowy gigant stanął na wysokości zadania i dostaliśmy piękny produkt, nie tylko dla fanów anime czy naszego rodzimego Wieśka.

Cóż rzec, Rosjanie chcieli chyba stworzyć film katastroficzny inspirowany jakimś 2012, lecz przypomina mi to obraz Leonarda Da Vinci narysowany przez dziecko z przedszkola. W tym filmie nie wyszło nic, poza klimatem lat 80. i Oksaną Akinshiną. Nudny, długi i bezsensu. Odradzam oglądania każdemu. Te dwie godziny można spożytkować znacznie lepiej.

Jeśli ktoś szuka tutaj realizmu, nowinek kinematograficznych, czy też kina wyższej rangi - zły adres. Kate to prosty jak drut film, w którym leje się krew, obija twarze i daje rozrywkę! Nie powiem, że się zawiodłem, bo nie. Nie oczekiwałem od niego zbyt wiele, bo wiele też nie dostałem, jednak jest tego więcej niż myślałem. Jeśli jesteś fanem, wielokrotnie już przywoływanego przeze mnie Johna Wicka, to się tutaj odnajdziesz. Ja jestem i mi się podobało.

Przeciętny fan popcorniaków tego filmu nie zrozumie, mnie też w pewnym stopniu przerósł. Natomiast potrafię zrozumieć przekaz i symbolikę tej produkcji. Z jednej strony tylko kręcenie filmów, a z drugiej przedstawienie niesamowitej relacji dwóch ludzi. Trudny w odbiorze, ale naprawdę warty zobaczenia.

Cóż tu rzec, aż brak mi słów. Najlepiej będzie, gdy ten film podsumuję tym, że jest to ciekawa, lecz troszkę przereklamowana historia. Dodatkowo z niewykorzystanym potencjałem. Brak zwrotów akcji, ciekawych postaci, a także dobrego reżysera. Film dobry jedynie po spożyciu napojów wyskokowych, ale wtedy dozwolony od osiemnastego roku życia.

Nie jest to film o uzależnieniach, wybuchowych imprezach hotelowych czy seksie z groupies. Ten film przedstawia nam nastolatkę, która chce śpiewać, robi to i jej to wychodzi. To jest po prostu piękne. Wzrusza do łez.

To jest właśnie multiwersum, które chcę oglądać.

Nie jest to zły dokument, ale jest zdecydowanie za krótki i zbyt "dziki". Lepszy montaż, więcej ciekawostek na temat Chadwicka Bosemana i więcej ludzi, którzy z nim współpracowali. Naprawdę zachłysnąłem się jego postacią i film podobał mi się. Troszkę smuci znikoma ilość wiadomości odnośnie Czarnej Pantery, gdyż wydaje mi się, że ta rola przyniosła mu największą sławę. Film godny polecenia. Spoczywaj w pokoju, Chad.

Trudno mi stwierdzić, czy fani MCU odnajdą się w tym serialu, mimo iż dostajemy pewną postać, którą znają z ekranów. Na pewno spodoba się ona zwolennikom Marvel Comics. Disney+ po raz pierwszy zaoferowało nam serial animowany dla dorosłych spod szyldu Marvela. I to w jakimś stopniu wyszło. Czy jest to arcydzieło? Nie. Czy jest to dobre? Tak. Ocena jest troszkę zaniżona, ale to z racji, że nie miałem nigdy do czynienia z tą postacią, poza tym, że wiem, że ktoś taki jak M.O.D.O.K. istnieje.

Naprawdę przyjemne kino. Świetny serial do obejrzenia w weekend, gdy nie wiemy co zrobić z wolnym czasem. Można powiedzieć, że to perełka, która nie ma rozgłosu. Uczy tolerancji, a także przedstawia wizję świata po wybuchu pandemii. Możemy stwierdzić, że temat jest nam bliższy niż się wydaje. Produkcja na wysokim poziomie. Jedna z lepszych jakie możemy obejrzeć na Netflix.

Nie dostaliśmy drugich Titans, nie jest to również drugi Daredevil. Mamy tutaj parodię Ligi Sprawiedliwości wraz z próbą zrobienia jakiegoś dramatu w stylu Euforii czy Riverdale. Niestety muszę dać tej produkcji tak niską ocenę, natomiast wróżę dobrą przyszłość. Wiem, że kino superbohaterskie nie jest szczytem ambitnej kinematografii, ale mimo to - nie wyszło.

Serial, mimo świetnego zakończenia, miał zbyt wiele potknięć na całej ścieżce, prowadzącej do finału. Twórcy chyba zbytnio bali się dolać oliwy do ognia, przez co oszczędzili sobie wielu odważnych kroków. Nie jest źle, ale uważam, że mogło być lepiej, ponieważ zapowiadał się naprawdę smakowicie. Gdybym miał oceniać to w skali szkolnej, byłby dobry z minusem, bądź dostateczny z plusem.

Walaszek nie wypada z formy. Bogdan Boner: Egzorcysta po raz kolejny serwuje nam niesamowicie absurdalną satyrę z demonami, przekleństwami i alkoholem na pierwszym planie. Historie przedstawione w serialu trzymają się siebie, a konsekwencje z poprzednich sezonów są zachowane, aniżeli w ogóle zapomniane, jak było w przypadku na przykład Włatców Móch. Mamy tu wszystko, czego fan twórczości tego wizjonera może oczekiwać, łącznie z cameo chłopaków z Blok Ekipy.

Ostatecznie Friendzone to chyba najgorszy film jaki dotychczas oglądałem na Netflix. Tak jak dzieci, kiedyś, straszyło się Babą Jagą, tak teraz można tym filmem. Ja rozumiem, że ludzie lubią poczynania w uniwersum Vegi, ja rozumiem, że komuś może podobać się Sex/Life. Sam jestem jedynym z tych dziwaków, co uwielbia oglądać Marvelka, podobała mu się Czarna Wdowa, a Batman v Superman to według mnie spoko film. Już lepiej oglądało mi się Wonder Woman 1984.

Powiem, że bardzo przyjemnie minęły mi te prawie dwie godziny. Francuskie kino po raz kolejny się broni. Ten komediodramat udowadnia, że mieszkańcy stolicy mody potrafią rozbawić do łez i wywołać łzy wzruszenia. Nie będę ukrywał, że Komedianci debiutanci podobają mi się bardziej niż Nietykalni. Starsza produkcja, która również jest z kraju czerwono-biało-niebieskiej flagi, nie wywarła we mnie tyle emocji co jej młodsza siostra.

Nie należy może do najlepszych filmów, jeśli patrzymy jako ogół kinematografii ogólnodostępnej, natomiast wypada lepiej niż większość netflixowego szamba. Mogę rzec, że jest ona idealna, by puścić ją w niedziele, po obiedzie u babci. Fani Szybkich i wściekłych czy Jamesa Bonda poczują się jak w domu. Przeciętny film, który nie jest zły, ale też nie jakiś wybitny.

Genialny, wzruszający i trzymający w napięciu do samego końca.