theRecenzent

Cichutki dramat o trudnościach na niegłównym szlaku miłosnym. Formuła dusznego klimatu filmów w starym stylu jest niezłą ironią twórcy, ale nie ma jak tego podważyć - wszystko przeprowadzone na zadęciu. Rooney Mara weszła w strukturę filmu, wszystko dzieje się według niej. Na tym tle miała się poruszać Cate Blanchett, ale nie wiem gdzie w jej postaci kończy się wymuszony patos aktorki, a zaczyna się gracja Carol. Dla mnie lukrowany pączek pochłaniany wzrokiem zza szklanych witryn cukierni.

Dobre tatusie uronią łezkę, bo to opowieść o dobrych chłopach, którzy kochali dobre samochody ponad wszystko.

Kosmos jednak ma to coś, że skłania twórców by sobie trochę dialogami pogadać czy porobić dobre scenariusze. O ojcach, o synach, o ludziach, o walce o kolejny wdech, o poszukiwaniu

Niech sobie żyje ten film i niech się rozpycha w społeczeństwie, bo może mało on natchniony i na pewno nie wybitny, ale prowadzi bardzo dobrze opowieść o człowieku, który miał naprawdę kiepski tydzień

kino surrealistyczne o liceach przyszłości, gdzie grupki uczniów istnieją samoistnie, a grupki odmieńców starają się przetrwać. Kocham takie 'the Roomy" gdzie ktoś zapomina na moment, że nie potrafi

I pomyśleć, że to ten koszmarek jest ostatnim filmem obejrzanym przez theReca na Showmaxie. Kurna mać jakie to głupie. Nawet głupim jest mówienie, dlaczego jest taki głupi.

Ten film scenariuszowo jest dość prosty. Żadnych skomplikowanych dialogów, złożonych relacji czy zwrotów akcji, które każą krzyknąć " o ja cie!". To piękna, skromna, kameralna perełka, a oglądanie jej to miłe uczucie, bo za niedługo będą o niej uczyć w szkołach filmowych

Toż to czysta reżyserska perełka. Lanthimos wyskoczył naprawdę wysoko, oferując pięknie cuchnącą potrawkę z podagry królowej i królików. Nic tylko zajadać

Widać te momenty, w których publika ma uronić łezkę, a kiedy się śmiać, ale nie zmienia to faktu, że dzięki duetowi Ali-Mortensen to wszystko działa

Superbohaterskie kino totalne, które w niszczy wszystko co wiemy i akceptujemy w tego typu filmach, czy tego chcemy czy nie, zmuszając wiele odmiennych uniwersów, by współgrały ze sobą w perfekcyjnej harmonii, budując z nich coś, co odmieni gatunek kina akcji na zawsze

Filmy z gatunku "Biura i ludzie" to kompletnie nie moja bajka. Te krążenie między stolikami i obserwowanie kserowania zaświadczeń od pani Krysi to okrutna mordęga, a sami twórcy nie wykazują chęci, by coś pozmieniać w konwencji, zamiast tego wrzucają dźwięki drukującego faksu no kocham. Clooney jednak ustawił to w taki sposób, że nie nuży zbytnio. Film profesjonalny, dystyngowany, ale i zimny jak lód

Nareszcie Transformersy sprawiają mi frajdę. Czekałem na to od 2 części. Co prawda drastycznie zmieniono formułę i dużo takich cięć w kwestii ducha Bay'owych filmów widać, jednak to działa. Nie kombinowano zbytnio nad jakimiś karkołomnymi scenami, w zamian za to dano nam prostą ale miłą fabułkę o Garbi Superbryce z Marsa, która strzela do kosmitów i nie lubi Ricka Astleya

Pokazuje siłę MCU w 2018 roku. Niesamowity przeszczep kultury Czarnego Lądu do filmu rozrywkowego, okraszony świetną muzyką

W takich konceptach wypadałoby, żeby w pewnym momencie to zaczęło jakoś się składać. Inaczej ta tona symboliki i nawiązań zostaje gdzieś w tle i nie przemawia do nikogo. Lanthimos ewidentnie za mało daje przestrzeni widzowi do wsiąknięcia w fabułę i ten zimny i nieprzystępny klimat. Mało jest tu czegoś

Ten film mógłby nie mieć żadnej fabuły, żadnych intryg, żadnych twistów. Wystarczyliby tylko Jack & Ally śpiewający "Shallow".

Na takich Queen zasługiwaliśmy tak my, jak i oni. Pełno tu aktorstwa w punkt i przyjemnych, ogrzewających serduszko scen. Singer jednak jest STANOWCZO zbyt bezpieczny w tym, co pokazuje. Przy takim zespole jak Queen to boli

OOO TAKK! Film superbohaterowy zrealizowany w sposób, jak paręnaście lat temu wyobrażano sobie ekranizacje komiksów, odcinający się od wszelkich wynalazków tego gatunku, idący własną drogą praktycznie w każdym aspekcie. Niektóre sceny wywołują uśmiech podobny do tego uczucia z "LEGO Movie", gdy to cieszymy się z tego, jak twórcy fajnie to wymyślili. Miles bujający się po mieście w rytm "Whats'up Danger" to najlepsza scena w kinie akcji od lat.

Gdyby Fleischer nie położył scenariusza, każąc mało atletycznie zaprojektowanemu Eddiemu kicać po ciężarówkach i na siłę ratować świat pod banderą szlachetności, to ten razem z jego glutowatym koleżką przerośliby niejednego bohatera z MCU. Hardy na swoich szerokich barach dźwiga cały humor, dialogi i relacje tego filmu i w pewnych momentach to rzeczywiście ma moc i cała sala wybucha śmiechem. Twórcy jednak ubrali to tak, jakbyśmy oglądali "najlepsze sceny" z trailera. Nie o to chodzi.