ChrsL91

Film nie szuka rozwiązań, nie identyfikuje przyczyn, skupia się na zasygnalizowaniu problemu, w kontekście bardzo delikatnego tematu. Nie zawsze w sposób wyważony dobiera środki przekazu, ale jest dość interesującym spojrzeniem na wiele wątków, które porusza, jednak bez szczególnego pogłębiaenia każdego z nich. Nie jest topka filmów Gudagnino, choć reżyseria i mix gatunkowy rekompensuje w jakimś stopniu prostotę i pretekstowość scenariusza.

O byciu nieludzkim, zmierzaniu w stronę zagłady, o dobrych intencjach zaszyty w chorych umysłach i o braku człowieczeństwa w kapitalistycznej propagandzie żerowania na cudzej tragedii. Mimo, że dość oczywisty, to pełen czarnego humoru i ogląda się go całkiem przyjemnie. Za chwilę sięgam po kalkulator i wchodzę do szafy ratować pszczoły.

Pomimo zachwytów nad warstwą wizualną, ja mam wrażenie syntetyczności świata, zamiast baśniowości. Mam również problem z wiarą w emocje i zmiany zachodzące w bohaterach na podstawie obserwacji ich zachowań. Wszystko jest mi powiedziane, zbyt naiwnie, zbyt wprost, zbyt długo, zbyt syntetyczne. Nie jest to moja wersja tej historii, doceniam próbę uczłowieczenia morału samej opowieści, jednak bez oddziaływania na moje emocje i odczucia. Szanuję, ale będę wciąż czekał na wersję, która mnie poruszy.

Pierwszy sezon to absolutnie koszmarne, niespójne i idiotyczne romansowanie z najgorsza wesją horroru, jaką można sobie wyobrazić: jumpscare'ową i nielogiczną z punktu widzenia mechaniki straszenia. Dzieciaki pisane są jak dorośli, dorośli jak karykatury, a klaun... to czyste bezsensowne epatowanie krwawy cyrkiem bez ładu i składu. Wojsko to zbiorowisko nieśmiesznych żartów. Finał na lodzie to czysty cringe. Dramat.

Artystyczny bełkot okraszony totalnie nieudolnym w realizacji przerostem ambicji nad rozumiem. Sceny się nie kleją, każdy aktor gra w innym filmie, wizualnie jest paskudny, fabularnie bełkotliwym majakiem sennym. Postaci są pretekstową symboliką do opowiedzenia czegoś wielkiego, choć nie do końca wiadomo co. Totalnie smrodlawy pierd artystycznej legendy kina. Kuriozum.

Klasyk, który stoi swoją legendą, ale też i bardzo ciekawym stylem wizualnym. Scenariusz jest pretekstowy, aktorstwo dyskusyjne, montaż z przyczyn wiadomych widoczny i chaotyczny, ale ma swoją duszę i momentami intryguje. Nie wszystko znosi próbę czasu, ale myślę, że warto znać. Relikt swoich czasów.

Kot!

Ciekawy koncept i poruszenie kilku ciekawych pytań, ale bez satysfakcjonującego podsumowania. Niemniej jednak, bardzo interesujące.

Ktoś napisał, że w tym filmie nie ma niczego, do czego będzie się wracało w myślach... jednak dyndający Keoghan będzie wracał do głowy zupełnie nieproszony. Mam duży problem z tym co chce ten film osiągnąć i jakie środki do tego dobiera. Miewa momenty, gdzie ogląda się go perwersyjnie przyjemnie, ale też męczy pretensjonalną próbą bycia błyskotliwym. Nieznośny, ale wizualnie przyciągający. Barry robi, co może, żeby z pełnym poświęceniem sprzedać swoją antypatyczną postać i trzeba to docenić.

S2

Szanuję tę animację, za odwagę z podejmowaniu tematu śmierci, ale z jakiegoś powodu nie poruszyła mnie aż tak, jak powinna.

Film, który po seansie ze mną dojrzewał, choć nie jestem w stanie przejść obojętnie obok braku konsekwentnej narracji. Kicz przełamujący powagę nie zawsze dobrze się zgrywa, choć jest tu poruszonych wiele problemów, które łączą się ciekawie z motywem kontroli i napuszczania na siebie wzajemnie ludzi o różnych uprzedzeniach, doświadczeniach i traumach.

Bywa prymitywnie ckliwy, ale... kupił mnie high concept i sposób jego przedstawienia. Może siedzieć mi w głowie bardzo długo, pomimo tego, że wiele można mu zarzucić pod kątem realizacji i pewnie samego materiału źródłowego.

Niesamowite jest to, co z faktów historycznych zostało wybrane, żeby opowiedzieć tę historię. Bawiłem się wyśmienicie, bo zarówno realia historyczne, główny konflikt i bohaterowie są po prostu ciekawi. Świetny portret chłopstwa, szlachty i rozbudzania iskry do walki o swoje.

Pomysł wyjściowy i intrygujący początek nie pozwalają go źle ocenić, jednak finał nie jest tak satysfakcjonujący. Wciąż ciekawa zabawa.

Pół biedy, gdy żart jest nieśmieszny. Gorzej, gdy trwa 1,5h. Na pewnym etapie emocje stają się ambiwalentne, a całość mało ciekawa i ciągnie się bez ładu i składu oscylując wokół motywu ojcostwa i rodziny.

Serial miewa momenty, ale niestety jest nudny, banalny fabularnie i strzela humorem zamiast budować klimat. Jeżeli Psy Wojny miały być przedstawione jako kompetentne jednostki... to się nie udało. Serial nie tylko jest o kradzieży, w odwecie za kradzież, ale również kradnie stylistykę znaną z serii gier Prince of Persia i paru innych dzieł. Animacja jest średnia. Wakanda nie zagości w moim sercu, przynajmniej nie w tej formie.