Film.org.pl
Źródło
Krzysztof Walecki 7%, Maciej Niedźwiedzki 6%, Filip Jalowski 5%, Jarosław Kowal 4%, Jakub Piwoński 4%, Jacek Lubiński 4%, Jakub Koisz 3%, Jan Dąbrowski 3%, Radosław Pisula 3% 220 więcej
- Ostatnio dodana recenzja: 16 czerwca 2019 (wczoraj)
- Na Mediakrytyku od: 22 lipca 2016 (2 lata temu)
-
5.45.45.85.86Potwory zacnie potworne, ludzie - pokraki. Warto przeboleć ten scenariusz i łyknąć trochę wizualnej orgii. -
???Rzadko plasuje się w rankingach najlepszych dzieł Alfreda Hitchcocka i jest ku temu powód - to dzieło szalenie nierówne. Nie brakuje w nim fantastycznych scen, jak sen Dalego czy pierwszy pocałunek, dużo jednak w samym filmie niejasności, a zakończenie trochę rozczarowuje. -
??4
Swój tytuł czerpie z zabiegów fabularnych, ale w żadnym wypadku nie jest dobrze - to film męczący, ociężały, a przy tym, bez owijania w bawełnę, zwyczajnie mierny. -
??3To dziecinada udająca powagę i dorosłość. Ma więcej przemocy, krwi i nawet jedno brzydkie słowo. Ale co z tego, skoro rys postaci jest tak samo papierowy jak ich aparycja? -
3.43.43.33.34Technicznie poprawna, choć bardzo nieśmiała wizualnie Catalina to jeden z tych posiłków filmowych, które nie mają szans nasycić kogokolwiek. Z jednej strony czuć, że jest to autorski, mocno intymny głos w sprawach ważnych, a z drugiej - opowiedziany za pomocą języka zrozumiałego wyłącznie opowiadającemu. -
5.65.64.34.37Reżyser zręcznie wykorzystuje historyczną konwencję do zbudowania ciekawej wypowiedzi artystycznej, nie oglądając się na wysokobudżetowe widowiska. -
??6Choć ząb czasu - z oczywistych względów - stosunkowo mocno nadgryzł dzieło powstałe pod kierownictwem słynnego Harryhausena, to wciąż broni się ono całkiem nieźle. Pięć dekad to przepaść pod względem technologicznym, ale w The Valley of Gwangi udało się twórcom osiągnąć taki poziom profesjonalizmu, żeby przestarzałość animacji nie odebrała filmowi wartości artystycznej. -
6.66.67.47.46Ciekawa próba wyjścia poza wąsko zakrojone science fiction. Skojarzenie z przemądrzałym HAL-em Kubricka nasuwa się samo, ale podejście jest nieco inne. Także tu jednak do końca nie jesteśmy w stanie zrozumieć motywów działania maszyny, kiedy owe działania zaczynają wykraczać daleko poza troskę o jednostkę czy gatunek. -
???
Dziś jednak, osiemdziesiąt lat od premiery, mało kto pamięta o tej świetnej filmowej pozycji. Zdecydowanie więcej mówi się o Dyliżansie, który również datowany jest na rok 1939. Historia Ringo Kida i grupy podróżnych, a następnie kolejne wielkie westerny zrealizowane przez Forda zupełnie przyćmiły skromną opowieść o początkach kariery Lincolna, triumfie sprawiedliwości i prawdziwie chrześcijańskiej bezinteresowności - wielka szkoda. -
4.74.75Historia miłosna tytułowych bohaterek nie angażuje i nie przekonuje, pozostawiając z toporną, pustą wizją. -
6.96.96.66.68Wybitna Trine Dyrholm lśni niepokojącym blaskiem w znakomicie skonstruowanej, unikającej jednoznaczności opowieści rozciągniętej pomiędzy intymnym doświadczeniem a społeczną strukturą. -
4.94.94.14.16Bardziej przypomina miękki restart niż kontynuację popularnej serii - próbuje pokazać znane nam postaci i tematy z innej strony, ale brak solidnej reżyserii sprawia, że całość jest nie do końca przekonująca. -
???Mimo ciekawego pomysłu będącego podstawą fabuły, jej rozwinięcie i zakończenie przyprawione brakiem wiarygodnych bohaterów dramatu spowodowało, że Panic room najzwyczajniej nie potrafi wciągnąć widza w swój świat. -
???Z ekranu przeziera optymizm, zachwyca animacja, a miłośnik opowieści o dzielnych Galach, którzy teraz odnajdują przeciwników równie silnych jak oni, nie powinien się poczuć zawiedziony. -
8.18.18Choć Deadwood A.D. 2019 nie jest tym, czym mogłoby być jeszcze kilka lat wcześniej, przypomina bowiem raczej laurkę na cześć zmarłego serialu, który Milch chciał spuentować dla własnego spokoju ducha, to i tak pozostaje solidnym westernem, który zabiera nas tam, gdzie czujemy się najlepiej - do domu. -
??7.67.68Siła filmu Weira leży w sympatycznych, różnorodnych i doskonale zagranych bohaterach oraz optymistycznej, motywującej wymowie, by zawsze żyć według własnych zasad. -
4.14.13.83.84Nie czytałem książki Yoon i raczej nie przeczytam, bo jeśli tytuł oddaje zawarte w niej oczywistości z taką samą subtelnością jak film, to musi być niezła lekturowa przeprawa. -
???Nie da się zaprzeczyć - podstawowym zadaniem horroru jest wywołać lęk. Po to jest, żeby straszyć. Jeśli ograniczyć kwestię do pytania, czy film Takashiego Miike potrafi przerazić - to odpowiedź brzmi tak, jak najbardziej. Pod tym względem sprawdza się bardzo dobrze, szczególnie niektóre pojedyncze sekwencje trzymają w rozkosznie nieznośnym napięciu. Sęk w tym, że film miał dużą szansę stać się czymś więcej. I naprawdę wielka szkoda, że to szansa zmarnowana. -
6.16.15"Perfekcji" brakuje tego, co obiecuje sam tytuł, bo choć wykonanie jest przyzwoite, do tego materiału potrzeba było ręki mistrza. -
4.44.42.62.66Nie jest to oczywiście nic wywracającego rynek filmowy w Polsce na drugą stronę, ale miło wiedzieć, że mniej w tym zimnej kalkulacji, a więcej prawdziwej chęci opowiadania dobrych bajek. -
???Tymczasem Hitchcockowska Łódź ratunkowa pozostaje tworem niecodziennym. Niezupełnie udanym i z pewnością niezaliczającym się do szczytowych osiągnięć mistrza suspensu. Ale mimo wszystko stanowiącym intrygujący przekrój ludzkich słabości idących z prądem strachu niekoniecznie we właściwym kierunku. -
7.07.07Ten film to swoisty dowód na to, że zanim kogoś na stałe zamkniemy w popcornowej, mainstreamowej szufladzie, warto się zastanowić, czy na to zasługuje. Bo pomimo tego, że Emmerich pasuje do niej jak ulał, to i jemu czasem może się ona wydać za ciasna. Żeby była jasność - nigdy nie byłem fanem tego reżysera, ale chyba zawsze miło jest popatrzeć, jak zmęczony i znudzony rzemieślnik w wolnej chwili pisze... wiersz. Przywraca to wiarę w sztukę. -
??7Z Grą o tron - Ostatnią wartą zdecydowanie warto się zapoznać, zarówno jeśli jest się fanem samego serialu, jak i w wypadku, gdy interesuje nas przekrojowe spojrzenie na produkcję filmową. Film Jeanie Finlay to rzetelny i rozsądnie skondensowany obraz pracy na planie, a przy tym pozbawiony taniego sentymentalizmu emocjonalny zapis pożegnania z Grą o tron ludzi, którzy ją tworzyli i którzy poświęcili jej kawałek swojego życia.
-
???Nie każdemu przypadnie nowy Besson do gustu. Na pewno minie się z oczekiwaniami fanów, którzy po tylu latach czekania otrzymają film bliższy Wielkiemu Błękitowi niż Leonowi. W dodatku jest to dzieło bardzo nierówne, bo robione - co daje się miejscami odczuć - bez przekonania. -
7.07.06.56.57Ta poprawna technicznie "wzruszka" atakuje nasze serca ckliwością, która mogłaby odkryć próżnię intelektualną, ale seans nie pozostawia w widzu takiego wrażenia. -
4.34.34.54.54Finalnie nie ma się nawet na co gniewać. Nie dostaliśmy pełnoprawnych bohaterów, a to, co się tam pałęta na ekranie, to jedynie strzępki człowieka? Nie szkodzi, zajadaj popcorn i patrz, jak te koty się ruszają! To kino odmóżdżającej środy, gdy zmordowani po pracy suniemy z partnerką lub partnerem u swojego boku do kina, aby na chwilę wyłączyć szare komórki, a uruchomić lekko drżącą nóżkę. -
6.26.26Propozycja dla romantyków, dla osób, które uznają miłość za najwyższą wartość i nie wstydzą się wzruszeń. Pomoże także uporządkować pewne sprawy w głowach tych, którzy sklejają właśnie złamane serce lub walący się związek. Słodycz, delikatność i pewna wtórność tej opowieści nie zachwycą jednak widzów o bardziej cynicznym czy też zdroworozsądkowym podejściu do życia. -
???
Najważniejsza była dla Howarda Hawksa bezsprzecznie historia, a wszelkie efekciarskie zabiegi utrudniające jej odbiór uznawał, nie bez racji, za zbyteczne. -
???Zaprawdę powiadam wam, drodzy czytelnicy - darujcie sobie seans Alexa Ridera. W 2006 roku do kin wejdzie jeszcze wiele przyzwoitych filmów. Ba! Dystrybutorzy uraczą nas również filmami słabymi, na które, prawdę mówiąc, można pójść w ciemno, a mimo to bawić się lepiej niż podczas tępego wpatrywania się w ekran w trakcie projekcji Misji Stormbreaker. -
6.86.86.46.48Dzieło potrzebne, wyważone, wysmakowane, a przede wszystkim - niekrzykliwie i rzeczowe niczym deklaracje tytułowej bohaterki. -
5.45.45.35.36Warto dostrzec walory czegoś, co nawet jeśli rzadko w pełni galopuje, to spada z całkiem wysokiego konia. -
5.75.76.26.25Tim Burton ogromnie mnie zawiódł. Przegrał z "Alicją w Krainie Czarów", ale i z samym sobą. -
??7Miło więc na to wszystko patrzy się z dwóch powodów - metafora zaszczutego, ale też i wykastrowanego fizycznie i emocjonalnie mężczyzny otoczonego przez wściekłe zwierzęta jest czytelna dzięki stronie narracyjnej i formalnej. A to dużo - można byłoby się przecież wykąpać w morzu pretensjonalności. -
6.06.06.26.26Mimo to, jak wspomniano wyżej, dobrze ogląda się ten film, jeśliby traktować go jako przedłużoną kreskówkę z mnóstwem niespodzianek dla wiernych fanów. Uczucie wybrakowania odbiorczego wynikającego z braku emocjonalnego łącznika z tą marką nie opuszcza aż do napisów końcowych, choć wszystkie wydarzenia i zwroty akcji wydają się klarowne, a przez to - irytujące leniwością scenarzystów. -
??8Dramat w najlepszym stylu. Widzom oszczędzono hollywoodzkiego happy endu, co tylko wychodzi na dobre tej produkcji. -
9.19.110
Płynność, z jaką Bong przechodzi między różnymi konwencjami, i łatwość, z jaką je łączy, jest naprawdę imponująca. -
??7Choć reżyserka momentami gubi się w rozmowie z tytułowym bohaterem, zbacza z torów swojej opowieści, próbując przy pomocy rozmówcy jak najwierniej i jak najdobitniej zarysować obraz getta, Markowi Edelmanowi udaje się w filmie ukształtować wyrazisty przekaz. Z charakterystyczną dla siebie dosadnością mówi, że człowiek nawet w pewien sposób oswojony ze śmiercią i towarzyszącym jej złem nie przestaje szukać miłości oraz czułości. -
7.77.77Staje się ciekawą refleksją na temat życia w globalnej wiosce, gdzie w każdej chwili możemy zobaczyć i posłuchać osoby znajdującej się po drugiej stronie globu, jednak pomimo to wciąż borykamy się z samotnością, rozpadem więzi rodzinnych i powierzchownością kontaktów międzyludzkich. -
??3Z seansu o godzinie 22:30, na który czekałem 2 godziny, wyszedłem zniesmaczony i oszukany, głównie dlatego, że wiem, na co stać twórców tego filmu. Tym razem spod ich rąk wyszedł kinowy bubel i tylko canneńscy decydenci wiedzą, jakim cudem Frankie trafiło do głównego konkursu. -
6.36.36.86.87Może to i odgrzewana buła, którą Disney już kazał nam kiedyś kąsać, ale pamiętajmy - to nie dla nas, starych pryków pamiętających rok 1992, przygotowano tę ucztę. Ta nowa ma twarz Willa Smitha i śmie twierdzić, że nadszedł już czas, aby ją nieco odkurzyć.
