Służąca

Park Chan-Wook stworzył film, którym należy się rozkoszować.

Arcydzieło. Absolutnie doskonała opowieść o zemście.

Okazuje się fascynującym thrillerem erotycznym o silnie feministycznym wydźwięku, ale też - a może: przede wszystkim - jednym z najpiękniejszych romansów ostatnich lat.

Odważny, niełatwy do poskromienia, pikantny, kosmaty nawet. Trzymający w swoich silnych mackach po samo spełnienie.

Jest dziełem kompletnym, niesamowicie bliskim ideałowi zarówno na płaszczyźnie formalnej, jak i treściowej, i za to reżyserowi należy się wielkie uznanie - niezależnie od specyfiki reszty jego dorobku.

Wbija w fotel. Po prostu. To film kompletny, zahaczający o arcydzieło.

Dzieło obowiązkowe dla każdego kinomaniaka.

Wszystko świetnie ze sobą współgra tworząc bogaty i spójny filmowy świat, w którym każdy drobiazg ma znaczenie i jest potrzebne.

Doprawdy wybitne dzieło, obok którego nie można przejść obojętnie.

Bardzo wyrafinowane kino z najwyższej półki, pełne mroku oraz piękna.

Jest jak pudełko czekoladek - do smakowania, odkrycia i poczucia, nawet jeśli niekoniecznie do zapamiętania. I dobrze, takie przyjemności się przeżywa, nie wspomina.

Daje widzom bardzo dużo inteligentnie podanej rozrywki, w bezbłędnie skrojonym kostiumie.

Przebłysk wielkiego kina. Takiego, które zostaje w pamięci na lata albo i dekady.

Chwilami blisko do kiczu, ale stylowe.

Najlepsza postmodernistyczna zabawa roku.

W gruncie rzeczy "Służąca" okazuje więc dość niewinna. Tworząc zawiły świat pozorów, reżyser składa hołd szczerości i prostocie.

"Kolaż" z gatunków filmowych stanowi dla reżysera jedynie "kostium", by opowiedzieć historię o kobiecej emancypacji. W istocie "Służąca" jest więc feministycznym manifestem.

Może to nie Imamura, ale nie jest to też film, który należy pominąć przy oglądaniu nowych niezależniaków ze Wschodu.

Wychuchane i wymuskane kino kompletne, imponujące reżyserią i przewrotnym klimatem rosnącego pożądania.

Wizualnie bogaty film, inspirowany japońskim malarstwem oraz europejskim kinem grozy, ma wiele elementów, które znamy z poprzednich tytułów reżysera. Jest zbrodnia, zemsta, spisek, perwersyjna namiętność, szokująca w swych detalach przemoc, nastój osaczenia, mylenie tropów.

W syntezie form, stylów i faktur jest miejsce na wielopoziomowe intrygi, zdrady, sugestywną erotykę i przeszywające bólem obrazy tortur. Dość powiedzieć, że to zgrabny mariaż kina wielu gatunków i feministycznego manifestu.

Kino bardzo stylowe, przepięknie nakręcone, bogate w dopracowane szczegóły scenograficzne i kostiumowe, przemyślane od początku do końca.

Opowiada o manipulacji, a reżyser opanował tę sztukę do perfekcji. Sprawia, że podążamy za jego narracją i zauroczeni pięknem opowieści, dajemy się wywieść w pole. Czysta przyjemność bycia oszukiwanym.

Kino spełnione formalnie i intelektualnie, a przy okazji dostarczające sporo frajdy.

Nie jest może najlepszym dziełem Chan-Wook Parka - niektóre twisty wydają się wymuszone, gagi drażnią, a mimo to dostarcza praktycznie wszystko, czego miłośnicy reżysera powinni się spodziewać.

Nie jest więc ani najlepszym filmem, ani rewolucją lub ewolucją w twórczości koreańskiego mistrza, lecz po prostu świetnym thrillerem erotycznym, którym Chan-wook Park potwierdza, że nie robi złych filmów i dalej jest czołowym reżyserem współczesnego kina, a na jego produkcje zawsze warto czekać.

Intensywny i zmysłowy, dobrze zagrany, a przede wszystkim dostarczający sporej dozy filmowej przyjemności.

Wnika się w ten świat bez reszty, jak gdyby ekran był portalem, który sprawi, że kiedy skupimy na nim wzrok, natychmiast przeniesiemy się do innej rzeczywistości.

Służąca to przykład kina dla koneserów. Film spodoba się nie tylko estetom czy miłośnikom uroków azjatyckiej kultury, ale wszystkim tym, którzy cenią tajemniczość i wciągającą intrygę.

Dobry to film, ale jednak nie zachwycił mnie tak mocno jak może powinien.

Ma niesamowity gęsty klimat, który można kroić nożem. Atmosfera podgrzewana jest sukcesywnie, tak by w momencie kulminacyjnym napięcie wybuchło nam w twarz. I to w jakim stylu!

Tym, co przykuwa uwagę i zdumiewa w filmie najbardziej, jest jego zawiła, szkatułkowo prowadzona narracja, oparta na ciągłych zmianach punktów widzenia.

Wizualnie potrafi zatracić mniej interesującą fabułę, a odczuwalne napięcie potrafi okiełznać rozczarowującą intrygę.

Pięknie zapowiadający się film okazał się snem zwyrodnialca.

Dzieło nużące, usilnie przeciągnięte do ponad dwóch godzin za sprawą mało odkrywczych zwrotów akcji, próbujących wznieść początkowy banał do rangi skomplikowanej opowieści o namiętnościach, intrygach i okrucieństwach patriarchatu.

Chan-wook Park celebruje zmysłowość obcowania człowieka z materią, jakby jego naczelnym zamiarem było oczarowanie nas zaklęciem synestezji.

Po ochłonięciu z wrażeń jakie robią niektóre naprawdę dobre sceny, trzeba ocenić jako dosyć nudny.

Napięcia nie ma tu zbyt wiele, a wątek miłosny, niezależnie od jego znaczenia dla fabuły, jakby ginie wśród innych. Nie brakuje natomiast nadzwyczaj złożonej intrygi i naprawdę potężnych zwrotów akcji.

Bardzo mocne i oryginalne kino.

Pod maską chłodnej obojętności i zblazowania Hideko, za bezczelnością i okrucieństwem spojrzenia Sook-hee kryje się wieloletni dramat, który zachwieje waszym postrzeganiem świata.

Imponuje przede wszystkim formalnie. Każdy kadr jest niemal malarsko skomponowany.

Kawał niesamowicie hipnotyzującej opowieści, która co rusz zaskakuje swą przewrotnością, klimatem, napięciem i wysmakowanym poczuciem humoru.

Łączy wiktoriański romantyzm z orientalnym erotyzmem i jest to uwodzicielska mieszanka, która szybko uderza do głowy.

Z powodu rozdawania postkolonialnych ciosów i filozofujących predylekcji, "Służąca" to doskonała zabawka dla intelektualistów, miłośników subtelnej erotyki i kuriozalnej pornografii, lecz średnio pasjonujący i nieznośnie przewidywalny film.

Ma przede wszystkim fantastycznie skrojoną fabułę.

Znakomity, mnogość wątków czyni go jeszcze ciekawszym.

Ciekawe kino, wadzące się z istotą prawdy, z kobiecą seksualnością, z lojalnością, miłością, zdradą. I pomimo wschodniego kostiumu zadaje uniwersalne pytania.

Zapewne jeden z najpiękniejszych wizualnie filmów, jakie w tym roku obejrzymy nie tylko na canneńskim festiwalu.

To kino znakomicie opowiedziane, przepięknie sfotografowane i wciągające każdą kolejną sceną coraz bardziej. Park Chan-Wook dowiódł, jak wielką moc posiada narracja!