Montaż, świetna muzyka, i rewelacyjna realizacja dają nadzieję. To świetny film.

Dawno jednak nie trafiłam na film, z którego tak dużo nie zrozumiałam, a który jednak tak bardzo mi się podobał.

Niezwykle barwnie i przystępnie, opowiada o przyczynach, i kulisach największego kryzysu ekonomicznego współczesnego świata. Atrakcyjnym językiem "Wilka z Wall Street" oswaja z tematem nawet najbardziej zatwardziałych, ekonomicznych ignorantów.

Doskonale zrealizowany film będzie w ścisłej czołówce w wyścigu po Oscary, bo i temat na czasie, i aktorstwo naprawdę przednie, a że jest mądry i ważny tylko pomagają go lubić.

Świetnie opowiedziana historia, która pozwala zrozumieć genezę i konsekwencje kryzysu finansowego. Już sama obsada aktorska zachęca do sięgnięcia właśnie po tę pozycję.

Film ten choć ubrany w szaty komedii, nie należy do seansów łatwych. Tym, których nie wciągnie dość zawiła opowieść, na pocieszenie zostają kreacje aktorskie, a zdolnych aktorów w tej produkcji jest akurat pod dostatkiem.

Zaskakująco szalony jak na film o facetach w garniturach.

Ogląda się niełatwo, ale przy odpowiedniej dozie skupienia i cierpliwości w przyswajaniu finansowych pojęć seans ten staje się niesamowitym przeżyciem.

Mało z tego zrozumiałem, ale nie przeszkodziło mi to dobrze się bawić, poznając tę historię. Sprawdźcie, czy będziecie mieć podobnie - moim zdaniem warto.

Obraz drapieżny, bezkompromisowy, a przy tym szalenie efektowny. To dowód nie tylko na to, że kino może podejmować trudne i skomplikowane tematy ale także na to, że może robić to w sposób atrakcyjny dla widza.

Poza nietypowym wykładem, pozostaje także wyśmienicie skonstruowaną fabułą.

Perełka, o której z początku się myślało, że to zwykły koralik, który wyrzucimy zaraz po niezgrabnym podniesieniu z podłogi.

Ten film tak mnie oczarował, że zapomniałem o irytującej klimatyzacji, zerkaniu na zegarek, a nawet zapomniałem o tym, że chce mi się pić. 130 minut seansu minęło zupełnie jak 30. Jednym słowem: miazga.

Z pewnością nie jest filmem, na który można się wybrać bez choćby minimalnego przygotowania. Krótka lekcja ekonomii zaowocuje jednak w tym przypadku znakomitą rozrywką już na sali kinowej.

Choć film ciężki i nudny, warto go zobaczyć. Zrozumieć procesy, które wpłynęły na nasze życia.

Adam McKay zrealizował film swojego życia. Najambitniejszy, imponujący tempem, jednak bardzo przystępny i zrozumiały nawet dla takiego laika jak ja.

McKayowi paradoksalnie udaje się pośród chaosu i świecidełek zawrzeć klarowną, z biegiem czasu coraz bardziej zajmującą historię. Tak więc, mimo przefajnowania - warto.

Potrafi zafascynować, ale i znużyć, zaciekawić, ale też ugiąć się pod ciężarem braku znajomości terminów i zawiłości procesów bankowych itd.

Dobrze, że twórcy nie uciekają się do taniego moralizowania, nie wskazują konkretnie sprawców kryzysu w postaci konkretnych osób czy nawet instytucji, ale wyraźnie sygnalizują, że wpłynęło na to wiele czynników.

Zabawny, błyskotliwy i pouczający film.

Film z ciekawym pomysłem i ze skopaną realizacją, gdzie powaga miesza się z groteską, a ciągłe puszczanie "oczka" do widza nuży już po drugim zdaniu Ryana Goslinga.

Nie jest filmem łatwym, w żadnym wypadku. Jest to film przystępny dla każdego laika finansowego, ale tylko i wyłącznie wtedy, kiedy przestaniemy się przejmować tym, że czegoś w filmie nie rozumiemy.

Cieszę się, że reżyser zdecydował się na walkę z wiatrakami. Nawet jeżeli tylko je pokazał, warto było nakręcić ten film.

Na tym kryzysie wzbogaciło się za to amerykańskie kino, otrzymawszy tak świetny film jak ten.

Mam jednak wrażenie, że film został stworzony nie dla zwykłych ludzi tylko tych specjalizujących się w temacie.

Nie jest też wybitnym dziełem z artystycznego punktu widzenia. Ale za to ważnym.

Twórcy swój światopogląd prezentują jasno i inteligentnie. Dawno nikt z taką gracją nie wcielał w życie poczciwej oświeceniowej zasady "bawiąc, uczyć".

Intrygujący i pasjonujący.

McKay wykonał dobrą scenariuszową robotę, zważywszy na tak niewdzięczny filmowo temat i skomplikowaną strukturę z wieloma bohaterami i dość długim przedziałem czasowym. Wyszedł mu film gęsty, ale nie pospieszny. Czasem irytuje nadmiar technicznych sztuczek, lecz cel zostaje osiągnięty - "Big Short" jest obrazem w miarę jasnym, niegłupim, a zarazem dostarczającym rozrywki, nawet jeśli okraszonej nutą goryczy.

Lekki w formie, błyskotliwy "Big short" jest filmem bardzo ważnym i potrzebnym.

Jak ktoś lubi takie klimaty - ni to publicystyka, ni to teorie spiskowe - to można pójść, ale chyba wybrałbym dzień, w którym są tańsze bilety. W przeciwnym razie miałbym wrażenie, że na kryzysie nadal ktoś się obławia...

Filmowa perełka, która gdyby życie i świat było lepsze, nie miałaby prawa powstać.

Największą zaletą filmu jest to, że pozwala on ukazać mechanizmy rządzące sektorem finansowym, a jednocześnie przedstawić je w konwencji detektywistycznej.

Nawet jeśli nie lubicie filmów w klimacie Wilka z Wall Street, nie macie kredytu znacznie przekraczającego wartość nieruchomości, czy nie jesteście bezrobotni przez kryzys, ta produkcja wam się spodoba.

Niesie duże wartości edukacyjne i przedstawia wiele problemów, które zapewne powrócą w przyszłości nie raz, a przy tym jest niezwykle atrakcyjnie, odważnie i ciekawie zrealizowanym kinem rozrywkowym.

Posługuje się w sposób niezwykle finezyjny estetyką dokumentalizującą.

Wręcz genialny film, wykorzystujący inne ujęcie tematu kryzysu oraz przedstawiający go z zupełnie innej perspektywy.

Dwie godziny piekielnie dobrej rozrywki.

McKay znalazł błyskotliwą formę dla swojej opowieści, przez którą prowadzą nas również bohaterowie, zwracając się bezpośrednio do widzów. Znakomicie zrównoważył świetne poczucie humoru z wątkami poruszającymi, nadzwyczaj zajmująco budując dramaturgię. Przede wszystkim jednak oparł historię na frapujących i co ważne - autentycznych postaciach.

Przystępnie, wartko i z humorem.