Godzilla vs. Kong

Wyczekiwane i jak najbardziej satysfakcjonujące zwieńczenie historii o batalii wielkich potworów, w którym ścierają się dwa, pretendujące do miana Tytana Alfa. Starciu towarzyszą ciekawi, lecz nienachalni ludzcy bohaterowie, doskonała oprawa wizualna i dźwiękowa, a sprawna reżyseria powoduje, że obraz trzyma w napięciu do samego końca.

Nici, za pomocą których uszyto ten scenariusz są tak grube, że tylko przysypanie ich kurzem zdewastowanego do fundamentów Hong Kongu pozwala w finałowych trzydziestu minutach zapomnieć o frankensteinowej fabule, która przywiodła nas do tego momentu. Adam Wingard doskonale wiedział, że wszystko zostanie mu wybaczone, o ile unaoczni starcie tytanów w należycie spektakularny sposób i na szczęście stanął na wysokości zadania.

Tym razem twórcy nie popełnili błędu i przedstawiając cały pojedynek z perspektywy Konga, ograniczając liczbę ludzkich postaci oraz kładąc nacisk na zadowolenie widzów efektowną bijatyką, prawdopodobnie odniosą nie tylko artystyczny, ale również komercyjny sukces.

Jest filmową papką i nie da się tego ukryć, ale jednocześnie jest to papka o tak gładkiej konsystencji i pełna tak smakowitych kąsków, że nie sposób nie wciągnąć jej ze smakiem - nawet jeśli degustacja tego filmowego dania sprowadzi się do niemiłosiernego szydzenia z pracy scenarzystów.

Dostaliśmy kawał głupiutkiego, ale niesłychanie rozrywkowego kina akcji, które jest efektowne, szybkie i pięknie nakręcone.

Oferuje świetnie zrealizowane sceny akcji. Niestety, film trochę nie domaga fabularnie. Jednak seans pozostawia całkiem niezłe wrażenie.

Potyczka gigantów jest spektakularna, obfituje w zwroty akcji i oglądana w odpowiednich warunkach zapiera dech w piersi. Walka w zatopionej w blasku neonów metropolii to majstersztyk CGI i sporo kreatywnych rozwiązań.

Nic nie zaskakuje, nie ma tu nieprzewidywalnych zwrotów akcji, wszystko jest oczywiste i czytelne. I jeśli taka struktura wam nie przeszkadza, to na Godzilli vs. Kong będziecie się świetnie bawić.

Niestety potwory nie mogą walczyć przez cały czas, potrzebne są jakieś wypełniacze, zapchajdziury, jakaś pretekstowa historia, która pomoże nam przeczekać do następnej potyczki. I tu jest tragedia. Bardziej leniwego scenariusza ze świecą szukać.

To potworowe uniwersum Warnera właśnie wchodzi z czwartym filmem, a jego twórcom wciąż wydaje się, że jak są wielkie potwory, to do szczęścia nie potrzeba wiele więcej. Takie myślenie zaprowadziło ich do przyzwoitego solowego występu Konga, ale był to jedyny taki wypadek. Pozostałe filmy były przeciętne i podobnie jest z tym najnowszym. Co jednak najdziwniejsze, kolejny raz z podobnych powodów.

MonsterVerse nie umrze wraz z Godzilla vs Kong, ale też nie narodzi się na nowo. Powstał bowiem film, który jest typowym blockbusterem. Głupim, lecz widowiskowym.

Potworny paździerz, ale przynajmniej starcia Konga i Godzilli to czyste złoto. Poczekajcie, aż zostaną umieszczone na YouTubie i je sobie obejrzyjcie na telewizorze z nałożonymi słuchawkami. A resztę filmu olejcie. Nic nie stracicie, a może zaoszczędzicie trochę czasu i zapobiegniecie przy okazji śmierci szarych komórek.

Za tydzień nie będę już o niej pamiętał i pewnie nie będę chciał też do niej wracać. Wizualnie jest super, jeśli cieszy was to starcie, chcieliście je otrzymać w jak najlepszej oprawie audio-wizualnej i nie obchodzi was fabuła, to powinniście się bawić świetnie.