Spodkopca.pl

Wizja Nolana tworzy spójną całość. Nie jest to dzieło na poziomie absolutnie genialnej "Przełęczy Ocalony", ale też niewiele od niego odbiega.

Z czystym sumieniem polecam ten obraz tylko ze względu na to, że popisy Jacka Braciaka zasługują na nagrodę. Co się zaś tyczy króla komedii - zadyszka i oczekiwanie na zwrot akcji.

Jedna z najciekawszych propozycji tego lata. Jest oryginalny, momentami bardzo mądry, ale przede wszystkim zapewniający nam kapitalną rozrywkę.

Jeżeli choć w małym stopniu lubicie kino Marvela, to "Spider-Man: Homecoming" jest dla was pozycją absolutnie obowiązkową.

Po wyjściu z sali, w przyjacielskich rozmowach z pewnością pojawi się kilka cytatów z "W starym, dobrym stylu", większość powinna pamiętać niebanalną scenę ucieczki z marketu i wreszcie po prostu będzie miała poczucie bardzo dobrze spożytkowanego czasu.

Widowisko, które definiuje na nowo historię, którą większość z nas zna bardzo dobrze.

Jeśli zatem lubicie kino akcji, na którym wasze komórki mózgowe nie zostaną zmuszone do jakiegoś szczególnego wysiłku, wybierzcie się do kina. Klasyczne schematy z filmów sensacyjnych, które znajdują się w "Tożsamości zdrajcy" widzieliście już niejednokrotnie, ale w końcu nie ma nic złego w starym, dobrym schemacie o nazwie "wyklęta przez wszystkich, mierząca się z całym złem".

Można zaryzykować tezę, że to najlepsze ściganie na dużym ekranie od czasów "Wyścigu" - rzecz jasna z zachowaniem odpowiednich proporcji.

Mieszanka horroru, thrillera sf oraz długimi momentami - przeciętnego kina akcji.

Nie jest to wybitne dzieło, nie jest nawet bardzo dobre. Mimo wszystko doceniam pracę Israelite'a, który dołożył wprawdzie sporo efektów specjalnych, nowoczesnej technologii, poprawił wystrój miejsc akcji, ale przy tym - pozostał wierny tej uroczej prostocie.

Zaledwie 90 kilka minut to stanowczo zbyt mało, aby w pełni pokazać osobowość i zmiany zachodzące w życiu Jacqueline Kennedy, a przecież jej losy po zabójstwie Johna Fitzgeralda Kennedy'ego także dostarczały wielu wrażeń.

Spójne połączenie pozornie prostej, ale interesującej fabuły, z naturalnością i świeżością scenografii i obsady.

Trochę sarkazmu, lekko moralizatorski ton, duża dawka humoru.

Szczery, emocjonalny film o Joplin.

Kwintesencja wszystkiego, co kinomaniacy kochają w jego działach: akcja, krew, przemoc i... bogactwo tematyki.

Surowe, minimalistyczne kino. Z pewnością nie trafi w gust wielbicieli wartkiej akcji i nagłych zwrotów fabularnych, z łatwością broni się jednak szeregiem innych zalet.

Jest wszystkiego po trochu: poważna problematyka, doskonały aktorski duet, piękne kostiumy i zjawiskowa scenografia. Jest też obecny reżyser, który zdołał połączyć każdy z tych elementów w jedną, spójną całość.

Czar Big Short nie minie do momentu, aż poznamy na pamięć każdy jego fragment. Gwarantuję.