Grifter

To byłby wybitny horror, niestety do filmu del Toro, dobrał się psychopata Weinstein i przemontował go na własną modłę. Nie pierwszy, nie ostatni film zniszczony przez niego. Nie pierwsza, nie ostatnia kobieta i kariera aktorska, zniszczona przez niego...

Nie da się poprawić kultowego filmu. Nie warto nawet próbować. Choć kolejne próby będą trwały przez kolejne ćwierćwiecze.

Fantastyczny gotyk, melancholia i undergroundowe kapele rockowe. A, że tragedia na planie, która wtargnęła w świat filmowej fikcji, zbudowała dodatkowo ten kult? To wartość dodana, a jednocześnie największe przekleństwo tego filmu.

Film to jeden wielki product-placement, a scenariusz to absurdalna głupota (60-letni kierowca w Formule 1 jest tak samo wiarygodny jak kierowca ślepy, z jedną nogą i ręką). Co innego strona techniczna i praca kamery. Montaż, dźwięk i montaż dźwięku - pewne nominacje do Oscara w kategoriach technicznych ma. Pitt ma w sobie tyle charyzmy, że ciągnie brawurowo tę rolę. Tylko nałóż sobie ochraniacz na zęby, by nie zgrzytać od tej fabularnej głupoty i do bólu schematycznej, scenariuszowej wydmuszki.

Po kiego grzyba odwoływać się do wybitnego działa Hitchcocka i udawać, że wszystko działa i jest fajne. Kiedy wcale nie jest. Bo intryga kuleje i jest marniejsza nad marnościami. I wszystko marność? Nie do końca - to po prostu słabiutki kryminał nawet jak na normy hollywoodzkie lat 90. Tym bardziej dziś "szkoda nafty" na seans.

Początek i scena z autobusem, absolutnie genialna (w kinie tak podkręcili dźwięk, że po wybuchu każdy wyskoczył ze swych bamboszy). Szkoda, że później tempo i intryga leci na łeb na szyję i podobnego napięcia już nigdy nie będzie.

Życiówka Bruce'a! Stara recenzja - https://www.filmweb.pl/reviews/recenzja-filmu-12+ma%C5%82p-4575

Koleś po siedmiu latach śpiączki wstaje sobie jak nowo narodzony i mówi - "Idę bić złoli". Spuścić w kiblu takie bzdury.

Głupio mi - myślałem, że na kolacji się porządnie spierdziałem, że aż mi dupę wypaliło razem z krzesłem, ale nie, to podróbka jeansów z Hongkongu mi wybuchła. Bo tam bomby były! I po co było kupować na bazarze od Ruska? Van Damme - skończ już z takimi głupotami...

To tutaj Cameron pokazał po raz pierwszy swoje seksualne zamiłowanie do wody (coś jak stopy u Quentina Tarantino). Bez wątpienia jedno z najlepszych kin fantastyczno-naukowych w historii. Otchłań morza to rzecz niebywale zabójcza, ale jednocześnie do dziś niezbadana, piękna, mroczna. Taki prekursor późniejszego 'Avatara'.

Willis na każdy hit lat 90 miał przynajmniej dwie klapy. Zarówno artystyczne jak i finansowe. To jedna z nich.

Jeden z przykładów filmu docenionego dopiero po latach. O zostawieniu straumatyzowanych weteranów wojennych z Wietnamu nikt wtedy jeszcze nie mówił, a termin PTSD nie był nikomu znany. A większość widzów nie chciała nawet odczytać tak filmu. Warto wspomnieć, że to znakomita adaptacja dość słabej książki. W przeciwieństwie do niej - Rambo nie zabija ludzi, wciąż zachowuje swe człowieczeństwo. Zaszczuty, chce tylko przeżyć. Kino sensacyjne z duszą i przekazem. Ile takowego mamy dziś?

Ja Wam Damme i Rodman grali w gorszych filmach, ale to i tak rzecz na granicy oglądalności. I ten biedny, demoniczny Mickey Rourke po boksie i nieudanych operacjach plastycznych.

Zdecydowanie klasy B, ale ogląda się zacnie, a i jest kilka urocznych, krwawych scen. Tom Sizemore, który w latach 90 był najlepszym aktorem "charakterystycznym", ciągnie film.

Ponoć z oryginalnego scenariusza braci (dziś sióstr) Wachowskich niewiele zostało, ale czy kino byłoby lepsze, czy gorsze nie dowiemy się nigdy. Dostaliśmy jednak cholernie trzymającego w napięciu akcyjniaka. A przerysowany Banderas świetnie bawi się rolą. Ba, do dzisiaj wszyscy pamiętają kultowy mem/gif z tego filmu.

"- Zabiję cię na końcu! (...) Kłamałem!" Mi się film też bardzo, ale to bardzo podobał... kłamałem!

Banderas idealnie wpasował się w kultową rolę zamaskowanego mściciela. Co by jednak nie pisać i tak wszyscy pamiętają z tego filmu tylko "pojedynek" Banderas - Zeta Jones. Ile tam uroku i seksualnego napięcia...

Nigdy za tym nie przepadałem. Może jeśli potraktować to jako kino kampu (coś, jak nasz "Świat według Kiepskich") to może i to jest na jakimś poziomie zabawne. Problem, że ktoś to klepnął full-serio, z kuriozalną utopią, gdzie policjanci nawet nie wiedzą co znaczy "morderstwo" i kod 187. Szkoda słów. Plus muszelki i wirtualny seks.

Woo w Hollywood jeszcze się tak nie rozkręcił (pokaże to dopiero w "Bez twarzy', a później niestety zdechnie, a to pech), ale i tak są echa tego, co robił najlepszego w Hongkongu. A Travolta to pyszny złol.

Nieudany. I jeszcze ta biedna Stone, która mu sukcesie "Nagiego Instynktu" musiała ogrywać seksualne obiekty dla mięśniaków. Po latach to krytykowała, mimo iż zarobiła na tym miliony (wszak aktorka z niej marna). Ot, taka hipokryzja Hollywoodlandu...

Najlepszy film z Seagalem. Później nigdy nie był już tak dobrze drewniany jak tutaj. I Erika Eleniak w torcie - na początku lat 90, każdy niepełnoletni szczyl się w niej kochał, a jak ktoś miał gdzieś jej zdjęcia z Playboya (Internet? Jaki Internet?) to był bogiem osiedla. Takie to ciekawe czasy VHSów i mego dzieciństwa.

Do "Potopu" startu nie ma, ale mało który polski film historyczny ma start do tegoż. "Ogniem i mieczem" było dla mnie tak naprawdę pierwszym spotkaniem z trylogią sienkiewiczowską, gdy w liceum obowiązkowo zabrali całą szkołę do kina. Podobało mi się wtedy. Doceniam również dziś. Może nie z takim entuzjazmem, ale jednak. Porządna robota.

Jeden z lepszych filmów z Seagalem. Szczególnie dobrą robotę robi pewna karta kredytowa. Muszę takową sobie zamówić.

To była taka klapa, że do dziś youtuberzy o tym opowiadają. Recenzji też nie miał dobrych. A jednak film mi się podobał, a scenkę z małym helikopterkiem ostrzeliwującym ludzi pamiętam do dziś (a oglądałem film dawno). Może nie jest to wybitny "Syndykat zbrodni", ale to całkiem niezłe kino sensacyjne ze spiskiem na szczeblach rządowych.

Typowe kino kopane z lat 90. Bywało lepiej. Z Ja Wam Dammem też...

Ciuchcia pędzi po torze. Wyjątkowy monotonny przejazd. Od kanara uciekać, ile się tylko da. Niech wam ten peron odjedzie. Dla waszego dobra.

Główną rolę miał grać Kevin Sorbo. Po jego roli i potężnej klapie w "Kull Zdobywcy" szybko go zmienili. Swayze jest fajny, ale koniec lat 90 to nie był niestety już jego czas.

"Piekło na Pacyfiku" ubrane w kino sci-fi. Znakomite, co trzeba dodać! Ponadczasowe. Niezapomniane.

Dobra ekranizacja kultowego komiksu. Lundgren idealny do tej roli. Dobry VHS, który trafił do nas w latach 90. Razem ze świetnymi komiksami Tm-Semic o "Pogromcy".

Krytycy pisali, że to nie Bond, a Rambo i coś w tym jest. Choć Dalton sprawuje się świetnie, to natężenie przemocy jest kuriozalne dla tej serii (eksplozja głowy przy wysokim ciśnieniu? Kto na to wpadł?). Niezły Bond, choć nietypowy Bond.

Idiotyzm. Szkoda ówczesnej charyzmy Willisa. Z lepszym reżyserem byłoby świetne kino sensacyjne o relacji starszego z małolatem, na miano "Doskonałego Świata" Eastwooda. Szkoda, że Willis często nie miał ręki do dobrych reżyserów, którzy pociągnęliby przeciętny scenariusz.

"Kto jest kapitanem tego samolotu?" Czy udzieliłeś właściwej odpowiedzi?

Potężna klapa finansowa i jeden z kolejnych gwoździ upadku kariery Michaela Keatona (spokojnie - wróci!). Film zniszczony przez krytyków, widzowie mieli go w analu. Ale spokojnie - to po prostu zwykły przeciętniak. Połowa dzisiejszych sensacyjniaków nie umywa się nawet do tego obrazu. Nawet jeśli jest idiotyczny i fabularnie tępawy jak te dzisiejsze.

Niczym "Mad Max" połączony z "Fortecą". W kinach poległ finansowo i względnie artystycznie (mieszane opinie krytyków), ale to idealne kino na imprezę VHS.

"I'm not going to jail today!". Świetne kino sensacyjne. Na niektóre rozwiązania trzeba przymknąć oko, bo dopóki akcja dzieje się w budynku, mamy uber-napięcie, ale trzeci akt się niestety rozłazi w szwach. Ale duet Jackson - Spacey to jeden z lepszych duetów lat 90. Choć o duecie trudno mówić - to wszak ludzie stojący po przeciwnych stronach barykady. Do czasu oczywiście. Tak, to te cholerne schematy kina amerykańskiego.

Może i jest to najsłabsza część, ale i tak 90% filmów sensacyjnych, chciałoby zbliżyć się do tego poziomu. Zabójczy duet wciąż świetny, ale to dzięki temu filmowi dostaliśmy Jeta Lee na rynku amerykańskim. A robił takie rzeczy, że biedny duet Gibson-Glover nie nadążał za jego ruchami. Plus Glover machający łapkami jak kurczak!

Nie dorównuje jedynce, ale to i tak kopalnia kultowych cytatów i scen. Lata 80/90 to był czas komediowego Machulskiego. Można oglądać i oglądać. Nie tylko dla "zajebistych pekaesów".

Prawdopodobnie opus magnum Toma Clancy'ego w kinie. Trzyma w napięciu do ostatniej torpedy.

Nawet w latach 90, po wypożyczeniu na VHSie ten film mi się nie podobał. Był marnością nad marnościami. A wszyscy koledzy z podwórka nim się zachwycali. Cóż, zawsze byłem inny...

Dudikoff może i był fajnym gościem, szkoda tylko, że filmy, w których grał, takie fajne nie były. VHS w latach 90.

Moja ulubiona odsłona serii. I Gibson na wagoniku kolejki, który pogania maszynistę. Plus świetna "gra wstępna" w wykonaniu Gibson-Russo. To był arcyśmieszny, pyszny pomysł.

Zabójczy duet wraca. Strzelanie gwoździami i scena na kiblu ("Na trzy, czy po trzy?") po prostu rządzą.