- 88% pozytywnych
- 8 krytyków
- 96% pozytywnych
- 23 użytkowników
Grzegorz Przemyk umiera na skutek ciężkiego pobicia przez funkcjonariuszy milicji. Komunistyczny reżim usiłuje obarczyć winą pracowników pogotowia.
- Aktorzy: Sandra Korzeniak, Mateusz Górski, Tomasz Ziętek, Jacek Braciak, Agnieszka Grochowska i 15 więcej
- Reżyser: Jan P. Matuszyński
- Scenariusz: Kaja Krawczyk-Wnuk
- Premiera kinowa: 24 września
- Ostatnia aktywność: 24 października
- Dodany: 23 kwietnia
-
7.0Pozytywnie oceniony przez krytyków
-
88%pozytywnych
-
8krytyków
-
8recenzji
-
8ocen
-
7pozytywnych
-
1negatywna
-
-
7.5Bardzo pozytywnie oceniony przez użytkowników
-
96%pozytywnych
-
23użytkowników
-
3recenzje
-
23oceny
-
22pozytywne
-
1negatywna
-
-
Recenzje krytyków
-
7
Jest bardzo ważnym filmem, do którego będziemy często wracać. Cezary Łazarewicz, zbierając materiały do swojej książki "Żeby nie było śladów. Sprawa Grzegorza Przemyka", wykonał tytaniczną pracę. To czuć w scenariuszu Kai Krawczyk-Wnuk. Nie sądzę, by jakikolwiek polski widz wyszedł z kina, nie wiedząc, co właśnie zobaczył na ekranie.
-
8
Wygląda na to, że wyrósł nam kolejny twórca, który będzie umiał odpowiednio rozliczyć wstydliwe karty polskiej historii.
-
5
Niestety w Żeby nie było śladów reżyser zdaje się być bardziej zainteresowany tym jak jego film wygląd, niż tym żeby działał emocjonalnie. Matuszyński strasznie fetyszyzuje lata 80, wszystko wygląda jak z fotografii, ten świat nie ma w sobie życia, a mimo tego, że widać, że aktorzy dali dużo z siebie, to ich kreacje nie mogą wybrzmieć, bo reżyser jest bardziej zainteresowany przestrzenią niż swoimi bohaterami.
-
8.3
Oprócz rzetelnej roboty rzemieślniczej i otaczającej obraz specyficznie kafkowskiej aury PRL-owskiego absurdu "Żeby nie było śladów" posiada jeszcze jedną zasadniczą zaletę. Krytyczny ton filmu z łatwością odnieść można do współczesnej, nie tylko rodzimej sceny politycznej, która sztukę społecznej dezinformacji - dzięki coraz bardziej rozrastającym się środkom masowego przekazu - opanowała niemalże do perfekcji.
-
7
Polski kandydat do Oscara pokazywany w Wenecji. Zdobywca Srebrnych Lwów na Festiwalu w Gdyni. Po takim wstępie można spodziewać się, że dramat pt. "Żeby nie było śladów" to dzieło bez wad, rozliczające dawny system w odważny sposób, polecane koniecznie do obejrzenia wszystkim Polakom i nadal dość aktualne w swojej wymowie. W dużej części to prawda, ale jako dojrzały widz spodziewałem się opowieści nieco bardziej przeszywającej serce i powodującej wewnętrzną złość oraz bezsilność.
-
7
Stoi świetnym aktorstwem, ale rozdrobnienie wątków nie pozwala odpowiednio poznać bohaterów. Czy więc film jest zły? Nie, to na pewno nie, bo oglądanie go to wielka przyjemność. Przez większość seansu czujemy złość i bezsilność, która towarzyszy walce nie do wygrania. I jeszcze ten finał. Aż nasuwają się pytania: Czy teraz jest lepiej? Czy już nie musimy obawiać się, że coś podobnego wydarzy się ponownie?
-
7
Imponuje odtworzeniem ponurej atmosfery lat 80. Wszystko jest tu brzydkie: okropne swetry, wąsy, krzykliwe makijaże, futra, meble. Przywołanie Warszawy sprzed blisko czterdziestu lat to osiągnięcie samo w sobie.
-
Recenzje użytkowników
-
9
Poruszający emocjonalnie. A jednocześnie perfekcyjnie zrealizowany, z idealnymi doborami castingowymi. Świadectwo zbrodniczego systemu, a także zakłamania po okresie przełomu. Nawet jak nie dostanie Oscara to i tak przejdzie do historii polskiego filmu.
-
8
Matuszyński umie pięknie odwzorowywać autentyczność i duszność przedstawianych czasów.Makrokosmos,który Nam przedstawia to zakłamanie polskiego prawa i polskiej władzy.Nie wynosi tego na wyżyny-przedstawia widzom ten świat bardzo chłodno,bez emocji i skrupułów.Tam jednak gdzie ma bodnąć to to robi,tam zaś gdzie chce zachować ducha dokumentu zachowuje go.To ogromna zaleta świetnego scenariusza,dobrze poprowadzonej reżyserii.I zadaje widzom ten pewnego rodzaju ból,ale tak...żeby nie było śladów.
-
8
Niezwykle przejmujący, bez grania na emocjach. Do wszystkiego podchodzi na chłodno, zachowując pewien dokumentalistyczny wydźwięk. Może lekko rozwleczony.
-
Najlepsze recenzje użytkowników
-
8
Matuszyński umie pięknie odwzorowywać autentyczność i duszność przedstawianych czasów.Makrokosmos,który Nam przedstawia to zakłamanie polskiego prawa i polskiej władzy.Nie wynosi tego na wyżyny-przedstawia widzom ten świat bardzo chłodno,bez emocji i skrupułów.Tam jednak gdzie ma bodnąć to to robi,tam zaś gdzie chce zachować ducha dokumentu zachowuje go.To ogromna zaleta świetnego scenariusza,dobrze poprowadzonej reżyserii.I zadaje widzom ten pewnego rodzaju ból,ale tak...żeby nie było śladów.
-
8
Niezwykle przejmujący, bez grania na emocjach. Do wszystkiego podchodzi na chłodno, zachowując pewien dokumentalistyczny wydźwięk. Może lekko rozwleczony.
-
9
Poruszający emocjonalnie. A jednocześnie perfekcyjnie zrealizowany, z idealnymi doborami castingowymi. Świadectwo zbrodniczego systemu, a także zakłamania po okresie przełomu. Nawet jak nie dostanie Oscara to i tak przejdzie do historii polskiego filmu.
