Air

Bez wątpienia jest to jego triumfalny powrót za kamerę porównywalny do wyczynu, za który dostał Oscara, czyli Operację Argo. Oby to był znak, że aktor/reżyser wraca na właściwe tory i zaskoczy nas kolejnymi równie sprawnie nakręconymi produkcjami. Wizyta w kinie obowiązkowa dla fanów koszykówki i lat osiemdziesiątych poprzedniego wieku.

To laurka dla... buta i samemu Nike. Ma w sobie coś satysfakcjonującego, szczególnie jeśli chodzi o niszę popkulturową, jednak jako film nie wzbija się na wysokie loty. Ot taki film do obejrzenia w niedzielne popołudnie.

Świetna dynamika i wyborne aktorstwo z fantastyczną muzyką w tle. To jedna z tych historii, które nie miały prawa się wydarzyć. I właśnie to jest w niej piękne.

Air to przede wszystkim zgrabne, trzymające uwagę kino rozrywkowe, które zręcznie gra swoimi atutami. Tam, gdzie trzeba, wzruszy, w innych miejscach rozbawi niebanalnym humorem sytuacyjnym. Zachowuje przy tym zdrowy poziom autoironii i dystansu, widocznych chociażby w muzyczno-romantycznych stylizacjach, wyglądających miejscami tak pokracznie, że nie można ich nie ukochać.

Zaś fani tej tematyki, będą pewnie wniebowzięci. Są wszelkie klisze typowe dla tego gatunku, ale Benowi Affleckowi idzie wyjątkowo dobrze sprzedanie ich w taki sposób, żeby nie irytowały. I co ważniejsze, jego film jest na tyle solidnie zrealizowany, że nie wypada on tak nijako jak inne biografie.

Zabawne, dynamiczne i przepełnione młodzieńczą energią kino, może i niełamiące żadnych reguł, ale gwarantujące dwie godziny świetnej rozrywki.

Posługując się związaną z koszykówką terminologią, Air zalicza wsad. Można było skończyć akcję zdobyczą większej ilości punktów, ale styl jest naprawdę spektakularny.

Solidnym filmie, będącym powrotem Afflecka do formy jako reżyser. Pozostaje mieć nadzieję, że na następny film tego utalentowanego filmowca nie trzeba będzie czekać 6-7 lat.

Bazuje przede wszystkim na niepozbawionych humoru dialogach, na rozmowach pracowników firmy, różnego rodzaju projektantów, kierowników i dyrektorów, których nazwiska do niedawna nikomu nic nie mówiły.

Dopracowany pod każdym względem film w doborowej obsadzie i z przebojowo napisanym scenariuszem. Nie szarżuje i nie ryzykuje, skupiając się na tym, aby opowieść o sprzedawaniu butów była maksymalnie rozrywkowa do oglądania.

I jak na dobrą produkcję przystało, film trzyma w napięciu, mimo że przecież znamy efekt końcowy. To przede wszystkim aktorzy sprawiają, że jesteśmy w stu procentach zaangażowani w tę historię. Z Mattem Damonem można w każdym filmie konie kraść, więc nie miałam najmniejszego problemu, żeby mu tu kibicować. Ma przy tym doskonałe wsparcie reżysera Bena Afflecka, który wciela się w szefa Nike.

Nieoczekiwanie historia linii butów Air Jordan okazała się świetnym materiałem na film, do którego widzowie będą z chęcią wracać. Ogromna w tym zasługa dobrego scenariusza, doświadczonego reżysera i obsady, dzięki której postacie zyskały unikalne charaktery. Aż chce się ich oglądać! Coś czuję, że Adidas z zazdrością patrzy na swojego konkurenta i wie, że "Air" będzie trudne do przebicia. Jeśli w ogóle da się przebić tę produkcję.

Mniej znana historia Michaela Jordana, która jest równie ważna, co jego wyczyny podczas rozgrywek NBA.