Siódma część to również epitafium dla Paula Walkera i godne pożegnanie niedocenianego aktora. Tragiczny wypadek - nomen omen samochodowy - w brutalny sposób przerwał jego karierę, pozbawiając ekipę filmową przyjaciela, człowieka skromnego i oddanego sprawie. Zakończenie filmu stanowi wspaniały hołd złożony aktorowi.

Żeby bawić się dobrze na filmie, musimy mu wiele wybaczyć, nie zadawać za wiele pytań i nie kwestionować od strony logicznej.

Najlepsza część serii, która oferuje o wiele więcej niż poprzednie i z jeszcze większą dawką frajdy. Jest prosto, banalnie, głupio, ale... ogląda się to znakomicie. Rozrywka lekka i przyjemna.

Jest to opowieść momentami ckliwa i sentymentalna oraz naiwna, ale jest to pewien rodzaj pozytywnego sentymentalizmu i niewinnej naiwności, które dają wszelkim macho i twardzielom szansę na ukazanie nieco bardziej emocjonalnej strony swojego jestestwa i uronienie pojedynczej, męskiej łzy.

Najbardziej zaskakuje to, że to wszystko tworzy równocześnie klarowną i trzymającą w napięciu opowieść. Szczególnie że całość trwa prawie 140 minut. Komiksowa intryga potrafi wzbudzić zainteresowanie, a wrażenia dawkowane są dość rozważnie.

Jeżeli szukacie czystej rozrywki w najlepszym wydaniu i nie przeszkadza Wam usiany dziurami scenariusz oraz zgraja stereotypowych postaci, to nie szukajcie dalej. Pozostaje Wam tylko odpalić swoje Chargery i Skyline'y i gnać czym prędzej do kin.

Kawał dobrego kina akcji. A zakończenie filmu, poświęcone Paulowi Walkerowi, chwyta za serce.

Świetna rozrywka zapowiadająca tegoroczny letni sezon blockbusterów.

Na tym filmie bawiłem się genialnie... i Wy też będziecie się dobrze bawić jeżeli wchodząc do kina będziecie pamiętać na jaki film idziecie.

Po prostu nie wymagająca wiele od widza rozrywka najwyższych lotów.

Widać, że ekipa świetnie się na planie całej tej serii bawiła wyśmienicie. I to właśnie ta ekipa, odzwierciedlająca całą gamę prostych, podstawowych, w końcu pozytywnych wartości, jakimi są lojalność, przyjaźń, braterstwo i rodzina jest chyba najmocniejszym punktem tego cyklu.

Nie ma tu aktorstwa najwyższych lotów, prosta fabuła w paru momentach wisi na włosku, a niezniszczalnym bohaterom nie łamią się nawet kręgosłupy, gdy już dawno powinni zginąć, jednak nie mogę wystawić niskiej oceny. Między postaciami iskrzy, a napisane przez Chrisa Morgana słowne dowcipasy włożone przede wszystkim w usta Romana powodują szeroki i szczery uśmiech na twarzy.

Dla fanów niczym nie skrępowanej rozwałki, którzy nie potrzebują logiki do zadowolenia z przebiegu akcji to idealna produkcja. Fani Walkera również będą zachwyceni. A wystrzałowe sceny akcji, świetna muzyka i niezły dowcip powinny wystarczyć pozostałym.

Mam pełną świadomość przeciętności dzieła Wana, jednak mój sentyment i wielka sympatia do bohaterów serii, a również przepiękna końcówka znacznie zawyżają moją ogólną ocenę. Chociaż całość wypada raczej płytko, to jednak z kina, w towarzystwie muzyki Wiz Khalify, wychodzimy ze łzami wzruszenia i żalem w sercu wiedząc, że seria ta nigdy już nie będzie taka sama.

Wyborna zabawa dla fanów i jednocześnie hołd złożony zmarłemu aktorowi.

Jeśli jednak przymkniemy oko na wszystko, co niedorzeczne, dostaniemy praktycznie ten sam produkt co przy poprzednich dwóch częściach i ponownie nie będziemy mogli oderwać wzroku od tego, co dzieje się na ekranie.

Wzruszające pożegnanie w pięknym, wybuchowym stylu.

Udany, choć mocno komercyjny film.