Dawid Muszyński

Produkcja Jonathana Nolana ma lżejszy i bardziej campowy styl niż chociażby ekranizacja The Last of Us, ale to bardzo dobrze. Ten świat nie może być traktowany cały czas na serio. Dodanie do niego odrobiny koloru, humoru i pewnej naiwności wyszło na plus. Amazon Prime nie szczędził budżetu i dał twórcom pełną kontrolę. Dzięki temu dostajemy wspaniałą produkcję, która zadowoli fanów serii i zaciekawi osoby, które nie znają tego świata. Żyjemy obecnie we wspaniałych czasach dla graczy.

"Dżentelmeni" to bardzo dobry serial zarówno pod względem scenariuszowym, jak i postaci, które pojawiają się na ekranie. Jest to również jedna z tych produkcji, które, moim zdaniem, nie nadają się do oglądania na jeden raz. Styl Ritchiego w zbyt dużej ilości zaczyna przytłaczać. Dlatego po 2-3 odcinkach warto zrobić sobie przerwę. Dzięki temu też jesteśmy w stanie dostrzec więcej niuansów, jakie scenarzysta i reżyserzy poszczególnych odcinków chcieli nam przekazać.

"Awatar Ostatni władca wiatru" nie wykorzystuje w pełni swoich możliwości, ale nie jest też produkcją nieudaną. Serial ogląda się z umiarkowaną sympatią i zaciekawieniem. Nie jest to może hit na miarę One Piece, świat nie będzie się nim zachwycał czy też rozmawiał o nim tygodniami, ale najmłodsi widzowie raczej będą zadowoleni.

Wydaje mi się, że "Legia. Do końca" spodoba się nie tylko kibicom warszawskiego klubu, ale też miłośnikom sportu, bo jest to bardzo dobrze nakręcona produkcja.

"Władcy przestworzy" to idealny przykład, jak telewizja i kino powinny opowiadać o wojnie. Bez nadmiernego patosu, ale z uwzględnieniem ludzkiego strachu, radości przyjaźni. Wspaniała lekcja historii.

Nowy Detektyw może nie jest tak dobry jak pierwszy sezon, ale nie zawodzi. Jestem przekonany, że odebrałbym go o wiele lepiej, gdybym wcześniej nie widział Mare z Easttown, bo seriale te są bardzo podobne. Tym samym Jodie Foster nie ucieknie od porównań do Kate Winslet. Niestety wypada od niej słabiej. Nie wiem, czy to dlatego, że tamten serial wyszedł wcześniej, przez co produkcja López straciła na oryginalności.

Serial "1670" to znakomita satyra na obecną rzeczywistość, którą ubrano w sarmackie szaty. Twórcy stanęli na wysokości zadania i pokazali, że da się robić wartościowe treści, które w znakomity sposób mogą obśmiać nasze przywary i wyciągać kompleksy na światło dzienne, ale nie w sposób prymitywny czy kabaretowy. Netflixowi brakowało produkcji, która by udowodniła, że potrafią tworzyć zabawne komedie. Bądźmy szczerzy, ich poprzednie projekty filmowe raczej dołowały, a nie bawiły.

Pierwsze trzy odcinki, pokazują, że twórcy nie spoczęli na laurach ani nie obniżyli poziomu, do którego nas przyzwyczaili w pierwszym sezonie. Wprost przeciwnie - zwiększyli liczbę postaci, podkręcili trochę tempo akcji i pokazali, że mają jeszcze więcej pomysłów. Trzeba przyznać, że na razie akcja jest wartka i nie ma tutaj zbędnych, przegadanych ani rozwleczonych scen. Scenarzyści wyciągają z powieści Childa, ile się da, i pięknie przekładają to na język kinematografii.

"Niezwyciężony" zalicza solidny start. Twórcy nie zawodzą wysokich oczekiwań widzów. Nie zmniejszyli też budżetu na animację, która jest bardzo komiksowa, płynna i niezwykle szczegółowa. Nikt nie poszedł na skróty. Widać, że wszystkim zależało na tym, by finalny produkt był jak najlepszej jakości. Na razie udaje się to utrzymać.

"Rick i Morty" zaliczają ciekawy start, choć spora część fanów będzie niezadowolona z faktu, że pierwsze dwa odcinki są osobnymi historiami i w żaden sposób nie rozwijają wątku głównego, czyli walki z Rickiem Primem. Mało tego, obie historie skupiają się na Sanchezie, pozostawiając resztę rodziny w tyle. Nie mają oni za dużo do zrobienia. Nie przeszkadza mi to, ponieważ uwielbiam Ricka i jego zwariowane przygody, choć wolę, jak towarzyszy mu Morty.

Wizualnie "Monarch: Dziedzictwo potworów" prezentuje się bardzo solidnie. Efekty specjalne są dobre, a lokalizacje egzotyczne i ciekawe. Trzeba przyznać, że Apple TV+ akurat na tym nie oszczędzało. Nie byli jednak tacy szczodrzy, jeśli chodzi o potwory. Trochę szkoda, bo spodziewałem się czegoś innego po tej produkcji. Bliżej temu serialowi do filmu Garetha Edwardsa niż produkcji Adama Wingarda. Mówiąc szczerze, miałem nadzieję na odwrotny scenariusz.

Pierwsze dwa odcinki "Lokiego" zaliczają mocny start i dają nadzieję na to, że przynajmniej ta produkcja nas nie rozczaruje. Zastanawiam się, dokąd nas poprowadzi ta przygoda, bo na razie nie mam zielonego pojęcia. Oby twórcy mieli jakiś plan.

Nie będę zdziwiony, jeśli "Frasier" nie doczeka się kontynuacji. Może nawet dotrą do nas informacje, że Paramount+ zrezygnuje z niego w połowie pierwszego sezonu. Jest to nudny serial, który nie potrafi wykorzystać potencjału postaci czy występujących w nim gwiazd. Jakby twórcy myśleli, że samo pojawienie się na ekranie kultowego bohatera wystarczy, by projekt odniósł sukces. Boleśnie przekonają się, że trzeba czegoś więcej. Niestety produkcja dołączyła do dość długiej listy nieudanych powrotów.

Zalicza solidny start z 3. sezonem pokazującym, że w tej produkcji jest jeszcze sporo energii. Jestem ciekaw, jakie jeszcze niespodzianki czekają na widzów, ponieważ liczba twistów upchniętych w zaledwie dwa pierwsze odcinki jest naprawdę zadziwiająca i podsyca apetyt na następne.

To produkcja ze średnim budżetem, więc nie oczekujcie efektów specjalnych rodem z "The Last of Us". Widać czasami, że twórcy używają różnych sztuczek, by ukryć niedostatki scenograficzne. Niemniej wykreowany przez nich świat wygląda wiarygodnie i - co najważniejsze - różnorodnie. Widać, że pracowali przy nim specjaliści, którzy z małych środków byli w stanie wyciągnąć 200%. Dzięki temu produkcja urzeka również stroną wizualną.

Dobrze zrobiona ekranizacja, która powinna przypaść do gustu zarówno fanom oryginalnego anime, jak i nowym widzom, którzy nie znają ani tej historii, ani jej bohaterów. W przeciwieństwie do aktorskiej wersji anime Cowboy Bebop twórcy dostali chyba więcej swobody, by przedstawić na ekranie swoją wizję - i w pełni tę szansę wykorzystali.

Widać, że Gaiman miał to wszystko przemyślane, a sam finał Dobrego omenu mocno sugeruje, że historia będzie miała swoją kontynuację. Jestem ciekaw, ile pomysłów, na które wpadł z Terrym Pratchettem, czeka w szufladzie i zostanie w przyszłości wykorzystanych.

Trzeci sezon Wiedźmina to pożegnanie Henry'ego Cavilla z postacią Geralta. Nie wiem jak będzie wyglądał ten serial bez niego, ale nie liczyłbym na jakąś wielką zmianę w jakości, która zbliżyłaby go do poziomu Rodu Smoka czy choćby Koła czasu. Trzeba chyba znacznie obniżyć poprzeczkę oczekiwań w stosunku do tego tytułu i pogodzić się z tym, że nie będzie to wielkie dzieło. Niech chociaż będzie w takim razie średnie. To chyba nie są duże wymagania?

To niestety bardzo drogi średniak. Po obejrzeniu trzech z sześciu odcinków pierwszego sezonu nie czuję się mocno zaintrygowany historią. Losy głównych bohaterów są mi obojętne.

#BringBackAlice było zapowiadane jako serial, jakiego w Polsce jeszcze nie było, i poniekąd twórcy spełniają tę obietnicę. Faktycznie czegoś takiego jeszcze na naszym rynku nie dostaliśmy. Jednak problem polega na tym, że jako widzowie nie ograniczamy się tylko do rodzimych produkcji, a na światowym rynku takich opowieści jest od groma. Nowy serial HBO Max nic nowego do tego gatunku nie wnosi. Z przykrością muszę stwierdzić, że jest to najsłabszy tytuł od HBO, który powstał w naszym kraju.

Taylor Sheridan znów zaserwował nam produkcję, którą ogląda się z przyjemnością i w napięciu czeka się na kolejny odcinek. Trzeba to docenić, bo takich seriali jest na rynku coraz mniej. To czysta rozrywka w starym dobrym stylu. Niczego więcej po Sylvestrze Stallonie już nie oczekuję.

Nie ma co ukrywać, "Gotham Knights" nie jest ani dobrym, ani nawet średnim serialem. To dość słaba produkcja z kiepsko napisanymi postaciami, nudną intrygą i kompletnie zmarnowanymi nawiązaniami do komiksów i filmów.

Z przykrością stwierdzam, że jest to kolejny nieudany projekt platformy, która dużo nam obiecywała, ale jak na razie nie dostarczyła zbyt wielu dobrych tytułów wyprodukowanych w Polsce. Wychodzi na to, że zarówno "Wielka Woda", jak i "Rojst '97" były tylko szczęśliwymi strzałami. Szkoda.

Trzeci sezon serialu o przygodach admirała Jeana-Luc Picarda błyszczy na każdym polu i jeśli finał będzie tak samo dobry jak początek, to może uda się zmazać plamę po słabych poprzednich odsłonach czy nawet przeciętnym "Star Trek: Discovery". Jako fan cieszę się, że żegnamy się z tą ikoniczna postacią, jak i całym zespołem na tak wysokim poziomie. Zasłużyli na to zarówno aktorzy, jak i widzowie.

Jest solidnym średniakiem, mającym dostarczyć trochę rozrywki w porze obiadowej i jako taki dobrze się sprawdza. Nie jest to produkcja, na którą widz będzie czekał w napięciu cały tydzień, ale też kiedy już na nią trafi, to nie wyłączy w połowie odcinka.

Fani serii powinni być zadowoleni. Jest szansa, że serial zdobędzie też nowych wielbicieli. Być może z ciekawości sięgną oni również i po wcześniejszy tytuł.

Twórcy "Hunters" kończą już swoją opowieść. Robią to w dobrym stylu i w odpowiednim czasie. Wydaje mi się, że materiał został w pełni wykorzystany. Przedłużenie historii o jeszcze jeden sezon odbiłoby się negatywnie na produkcji, a tak dostajemy dopracowany i satysfakcjonujący finał.

Jest jedną z najlepszych - jak nie najlepszą! - ekranizacją gry komputerowej, jaka kiedykolwiek powstała. Jeśli nie jest to tylko wypadek przy pracy, to jestem spokojny o kolejne produkcje na podstawie gier PlayStation. Amerykańska platforma po raz kolejny udowodniła, że pod względem tworzenia seriali na najwyższym poziomie nie ma sobie równych.

Serialowy "Śnięty Mikołaj" mógł być świetnym serialem świątecznym, gdyby scenarzysta dopracował tekst i był w stanie wymyślić angażującą historię, a nie tylko skupiał się na dopieszczeniu wątków nawiązujących do poprzednich części. Niestety dostajemy przeciętną produkcję ze znanymi bohaterami. Z przykrością stwierdzam, że staje się to normą dla platformy Disney+.

Jest ogromnym rozczarowaniem na każdym polu. Niezadowoleni będą zarówno fani fantasy, jak i miłośnicy twórczości Andrzeja Sapkowskiego. Nawet widzowie serialowego Wiedźmina będą przecierać oczy ze zdumienia, że za tym serialem stoi ta sama ekipa.

Fani Addamsów powinni być zadowoleni. Nie jest to może produkcja perfekcyjna, ale trafia w odpowiednie nuty. Jest dobrym pierwszym krokiem w rozbudowywaniu tej franczyzy. Może w następnych odsłonach nie powinna się opierać na samej Wednesday, gdyż wydaje mi się, że jej potencjał został tu w pełni wykorzystany, ale na początek to wystarczy.

Niewątpliwie dużym atutem serialu "1899" jest mrok, który towarzyszy nam od pierwszej do ostatniej minuty odcinka. Niby wszyscy pasażerowie uciekają przed problemami w świetlaną przyszłość - do świata, który ma być wolny od smutku i bólu. A jednak twórcy sugerują nam, że mrok nigdy ich nie opuści. Jest to dla mnie intrygujące. Na razie jestem w tę historię zaangażowany. Ciekawi mnie, w jaki sposób Baran bo Odar i Janthe Friese ją poprowadzą.

Świetna propozycja nie tylko dla fanów gry "Cyberpunk 2077", ale też dla wszystkich fanów anime. Jest to dowód na to, że świat wymyślony przez CD Projekt Red ma ogromny potencjał i można z niego wyciągnąć jeszcze wiele wspaniałych produkcji.

Wszystko czego spodziewałbym się po pierwszym sezonie zostało mi dostarczone na wysokim poziomie. Nie ma tutaj elementu, który by mnie w jakimkolwiek stopniu zawiódł. Gaiman obiecał nam najlepszą ekranizację Sandmana jaka jest możliwa i słów swoich dotrzymał. Zaryzykowałbym nawet stwierdzenie, że ten serial jest najlepszą ekranizacją komiksową, jaką kiedykolwiek przyszło nam oglądać na małym ekranie. Jest to niewątpliwie produkcja, do której będę wracać jeszcze nie raz z wielką przyjemnością.

"Lista śmierci" miała zadatki, by być bardzo ciekawym serialem, do którego chętnie by się wracało. Niestety, nie wykorzystuje swojej szansy i jest tylko średniakiem do jednokrotnego obejrzenia - i to raczej na raty, bo wątpię, by przykuła do kanapy na jednorazowy 8-godzinny seans.

Jest świetną produkcją i to nie tylko ze względu na materiał źródłowy, scenarzystów czy aktorów, ale także dzięki świetnej pracy reżysera Marcusa Greena, który potrafił to wszystko zebrać do kupy i przedstawić nam w sześciu odcinkach.

To serial w dużej mierze opierający się na galerii barwnych, wielowymiarowych postaci, które były uwikłane w tę historię. I choć to Renée Zellweger jest tutaj gwiazdą, to wspierający ją aktorzy nie pozostają w jej cieniu i dostarczają naprawdę dobrych kreacji. Nie mamy tutaj osoby, która by grała poniżej swoich możliwości.

Na tle innych rodzimych produkcji Netflixa "Zachowaj spokój" wygląda dobrze. Jest to ciekawie skonstruowany kryminał z dobrymi rolami i zaskakującym finałem. Ma swoje problemy, wynikające bardziej z niedopracowania scenariusza, ale nie są one na tyle uporczywe, by odbierać radość z oglądania. Nie jest to produkcja, po której zakończeniu będziecie chcieli toczyć dyskusje ze znajomymi. Ma ona zapewnić nam rozrywkę na jeden czy może dwa wieczory.

Jest znakomitą lekcją nie tylko historii, ale także biznesu. Odkrywa przed widzami świat, który zazwyczaj jest dla nas niedostępny lub z pozoru tak nudny, że się nim po prostu nie interesujemy. Gdy jednak zajrzymy za kurtynę i poznamy okoliczności powstania i działania takiej firmy jak Uber, gwarantuję, że zamawianie taksówki przez tę aplikację już nigdy nie będzie dla Was takie samo.

Jest świetną rozrywką, która fanom powieści Lee Childa powinna przypaść do gustu - przynajmniej nie będzie wywoływać takiego grymasu na twarzy jak filmy z Cruisem. Nie obraziłbym się, gdyby produkcja dostała drugi sezon. Lee Child przygotował twórcom sporo materiału do ekranizacji.

Marnuje szanse i stawia pod dużym znakiem zapytania powstanie 2. sezonu. Po obejrzeniu wszystkich odcinków nie czekam na kontynuację, choć zostało jeszcze sporo ciekawych historii z oryginału. Jednak z tą ekipą nic dobrego z nich i tak nie wyjdzie, więc może lepiej złożyć broń?

White przedstawia nam znakomitą i pogłębioną satyrę nie tylko na amerykańskie środowisko, ale i na całe społeczeństwo. Każdy, kto był choć raz na wakacjach all inclusive, szybko zda sobie sprawę, że reżyser po prostu postawił przed nami lustro. Zebrał wszystkie grzeszki z takich wyjazdów i z nich ulepił swoich bohaterów. Nie podejrzewałem, że oglądanie Białego Lotosu sprawi mi taką frajdę. Bardzo miłe wakacyjne zaskoczenie.