Dawid Muszyński

Langer na razie rozczarowuje nijakością i bardzo powolnym tempem opowiadania historii. Po tej ekipie oczekiwałem po prostu czegoś więcej. Nie tylko produkcji ociekającej krwią, ale też - jak w książce - mającej jakąś stawkę. Pościgu, który trzymałby mnie na krawędzi kanapy. Niestety, niczego takiego tu nie ma. Jest nuda. Jedynie Jakub Gierszał daje nam powód, by wrócić do tej produkcji i obejrzeć ją do końca

Nowy serial platformy Max dostarczy sporo rozrywki i zadziała na Was jak magnes. Nie ma znaczenia, czy włączycie ją dla J.J. Abramsa, Josha Hollowaya, Dustera, czy też z braku innych propozycji na seans. Zostaniecie z tą opowieścią do końca. Jest to jedna z tych produkcji, która niczego nie udaje. Obiecuje dobrą zabawę i nie zawodzi oczekiwań widza.

Nie rozumiem, dlaczego produkcja Asteriks i Obeliks: Walka wodzów została zrealizowana jako miniserial. Gdyby nie prolog w formie pierwszego odcinka, to całość spokojnie zmieściłaby się w czasie filmu fabularnego. Proszę mnie źle nie zrozumieć, bo im więcej Asteriksa, tym mocniej bije moje serce. Po prostu na początku trudno mi było przyzwyczaić się do tej zmiany.

Drugi sezon The Last Of Us spełnia pokładane w nim nadzieje. To serial wybitny pod względem aktorskim, wizualnym, scenariuszowym i muzycznym. Zdziwiłbym się, gdyby jakiś gracz był nim zawiedziony. To idealnie poprowadzona historia, którą dobrze znamy z konsoli PlayStation. Twórcy rozwinęli niektóre wątki i dodali postacie, by jeszcze urozmaicić tę opowieść.

To ciekawie napisany thriller psychologiczny, stawiający przed widzem trudne pytania. Żaden rodzic nie chce dopuścić do siebie myśli o tym, że jego dziecko zostanie skrzywdzone, a organy ścigania będą bezradnie rozkładać ręce. Czy w takiej sytuacji samosąd jest uzasadniony? Czy gdy państwo i jego instytucję zawodzą, możemy sami wymierzać sprawiedliwość? A może powinniśmy potulnie spuścić wzrok i zezwolić na to, by bliskim działa się krzywda? Na takie pytania starają się odpowiedzieć twórcy.

Jak na razie nic nie wskazuje na to, by Suits: L.A. miało powtórzyć sukces serialu W garniturach lub przynajmniej się do niego zbliżyć. Wydaje mi się, że dużym sukcesem będzie już zamówienie drugiego sezonu.

Ma wszelkie zadatki, by przyciągnąć widza do ekranu i go przy nim utrzymać. Problemem okazała się kulminacja i rozwiązanie zagadki. Harlan Coben potrafi zaskoczyć! Rzadko zdarza się, by czytelnik przed głównym bohaterem odgadnął, o co chodzi. Pisarz zawsze tak prowadzi historie, że główny twist szokuje. I nieważne, jak bardzo pogmatwane jest wytłumaczenie intrygi - gdy się nad nim lepiej zastanowimy, dochodzimy do wniosku, że ma ono sens. Szkoda więc, że tego sensu nie ma serial Netflixa.

"Biały lotos" to wciąż jeden z lepiej napisanych seriali - nie tylko na platformie Max, ale też wśród dostępnych produkcji innych stacji. To satyra na otaczającą nas rzeczywistość, ale podana na złotym talerzu, byśmy myśleli, że dotyczy jedynie ludzi bogatych. Jednak problemy bohaterów w większości są dość zwyczajne i mogą dotknąć każdego z nas. Widać, że Mike White ma sporo do powiedzenia na temat kondycji naszego społeczeństwa.

"Przesmyk" ma moim zdaniem wszelkie predyspozycje, by już teraz zawalczyć o tytuł najlepszego polskiego serialu 2025 roku. Jest też klarownym sygnałem, że po wszystkich perturbacjach i zmianach HBO oraz platforma Max są w stanie tworzyć produkcje na najwyższym poziomie. W końcu do tego nas przez ostatnie lata przyzwyczajono, choć ostatnio stanęło to pod znakiem zapytania.

"Kibic" to ciekawa propozycja serialowa, która nie jest rozciągnięta fabularnie. W pięciu odcinkach dostajemy skondensowaną historię z możliwością jej kontynuowania w następnym sezonie, ale bez takiej konieczności. Nie ma tutaj przegadanych scen czy tak zwanych zapychaczy. Reżyser postawił na szybkie tempo.

Nie chce jednak byście pomyśleli, że "The Pitt" wprowadza jakąś rewolucję w gatunku seriali medycznych. On po prostu znajduje nową recepturę na to, by widz poczuł zainteresowanie i dostarcza tak bardzo potrzebnej rozrywki za pomocą ciekawych bohaterów i wartkiej akcji. Jestem przekonany, że podczas seansu na chwilę zapomnicie o otaczającym Was świecie i dacie się przenieść do Pittsburgha.

Pierwsze odcinki Ukrytego poziomu dostarczają dużo frajdy, ale też są bardzo nierówne. Wybitność przeplata się w nich z przeciętnością. Nie czułem tego przy Love, Death and Robots - może dlatego, że to były historie oryginalne, a w projekcie dla Prime twórcy musieli poruszać się w pewnych ramach wykreowanych już światów. I nie każdy potrafił znaleźć w nich przestrzeń na kreatywność.

Creature Commandos to świetne rozpoczęcie nowego rozdziału w DCU. Produkcja jednocześnie oddaje cześć staremu etapowi - bierze z niego wszystko, co najlepsze. To taka szalupa ratunkowa, dzięki której Gunn ewakuuje niektórych bohaterów do swojego uniwersum. Dobrze wie, że utrata ich nie spotkałaby się z entuzjazmem widzów. Fajnie, że DC wraca na dobre tory, a fani dostają świetne produkcje z tej stajni.

Nowa produkcja platformy Max raczej nie osiągnie popularności seriali na podstawie książek George'a R. R. Martina, ale dla widzów, którzy pokochali filmową Diunę, będzie ciekawym dodatkiem. Pozwoli lepiej zrozumieć niuanse świata wykreowanego przez Herberta i uzupełni pewne wątki, które zostały tylko wspomniane w filmach.

Serial "Władca Pierścieni: Pierścienie Władzy" zachwyca stroną wizualną. Jest przepiękny i pokazuje wiele lokacji. Poprawił się też scenariusz. Widać, że twórcy nie byli głusi na uwagi widzów. Oczywiście nie odzyskają zaufania tych, którzy skreślili produkcję na samym początku. Jednak ci, którzy z serialem zostali, będą usatysfakcjonowani. Dostają dużo dojrzalszą, mroczniejszą i brutalniejszą opowieść - mniej bajkową i nie tak naiwną, jak w poprzednim sezonie.

Twórcy zostawili sobie furtkę na potencjalną kontynuację. Jeśli się na nią zdecydują, to mam nadzieję, że bardziej się przyłożą do scenariusza. Zwłaszcza postaci Katarzyny Zawiei, która mogłaby być ciekawa, gdyby twórcy poświęcili jej więcej uwagi. Nadali jakiegoś charakteru. I nie zrozumcie mnie źle. To dalej jest jeden z ciekawiej zrealizowanych seriali kryminalnych w Polsce. Jednak po pierwszym sezonie oczekiwałem więcej, a dostałem mniej. I to mnie boli.

Nowy projekt HBO Max jest jak powiew świeżego powietrza wśród amerykańskich seriali kryminalnych. Ma w sobie jakiś pierwiastek prawdy, który przyciąga i wyróżnia go na tle konkurencji. Przyjemnie było też wrócić do znanych bohaterów i zobaczyć, jak potoczyło się ich życie. Może produkcja "Miasto Boga: Walka trwa" nie jest tak brutalna i szczera, jak jej filmowy pierwowzór, ale to historia bardzo sprawnie skonstruowana i - co najważniejsze - opowiedziana z pasją.

Cały sezon jest skąpany w akcji, flakach, krwi i polityce. Pokazuje, co rządzi światem i o co tak naprawdę toczy się walka. Popularność, miłość fanów i pieniądze - to tylko dodatek. Prawdziwą nagrodą jest władza. Kto ma jej więcej, ten wygrywa.

Drugi sezon Rodu smoka zalicza mocne wejście. Muszę przyznać, że twórcy doskonale wykorzystali powierzony im czas na dopracowanie odcinków - pod względem aktorskim, wizualnym i muzycznym. Już w pierwszych dwóch odcinkach dostajemy intrygi, krew, łzy, zdrady, pojedynki.

Produkcja Jonathana Nolana ma lżejszy i bardziej campowy styl niż chociażby ekranizacja The Last of Us, ale to bardzo dobrze. Ten świat nie może być traktowany cały czas na serio. Dodanie do niego odrobiny koloru, humoru i pewnej naiwności wyszło na plus. Amazon Prime nie szczędził budżetu i dał twórcom pełną kontrolę. Dzięki temu dostajemy wspaniałą produkcję, która zadowoli fanów serii i zaciekawi osoby, które nie znają tego świata. Żyjemy obecnie we wspaniałych czasach dla graczy.

"Dżentelmeni" to bardzo dobry serial zarówno pod względem scenariuszowym, jak i postaci, które pojawiają się na ekranie. Jest to również jedna z tych produkcji, które, moim zdaniem, nie nadają się do oglądania na jeden raz. Styl Ritchiego w zbyt dużej ilości zaczyna przytłaczać. Dlatego po 2-3 odcinkach warto zrobić sobie przerwę. Dzięki temu też jesteśmy w stanie dostrzec więcej niuansów, jakie scenarzysta i reżyserzy poszczególnych odcinków chcieli nam przekazać.

"Awatar Ostatni władca wiatru" nie wykorzystuje w pełni swoich możliwości, ale nie jest też produkcją nieudaną. Serial ogląda się z umiarkowaną sympatią i zaciekawieniem. Nie jest to może hit na miarę One Piece, świat nie będzie się nim zachwycał czy też rozmawiał o nim tygodniami, ale najmłodsi widzowie raczej będą zadowoleni.

Wydaje mi się, że "Legia. Do końca" spodoba się nie tylko kibicom warszawskiego klubu, ale też miłośnikom sportu, bo jest to bardzo dobrze nakręcona produkcja.

"Władcy przestworzy" to idealny przykład, jak telewizja i kino powinny opowiadać o wojnie. Bez nadmiernego patosu, ale z uwzględnieniem ludzkiego strachu, radości przyjaźni. Wspaniała lekcja historii.

Nowy Detektyw może nie jest tak dobry jak pierwszy sezon, ale nie zawodzi. Jestem przekonany, że odebrałbym go o wiele lepiej, gdybym wcześniej nie widział Mare z Easttown, bo seriale te są bardzo podobne. Tym samym Jodie Foster nie ucieknie od porównań do Kate Winslet. Niestety wypada od niej słabiej. Nie wiem, czy to dlatego, że tamten serial wyszedł wcześniej, przez co produkcja López straciła na oryginalności.

Serial "1670" to znakomita satyra na obecną rzeczywistość, którą ubrano w sarmackie szaty. Twórcy stanęli na wysokości zadania i pokazali, że da się robić wartościowe treści, które w znakomity sposób mogą obśmiać nasze przywary i wyciągać kompleksy na światło dzienne, ale nie w sposób prymitywny czy kabaretowy. Netflixowi brakowało produkcji, która by udowodniła, że potrafią tworzyć zabawne komedie. Bądźmy szczerzy, ich poprzednie projekty filmowe raczej dołowały, a nie bawiły.

Pierwsze trzy odcinki, pokazują, że twórcy nie spoczęli na laurach ani nie obniżyli poziomu, do którego nas przyzwyczaili w pierwszym sezonie. Wprost przeciwnie - zwiększyli liczbę postaci, podkręcili trochę tempo akcji i pokazali, że mają jeszcze więcej pomysłów. Trzeba przyznać, że na razie akcja jest wartka i nie ma tutaj zbędnych, przegadanych ani rozwleczonych scen. Scenarzyści wyciągają z powieści Childa, ile się da, i pięknie przekładają to na język kinematografii.

"Niezwyciężony" zalicza solidny start. Twórcy nie zawodzą wysokich oczekiwań widzów. Nie zmniejszyli też budżetu na animację, która jest bardzo komiksowa, płynna i niezwykle szczegółowa. Nikt nie poszedł na skróty. Widać, że wszystkim zależało na tym, by finalny produkt był jak najlepszej jakości. Na razie udaje się to utrzymać.

"Rick i Morty" zaliczają ciekawy start, choć spora część fanów będzie niezadowolona z faktu, że pierwsze dwa odcinki są osobnymi historiami i w żaden sposób nie rozwijają wątku głównego, czyli walki z Rickiem Primem. Mało tego, obie historie skupiają się na Sanchezie, pozostawiając resztę rodziny w tyle. Nie mają oni za dużo do zrobienia. Nie przeszkadza mi to, ponieważ uwielbiam Ricka i jego zwariowane przygody, choć wolę, jak towarzyszy mu Morty.

Wizualnie "Monarch: Dziedzictwo potworów" prezentuje się bardzo solidnie. Efekty specjalne są dobre, a lokalizacje egzotyczne i ciekawe. Trzeba przyznać, że Apple TV+ akurat na tym nie oszczędzało. Nie byli jednak tacy szczodrzy, jeśli chodzi o potwory. Trochę szkoda, bo spodziewałem się czegoś innego po tej produkcji. Bliżej temu serialowi do filmu Garetha Edwardsa niż produkcji Adama Wingarda. Mówiąc szczerze, miałem nadzieję na odwrotny scenariusz.

Pierwsze dwa odcinki "Lokiego" zaliczają mocny start i dają nadzieję na to, że przynajmniej ta produkcja nas nie rozczaruje. Zastanawiam się, dokąd nas poprowadzi ta przygoda, bo na razie nie mam zielonego pojęcia. Oby twórcy mieli jakiś plan.

Nie będę zdziwiony, jeśli "Frasier" nie doczeka się kontynuacji. Może nawet dotrą do nas informacje, że Paramount+ zrezygnuje z niego w połowie pierwszego sezonu. Jest to nudny serial, który nie potrafi wykorzystać potencjału postaci czy występujących w nim gwiazd. Jakby twórcy myśleli, że samo pojawienie się na ekranie kultowego bohatera wystarczy, by projekt odniósł sukces. Boleśnie przekonają się, że trzeba czegoś więcej. Niestety produkcja dołączyła do dość długiej listy nieudanych powrotów.

Zalicza solidny start z 3. sezonem pokazującym, że w tej produkcji jest jeszcze sporo energii. Jestem ciekaw, jakie jeszcze niespodzianki czekają na widzów, ponieważ liczba twistów upchniętych w zaledwie dwa pierwsze odcinki jest naprawdę zadziwiająca i podsyca apetyt na następne.

To produkcja ze średnim budżetem, więc nie oczekujcie efektów specjalnych rodem z "The Last of Us". Widać czasami, że twórcy używają różnych sztuczek, by ukryć niedostatki scenograficzne. Niemniej wykreowany przez nich świat wygląda wiarygodnie i - co najważniejsze - różnorodnie. Widać, że pracowali przy nim specjaliści, którzy z małych środków byli w stanie wyciągnąć 200%. Dzięki temu produkcja urzeka również stroną wizualną.

Dobrze zrobiona ekranizacja, która powinna przypaść do gustu zarówno fanom oryginalnego anime, jak i nowym widzom, którzy nie znają ani tej historii, ani jej bohaterów. W przeciwieństwie do aktorskiej wersji anime Cowboy Bebop twórcy dostali chyba więcej swobody, by przedstawić na ekranie swoją wizję - i w pełni tę szansę wykorzystali.

Widać, że Gaiman miał to wszystko przemyślane, a sam finał Dobrego omenu mocno sugeruje, że historia będzie miała swoją kontynuację. Jestem ciekaw, ile pomysłów, na które wpadł z Terrym Pratchettem, czeka w szufladzie i zostanie w przyszłości wykorzystanych.

Trzeci sezon Wiedźmina to pożegnanie Henry'ego Cavilla z postacią Geralta. Nie wiem jak będzie wyglądał ten serial bez niego, ale nie liczyłbym na jakąś wielką zmianę w jakości, która zbliżyłaby go do poziomu Rodu Smoka czy choćby Koła czasu. Trzeba chyba znacznie obniżyć poprzeczkę oczekiwań w stosunku do tego tytułu i pogodzić się z tym, że nie będzie to wielkie dzieło. Niech chociaż będzie w takim razie średnie. To chyba nie są duże wymagania?

To niestety bardzo drogi średniak. Po obejrzeniu trzech z sześciu odcinków pierwszego sezonu nie czuję się mocno zaintrygowany historią. Losy głównych bohaterów są mi obojętne.

#BringBackAlice było zapowiadane jako serial, jakiego w Polsce jeszcze nie było, i poniekąd twórcy spełniają tę obietnicę. Faktycznie czegoś takiego jeszcze na naszym rynku nie dostaliśmy. Jednak problem polega na tym, że jako widzowie nie ograniczamy się tylko do rodzimych produkcji, a na światowym rynku takich opowieści jest od groma. Nowy serial HBO Max nic nowego do tego gatunku nie wnosi. Z przykrością muszę stwierdzić, że jest to najsłabszy tytuł od HBO, który powstał w naszym kraju.

Taylor Sheridan znów zaserwował nam produkcję, którą ogląda się z przyjemnością i w napięciu czeka się na kolejny odcinek. Trzeba to docenić, bo takich seriali jest na rynku coraz mniej. To czysta rozrywka w starym dobrym stylu. Niczego więcej po Sylvestrze Stallonie już nie oczekuję.

Nie ma co ukrywać, "Gotham Knights" nie jest ani dobrym, ani nawet średnim serialem. To dość słaba produkcja z kiepsko napisanymi postaciami, nudną intrygą i kompletnie zmarnowanymi nawiązaniami do komiksów i filmów.

Z przykrością stwierdzam, że jest to kolejny nieudany projekt platformy, która dużo nam obiecywała, ale jak na razie nie dostarczyła zbyt wielu dobrych tytułów wyprodukowanych w Polsce. Wychodzi na to, że zarówno "Wielka Woda", jak i "Rojst '97" były tylko szczęśliwymi strzałami. Szkoda.