Bajkowa atmosfera świąt bijąca z ekranu pozwala przymknąć oko na oklepane wątki i miałkie dialogi. Na pewno nie jest to - jak zapewniają twórcy - "najzabawniejsza komedia ostatnich 25 lat". Film jest przesłodzony, komercyjnie tandetny i do bólu przewidywalny.

Twórcy "Listów do M.", a także "Listów do M. 2" znaleźli zatem klucz do serc widzów. W okresie przedświątecznym mamy chyba ochotę na oglądanie lekkich, pokrzepiających opowieści z obowiązkowym morałem kolorowej historyjki, ale przy tym niegłupich, z dobrze dobraną obsadą, trochę wzruszających, trochę zabawnych. "Listy do M. 2" spełniają te oczekiwania nawet z nawiązką. To coś w rodzaju ekstra prezentu mikołajowego.

Jawi się niczym zielonoskóry Grinch, który kradnie prezenty spod choinki i oznajmia, że w tym roku świąt nie będzie - wszelka magia bożonarodzeniowa ulatnia się powoli z każdą minutą filmu. Całe szczęście, że do świąt jeszcze daleko i być może widz zdąży do tego czasu zapomnieć o tym koszmarku.

Na próżno szukać w "Listach do M. 2" czegoś nadzwyczajnego i uwierzcie mi na słowo - w chwili obecnej naprawdę się staram. Ale ciężko wykrzesać cokolwiek dobrego z ładnego świątecznego filmu, któremu brakuje świątecznej magii.

Fajna i dobrze dopięta komedia, prawie identyczna z oryginałem, ale sprytnie go rozszerzająca.

Listy do M. 2 cierpią na syndrom sequela. Cechują je kalki, sztampa i brak konkretnego punktu wyjściowego.

Magia świąt, udane wątki Stuhr-Gąsiorowska, Adamczyk-Dygant i Melchior kontra niesforny dzieciak, znanymi z oryginału, zostały zastąpione nieświątecznymi, pseudoromantycznymi i skrajnie nudnymi wątkami, które nawet gdyby zostały dodane do któregokolwiek odcinka jakiejś popularnej telenoweli, byłyby tylko jedną wielką katastrofą.

Jeśli więc kochani widzowie chcecie wprowadzić się w świąteczny nastrój, to lepiej powtórnie obejrzyjcie pierwszą część.

Już od początkowej sceny "Listy do M. 2" Macieja Dejczera, miast bez kompleksów zaproponować coś własnego, próbują kopiować styl brytyjsko-amerykańskich komedii romantycznych i odcinają kupony od poprzednika. Niestety, nic więcej nie wydarza się do sceny ostatniej.

Oprócz wątpliwej jakości rozwiązań fabularnych wypada ponarzekać jeszcze na dialogi.

To po prostu odgrzewany kotlet. Tylko tym razem ze sporą ilością, niezbyt strawnej, wyciskającej na "na siłę" łzy cebulki.

Chciałbym powiedzieć coś dobrego o drugich "Listach", ale zwyczajnie nie potrafię. Owszem, zdjęcia są ładne, muzyczka niezła, ale to wielkie rozczarowanie.

Jak na sequel bardzo udanej jedynki, wypadają mizernie, a jako samodzielna historia nie mają zbyt wiele do zaoferowania. Niedorzeczności zdarzeń przyćmiewają kilka zabawnych momentów, a spośród gwiazdorskiej obsady na plus wyróżnia się tylko Tomasz Karolak.

Kino zdecydowanie męczące, depresyjne i pozbawione świątecznego ciepła. Szczerze odradzam. Lepiej zachować w pamięci atmosferę poprzedniego spotkania z bohaterami.

Udana kontynuacja w reżyserii Macieja Dejczera.

Mimo nielicznych wad, film nad wyraz udany. Do bólu świąteczny, do bólu romantyczny, z mnóstwem lokowania produktu, trudno jednak narzekać na to, gdy idzie się do kina na bożonarodzeniową komedię romantyczną. Przede wszystkim film ten jest pełen ciepła i humoru.

Świąteczny wyrób czekoladopodobny.

Jest jak pudełko Rafaello. Doskonale wiesz, czego się spodziewać i właśnie to otrzymujesz.

Brakuje tu również magii. Pierwsza część była magiczna, przywracała wiarę w niezwykłość świąt i wprawiała w wyjątkowy nastrój. Druga część jest trochę nijaka. Ma swoje momenty, kiedy ewidentnie śmieszy i wzrusza, ale jest ich zdecydowanie zbyt mało.