Córka boga

Skrzyżowanie "Midsommar" z "Opowieścią podręcznej", nihilistyczne spojrzenie na patriarchalną dominację i toksyczną męskość, która zatruwa sens istnienia obu, tak naprawdę, płci. Szumowska podejmuje temat męskiego uprzywilejowania i fantazji o bezwzględnej uległości kobiet, w finale pozwala na szczęście zawalczyć jagniętom o swoje. Film jest wyrafinowany formalne, zwraca uwagę za sprawą trików operatorskich, a jego strunowa ścieżka dźwiękowa, choć minimalistyczna, ma potężną siłę oddziaływania.

To kolejny przykład produkcji, gdzie przepiękne kadry, nie są w stanie przykryć koszmarnego scenariusza.

Wpisuje się w zaangażowane kino Szumowskiej, która lubi budować historie wokół precyzyjnie dobranych, "ważnych tematów", ale nigdy nie potrafi ich udźwignąć. Czasami wypada to nieco pretensjonalnie, ale zjadliwie, kiedy indziej niesmacznie i żenująco, a pierwszy film zrealizowany poza Polską trafia w sam środek - kuleje jako fabuła, za to nadrabia jako zbiór pięknych kadrów, nawet jeżeli inspiracje Czarownicą: Bajką ludową z Nowej Anglii są aż nazbyt wyraźne.

Reżyserka nie zamierza też między drzewami eliminować kolejnych bohaterów i usilnie przekonywać, że ktoś na nich czyha niczym w "Blair Witch Project" Daniela Myricka i Eduarda Sáncheza. "Córka boga" to film o kobiecości, którą należy odzyskać, a las staje się tu areną pokonywania labiryntu nieświadomości.

Film jest przepełniony metaforyką, ale nie jest przez to trudny w odbiorze. Myślę, że jego przesłanie będzie dla wszystkich oczywiste. Ta oczywistość nie zmniejsza jego wartości. O pewnych rzeczach trzeba mówić wprost.

Całkiem bezbarwna opowieść o dorastaniu, której brakuje oryginalnego komentarza i większej werwy.

Coś, co przypuszczalnie miało działać na korzyść produkcji, ostatecznie obróciło się przeciwko niej. "Córka boga" zbyt dużo kwestii przemilcza, nie pozwalając nam przy tym na właściwą identyfikację lub też sympatię do postaci. Z drugiej strony, jeśli film Szumowskiej podejmuje z nami dialog, robi to w sposób okropnie niechlujny i oczywisty.

Chciałbym coś powiedzieć dobrego o "Córce Boga", jednak poza pięknymi zdjęciami oraz główną rolą żeńską nie ma tutaj absolutnie nic. Pretensjonalny, płytki, przewidywalny i kurewsko nudna opowieść o wyzwalaniu się kobiet z jarzma niewoli męskiej. Jeden z najgorszych filmów tego roku.

Scenariusz "Córki boga" uszyty został z klisz popularnych narracji o sektach, co samo w sobie nie jest jakąś wielką wadą. Chodzi przecież o to, aby Szumowska i Englert namalowali coś po swojemu, uzupełnili białe plamy feministycznej baśni.

Można więc uznać, że "Córka boga" to film spełniony, daleki od pięknych katastrof, będących często udziałem produkcji z wielkimi ambicjami, które spaliły na panewce. Może niektórych ten minimalizm aspiracji nie przekonuje lub nie przekona - ale niekiedy lepiej chcieć mało, a zrobić to dobrze, niż próbować osiągnąć zbyt dużo i w efekcie zagubić się we własnych dążeniach.

Świat wykreowany przez Szumowską na ekranie wydaje się wprawdzie ciekawy i świetnie obcuje się z nim na ekranie, ale całości brakuje większej wyrazistości, która sprawiłaby, że obraz zostałby z nami na dłużej. Mimo wszystko - jest to dzieło, godne uwagi widza, który poszukuje nietypowej, niemal kontemplacyjnej rozrywki.

Z jednej strony Córka Boga to bezpieczny krok, po którym być może Szumowska będzie mogła wkroczyć z pełnym impetem do świata Hollywood. Trzymam kciuki, choć jeśli nowym elementem jej szerokiego wachlarzu narracyjnych tricków ma być zanudzenie widza, to można mieć tylko obawy. Z drugiej strony odzew krytyków w USA pokazuje, że chyba tylko nas Polaków Szumowska nudzi.

Widz, który szukać będzie w "The Other Lamb" sensacji, thrillera - może poczuć się rozczarowany. Widz bardziej otwarty na poszukiwania, gotowy na to, żeby zmierzyć się z odrobinę nowohoryzontową narracją - może dostrzec głośny feministyczny manifest.

Nawet jeśli nie sposób nie nazwać tego filmu pretensjonalnym i odtwórczym, Englert i Szumowska wprowadzają detal i teksturę do każdego elementu swojego świata, czyniąc seans naprawdę niezapominanym.

To skaza na filmografii Szumowskiej i mamy nadzieję, że taka porażka skłoni utalentowaną reżyserkę do lepszego wyboru scenariuszy i podejściu do ich ekranizacji.

Zjawiskowy i niepokojący. Atmosferyczny, zniuansowany, intrygujący.

Mrroczna, feministyczna baśń Małgorzaty Szumowskiej, trafia w Polsce od razu na Netfliksa. Film próbuje nas uwieść, zupełnie jak jego bohater: guru uwodzący swoje "owieczki".