
Poszukujący atencji student filmoznawstwa. Wyniki swoich przemyśleń zamieszcza tutaj: https://www.dyskusyjnalaskafilmowa.pl/
-
6
Nie nazwę "Ptaków nocy" filmem generycznym czy schematycznym, ale na pewno daleko mu do stabilności i subtelności.
-
8
Greta popełnia błędy i gubi się w tkanej filmowej strukturze, ale jej poetycka wrażliwość uwodzi mnie każdą relacją, postacią, czczą sentencją.
-
8
Formalne szaleństwo, obudowujące tragiczny romans czasu z końcem wieku i korzystające z pomników ubiegłych lat w celu postmodernistycznej zabawy.
-
6
Bałaganiarski przykład kina wielu pomysłów i wątków. Część z nich ciekawa i oryginalna, ale część szkodliwa lub odtwórcza. Truman Show na zamówienie.
-
6
McKay uformował autorski podgatunek kina politycznego i jest on wykorzystywany do poruszania najróżniejszych tematów, afer i sylwetek. Tym razem afera w Fox.
-
7
Rozdrapywanie osobistych emocji na rzecz bardziej niż wiarygodnej maskarady. I tak jak całość może, koniec końców, oszukiwać, tak szczerość pewnych wyznań razi.
-
10
Świat jest pełen absurdów, patologii i niesprawiedliwości, ale koniec końców i tak wszystko rozegra się o dwie krowy.
-
9
Formalne odbicie piłeczki i zakwestionowanie sensu budowania jednostkowych portretów psychologicznych w dokumencie. Paradoks, w który popada twórca jak i widz.
-
9
-
9
Barthesowski ekran filmowy jako moneta błyszczących drgań odnajduje swoje doskonałe odwzorowanie w pewnym kamieniu szlachetnym oraz dziurze po kuli.
-
5
Mocno widać męki przez jakie musiał przechodzić Vigo w trakcie kręcenia filmu, na szczęście widać też myśl przewodnią, która mu towarzyszyła.
-
5
No fajne, fajne te triki, ale co z tego wszystkiego wynika?
-
8
Był Dziga Wiertow i Moskwa, Walter Ruttmann i Berlin. Jest i Jean Vigo wraz z Niceą.
-
8
Naiwny, idealistyczny patriotyzm kontra reszta świata. Capra udowadnia potencjał kina politycznego w newdealowskim wydaniu, nie bojąc się odważnych obserwacji.
-
7
Fortepianowa pieśń balansująca pomiędzy życiem a śmiercią.
-
6
Eisenstein ze swoją ekipą wbija z buta w meksykańskie tradycje i obyczaje, by uraczyć je radzieckimi środkami stylistycznymi.
-
5
Stepowanie, śpiewanie i żartowanie. Jedno z pierwszych tak trafionych połączeń w historii kina.
-
8
"Nie jest łatwo Panie Wojtek, nie jest łatwo. Trzeba dalej..."
-
8
Sztandarowy przykład melodramatu, którego wielkim fanem nie jestem, aczkolwiek tutaj wszystko jest na swoim miejscu, szczególnie aktorstwo Grety Gerwig.
-
8
Tworzony na oparach niemieckiego ekspresjonizmu traktat o kobiecie fatalnej, która rzuciła się bezlitośnie na kammerspielowo wybitnego Emila Janningsa.
-
7
Jeden z najbardziej autentycznych filmów o wojnie ze względu na jego "świeżość" względem całej tragedii. To był 1947 rok - rany nie zdążyły się zagoić.
-
4
Z jednej o strony o kobiecie, która może, a z z drugiej o kobiecie, która i tak ulegnie konwenansom. Na potrzeby filmu zastosowano happy end, but still...
-
9
Szukanie dziury w całym i niedoskonałości w dziele doskonałym. Trudy życia voyeura zamknięte w jedynym w swoim rodzaju filmie.
-
9
Tak jak Pani Profesor nakazała. Idealny film do łóżeczka, a jego melodramatyczne tony wygrane w sposób zaskakująco bezbolesny. Realizm poetycki na sto procent.
-
6
Pomysł, zważywszy na realia powojenne, jest absolutnie trafiony, a taka forma patriotycznego filmu muzycznego z użyciem retrospekcji to coś niespotykanego.
-
6
-
5
-
6
Brudny kosz na śmieci jako spirala wieczności. Dla takich filmów studiuję filmoznawstwo. xD
-
5
Eksperyment przedzawałowy, któremu towarzyszy porozciągana muzyka jazzowa.
-
7
Solidny wyrób rzemieślniczy, zawierający w sobie parę scen kluczowych, które sprawiły, że wyszedłem z kina z poczuciem pogardy ludzką rasą.
-
8
Forma filmowa w połączeniu z niepełnosprawnością genialnego szaleńca tworzą razem coś na kształt protestu wobec życia i jego losowości.
-
6
Film mechaniczny, chaotyczny, szybki, nierówny, bałaganiarski, czasem nudny - no życie codzienne jak nic.