7.6
Bardzo pozytywnie oceniony przez krytyków
- 100% pozytywnych
- 9 krytyków
7.8
Bardzo pozytywnie oceniony przez użytkowników
- 100% pozytywnych
- 6 użytkowników
Właściciel kurtki z jeleniej skóry postanawia dla niej unicestwić wszystkie inne kurtki świata.
- Obsada: Jean Dujardin, Adèle Haenel, Albert Delpy, Coralie Russier, Laurent Nicolas
- Reżyser: Quentin Dupieux
- Scenariusz: Quentin Dupieux
- Ostatnia aktywność krytyków: 24 października 2019 (23 dni temu)
- Ostatnia aktywność użytkownikówużyt.: 20 października 2019 (28 dni temu)
- Premiera kinowa: 3 stycznia 2020 (za 1 mies.)
- Premiera światowa: 15 maja 2019 (6 mies. temu)
7.6
10.0
0.0
9
Bardzo pozytywnie oceniony przez krytyków
-
100%pozytywnych
-
9recenzji
-
7ocen
-
7pozytywnych
-
0negatywnych
-
9
Jeśli cenicie sobie bezprecedensowe poczucie humoru i surrealistyczną wyobraźnię reżyserską, Deerskin to film, który wprost musicie zobaczyć. Polecam go wszystkim, którzy pragną zaskoczenia i mają dość nieustannego zamykania filmów w ramy logiki i normalności. -
8
Powstał film nie będący tylko głupim pomysłem, który prędko przestaje bawić, ale pełnoprawna, warta uwagi produkcja z świetną rolą Jeana Dujardina oraz precyzyjnym scenariuszem. -
8
Absurdalne, groteskowe dzieło, którego głównym bohaterem jest kurtka z frędzlami. -
8
Dla samego duetu Dujardin i Haenel warto zobaczyć Deerskin, a gdy dodamy do tego absurdalny humor, to będzie seans nie do szybkiego zapomnienia. -
8
To, co u twórcy "Bękartów wojny" momentami wydaje się nazbyt wymuszone i jedynie popisowe, u Quentina Dupieux w najgorszym przypadku stanie się sceną ad absurdum, w najlepszym ciekawą, spowitą groteską, obserwacją na temat współczesnego świata. -
6
Dupieux swój oryginalny pomysł wyciska do końca, na dodatek dodając do niego kolejne szalone wątki. Ale nie przesadza, zachowuje umiar i czystość narracji, dba o dyscyplinę, dzięki której "Deerskin" wygląda na dzieło wyjątkowo niskobudżetowe, niemal amatorskie, co znakomicie współgra z fabułą. -
6
Kolejny oryginalny pomysł, którym uraczył nas twórca. Znów udało mu się wykorzystać fabularną przemoc do wprawienia nas w dobry nastrój. Autorowi pozostaje jedynie życzyć, by czasami przypomniał sobie o tym, że jej konsekwencje najbardziej dotykają nie nas, a jego własnych bohaterów. -
?
Jazda bez trzymanki. Prawdziwe nowohoryzontowe dziwactwo, leżące gdzieś między prowincjonalnym humorem Małego Quinquina, jatką Tarantino, a spokojem narracyjnym Holy Motors. -
?
Dupieux ponownie zrobił film krótki, ale taki, o którym myśli się długo po seansie. Nie ma tu wskazówek interpretacyjnych, ani odpowiedzi wprost. Wcale nie ma tu żadnych odpowiedzi. Jest natomiast kawał solidnego kina, które interpretujemy jako wybraną metaforę, bądź przyjmujemy dosłownie, z całym inwentarzem.