Sara Karmańska

"Heweliusz" to nie tylko film o morskiej katastrofie, ale również o tych, co pozostali - ocalałych i rodzinach ofiar. Dzięki przeplataniu scen tragedii i jej pokłosia serial zyskuje - wstrząsające wydarzenia nie przytłaczają widza tak, jak gdyby obejrzał je jednym ciągiem. Kolejne urywki rzucają na sprawę nowe światło, ujawniając różne perspektywy.

Choć "Bunkier miliarderów" z opisu może zapowiadać się ciekawie, niestety nie ma wiele do zaoferowania ponad to, co jest znane z innych postapokaliptycznych produkcji. Serial szybko staje się gatunkowym misz-maszem i nie wychodzi mu to na dobre. Całość jest przesadzona i pełno w niej klisz i wykorzystywania utartych schematów, które sprawiają, że całość wypada przewidywalnie i jest pozbawiona świeżości.

Choć wątki polityczne są bardzo ważne w "Dyplomatce", serial nie byłby aż tak udany, gdyby nie to, że w gruncie rzeczy opowiada o relacjach międzyludzkich, dynamice władzy w związku i walce płci. Trzeci sezon wciąga od pierwszych minut, nawet jeśli czasem gubi rytm i każe bohaterom przeskakiwać zbędne przeszkody. Finałowy cliffhanger zapowiadający główny wątek kolejnego sezonu sugeruje, że produkcja wcale nie zamierza zwalniać tempa.

Serial "Outlander: Krew z krwi" z pewnością przypadnie do gustu fanom oryginalnej produkcji, a szczególnie tym, dla których pierwszy - szkocki - sezon jest tym ulubionym. W produkcji nie brak pięknych krajobrazów, które sprawiają, że ma się ochotę kupić bilet lotniczy, a wątki klanowe wzbudzają nie mniejsze zainteresowanie niż główna fabuła. Przeplatające się historie, zgrabnie łączące się w całość i nawiązania do wydarzeń i postaci znanych z "Outlandera" tylko zwiększają radość z oglądania.

Drugi sezon serialu "Gen V" trzyma poziom franczyzy, ofiarując wciągającą, krwawą rozrywkę. Widzowie nie mogą narzekać na brak brutalnych, ale i dziwacznych scen wynikających z nietypowych mocy niektórych bohaterów. I choć ostatecznie fabuła wyraźnie dążyła do połączenia z główną historią, serial broni się również jako samodzielna produkcja.

Niewielka ilość odcinków musiała stanowić nie lada wyzwanie dla Grega Danielsa i ekipy scenarzystów, którzy rozgrywają niektóre wątki w pełnym biegu, co momentami może sprawiać niekorzystne wrażenie przesytu i odhaczania kolejnych punktów z listy. Trzeba jednak przyznać, że każdy z bohaterów otrzymał zakończenie, które jest kulminacją jego rozwoju na przestrzeni poprzednich sezonów.

Serial "The Resort" to prawdziwa gatunkowa mieszanka, ale wymieszaną tak sprawnie, że nie czuć nadmiaru. Z jednej strony widz otrzymuje tajemnicę zaginięcia, z drugiej sci-fi z wątkami podróży w czasie i wiążących się z tym niebezpieczeństw. Na bardziej podstawowym poziomie to również dwie równoległe historie miłosne - jedna dopiero się rozpoczynająca, druga dobiegającą kulminacyjnego momentu.

To serial, który mógł być wielki. I choć tak się nie stało, nadal stanowi dobrą propozycję na miły wieczór. Być może, jeśli dostanie zamówienie na kolejny sezon i zyska więcej czasu, naprawdę uda mu się stać bardzo znaczącą pozycją mówiącą o ważnych problemach - nie tylko tych dotyczących świata akademickiego. Potencjał do tego jest ogromny, szczególnie z Sandrą Oh i Jayem Duplassem w obsadzie.

Prawdopodobnie nie jest najlepszą medyczną dramą, jaka istnieje, ale poruszana tematyka i świetna kreacja Freddiego Highmore'a sprawiają, że warto poświęcić mu swój czas.

Choć "Łasuch" wykorzystuje tropy tak dobrze znane z innych pozycji kina przedstawiającego różne wizje postapokaliptycznej rzeczywistości, wnosi do gatunku powiew świeżości dzięki dziecięcej perspektywie.

Audiowizualna produkcja wciągająca od pierwszego odcinka i niechcąca puścić. Doprawdy intrygująca i interesująca fabuła przedstawia historię poniekąd kompletną. W połączeniu z kolejnymi sezonami może stanowić świetną antologię. Niebywałą zaletą serialu jest ciekawa forma, zmuszająca widza do samodzielnego użycia wyobraźnia, a równocześnie kolorowe wizualizacje doskonale oddają charakter kolejnych rozmów.

Nie jest biografią "skrojoną na miarę" - to dość typowa pozycja tego gatunku. Jest to serial udany, ale bez większych fajerwerków. Choć od strony fabularnej lepiej wypadają w nim kwestie aktorskie i wizualne, należy zauważyć, że dużą wartością dodaną jest brak prób wybielenia bohatera. Zamiast tego twórcy starają się pokazać zarówno jego dobre, jak i złe strony. Dzięki zamknięciu w zaledwie pięciu odcinkach czas płynie szybko, a historia nie zdąży znudzić.

Pierwszy sezon Niezwyciężonego to naprawdę bardzo pozytywne zaskoczenie. Ta przepełniona krwią opowieść dla dorosłych z pewnością zasługuje na uwagę. Twórcy poradzili sobie wyśmienicie kreując produkcję, która igra z utartymi schematami różnych gatunków, jak i animacji jako takiej. Każdy z odcinków ma jednakowo wysoką jakość i nie ma w nich miejsca na nudę.

Pierwszy sezon serialu Cień i kość wywołuje mieszane uczucia. Z jednej strony to kawałek naprawdę dobrej rozrywki, dający nadzieję na to, że kolejne sezony okażą się lepsze. Z drugiej dość mocno jednak czuć zmarnowany potencjał. Po całym hype'ie, który został przed premierą wygenerowany, jestem trochę zawiedziona, bo liczyłam jednak na coś o wiele lepszego i bardziej dopracowanego.

Zalety jednak znacznie przewyższają wady, dlatego zdecydowanie warto zapoznać się z tą ośmioodcinkową opowieścią. Pozwoliła one na oddanie hołdu ofiarom - serial zresztą dedykowany jest podróżnikom, którzy nigdy nie wrócili do domu. Ponadto jest po prostu świetnie zrealizowaną, wciągającą historią kryminalną w przepięknych okolicznościach przyrody.

Serial niestety wybrał zupełnie inną drogę niż swoja literacka inspiracja. I fakt, że jest tylko luźno inspirowany historią Christiane, nie jest tutaj dobrym usprawiedliwieniem. W ostatecznym rozrachunku coś burzy się wewnątrz odbiorcy, szczególnie jeśli zna książkę oraz zdaje sobie sprawę, że przedstawienie uzależnienia od narkotyków i prostytucji jako czegoś ekscytującego i pożądanego, jest bardzo nie na miejscu. Szczególnie w przypadku produkcji skierowanej do nastoletniego widza.

To ciekawa antologia, która powinna przypaść do gustu fanom "Black Mirror". Serial rzuca nowe światło na związki i miłości, jak również może skłaniać do dyskusji na temat relacji międzyludzkich i tego, co my sami zrobilibyśmy w świecie, gdzie nie trzeba jej już szukać, a wystarczy zrobienie jednego testu. Trzeba przyznać, że science fiction prowokujące do takich rozmów jest ciekawą odmianą.

W ogólnym rozrachunku na tę chwilę Plemionom Europy daleko do Dark, który poniekąd traktowany jest jako sposób na rozreklamowanie nowego serialu. Stworzony świat jest dość typową wizją postapokaliptycznej rzeczywistości, na tę chwilę niewyróżniającą się niczym szczególnym spośród innych produkcji o podobnej tematyce.

Jeśli jeszcze nie mieliście okazji obejrzeć tego serialu, a czujecie, że w waszym życiu przydałaby się dawka radości i pozytywnej energii, koniecznie sięgnijcie po Teda Lasso. Na pewno nie będziecie żałować tej decyzji, bo choć to świetna komedia, daje również do myślenia.

Całość jest dość sprawną realizacją i nawet mając pewne wady, jest produkcją ciekawą i wartą obejrzenia, szczególnie dla osób zainteresowanych tematem eksploracji kosmosu.

W miarę oglądania staje się komediodramatem, którego bardzo potrzebowaliśmy, ale zupełnie o tym nie wiedzieliśmy. Porusza tematy wcześniej pozostające zupełnie poza zainteresowania twórców, dając wgląd w życie mniejszości, dodatkowo zaangażowanej religijnie, portretując często bardzo dramatyczne wydarzenia, robiąc to jednak z wdziękiem i okraszając sporą dawką humoru. Poza dużą dawką świetnej rozrywki serial przemyca również wątki zmuszające widza do refleksji.

Czwarty i ostatni sezon serialu Netflixa Chilling Adventures of Sabrina kontynuuje opowieść o nastoletniej czarownicy, która zmaga się z łączeniem życia w świecie śmiertelników i fantastycznym, ratowaniem świata, ale także mizoginią panującą w jej sabacie oraz trudami dorastania. Ta odsłona historii niestety jest najsłabszą z dotychczasowych.

To serial, który się pochłania, ponieważ podobnie jak główna bohaterka, szybko stajemy się bardzo ciekawi, jakie będzie rozwiązanie zagadki. Szczególnie że całe 8 odcinków jest wypakowane intrygami, twistami i zwrotami akcji. Choć nie wszystko jest tutaj idealne, jak choćby wątek Megan, to zdecydowanie warto poświęcić chwilę na tę produkcję i dać się wciągnąć szalonej historii, by choć na chwilę zapomnieć o szarej rzeczywistości.

Porywa, i podobnie jak książka, wciąga tak mocno, że ciężko się oderwać.

W ostatecznym rozrachunku serial wypada po prostu przeciętnie. Ma swoje dobre momenty, ale równie wiele, o ile nie więcej złych. Losy bohaterów nie są na tyle angażujące, by przykuć widza do ekranu. I choć rzeczywiście jest to pewien powiew świeżości w kontekście produkcji o pandemiach, to jednak brak logiki, irracjonalność działań bohaterów oraz ich pasywno-agresywne zachowania potrafią widza zmęczyć i przytłoczyć.

Serial ten sprawdzi się zarówno jako zamknięta historia, jak i dłuższa produkcja, do której ostatni odcinek pozostawia otwartą furkę. Jeśli tak będzie, pozostaje mieć nadzieję, że twórcy wezmą lekcję z błędów popełnionych w pierwszym sezonie i w kolejnych pozwolą bohaterom stanąć bardziej na własnych nogach, co z pewnością przyniesie Krainie Lovecrafta wiele korzyści.

Muszę przyznać, że nigdy nie sądziłam, że serial o grze w szachy może być aż tak wciągający. I choć produkcja dąży po dobrze wytyczonych ścieżkach wyznaczonych przez wiele innych filmów biograficznych do oczekiwanego zakończenia bez wielkich fajerwerków, jest niezwykle przyjemną rozrywką, która sprawia, że zaczyna się zupełnie inaczej patrzeć na ten sport.

Aktorsko i realizatorsko to produkcja, która wywiera na widzu wielkie wrażenie. Natomiast dzięki swojej formie i zamkniętej formule, serial daje niezwykle szerokie pole do możliwych interpretacji, jest tutaj ukrytych bardzo wiele aspektów, które do tego zachęcają. Z pewnością jest to pozycja, do której można by wracać wiele razy i za każdym z nich odnajdywać nowe tropy, za którymi można podążać.

Drugi sezon The Boys trzyma poziom. To dalej ten sam serial prezentujący nietypowe podejście do superbohaterów, nieobawiający się babrania w bebechach, strojenia bohaterów w litry krwi i nieprzebierający w słowach.

To z pewnością typowo eskapistyczny serial, który przynajmniej na chwilę może oderwać widza od trudów codzienności i jesieni za oknem, choć trzeba przyznać, że nie każdemu przypadnie do gustu. Równocześnie nie należy się oszukiwać - niesięgnięcie po tę pozycję raczej nie sprawi, że w naszym filmowym życiu będzie czegoś brakować. To raczej jeden z tych seriali, po które sięgamy, by przez chwilę poczuć się lepiej, ale zapominamy o nim równie szybko, jak je binge-watchujemy.

Produkcja science fiction posiada nie tylko cechy typowe dla opowieści tego gatunku, ale również skłania do refleksji na temat religijnego fanatyzmu, granic wojny, degradacji naszej planety, ale również człowieczeństwa i rodzicielstwa.

Jest dość nietypowym miniserialem, składa się bowiem z dwóch, właściwie niezależnych od siebie części, rozgrywających się na tej samej tajemniczej wyspie Osea. Poniższa recenzja dotyczy pierwszej z nich - Lata.

Ratched raczej nie jest serialem, którego powstania ktokolwiek się spodziewał. Siostra Ratched z uznanego filmu Miloša Formana Lot nad kukułczym gniazdem i książki o tym samym tytule autorstwa Kena Keseya, może i jest postacią kultową, jednak od premiery minęło bardzo wiele lat.

Serial z pewnością jest niezwykle ciekawą pozycją, choć raczej dla pełnoletnich widzów - z pewnością nie jest to pozycja do wspólnego oglądania z dziećmi, jak ma to miejsce w przypadku filmów MCU. Prezentuje ciekawą wizję zupełnie nowego świata, wspieraną ciekawymi kreacjami aktorskimi.

Choć Des rzeczywiście przenika do kości, nie uświadczymy w nim scen przedstawiających dokonywanych przez niego zbrodni. Serial ten poszedł inną drogą, całą energię kumulując w kreacji Davida Tennanta, który równie dobrze radzi sobie z rolami komediowo-dramatycznymi, co z portretem przerażającego, psychopatycznego mordercy. Des stoi Davidem Tennantem i jest on zdecydowanie najjaśniejszym punktem serialu.

Nowemu wcieleniu Sabriny, z pewnością nie brakuje wad oraz niedociągnięć logicznych, jednak sama dawka rozrywki zawarta w fabule jest na tyle intensywna, że bez większego trudu można przymknąć na nie oko. Jeśli dodamy do tego, że "Chilling Adventures of Sabrina" porusza ważne i aktualne tematy na czele z patriarchatem, wykorzystywaniem kobiet przez mężczyzn czy to, w jaki sposób religia zniewala wiernych, wybaczenie niedociągnięć przyjdzie jeszcze łatwiej.

Nowemu wcieleniu Sabriny, z pewnością nie brakuje wad oraz niedociągnięć logicznych, jednak sama dawka rozrywki zawarta w fabule jest na tyle intensywna, że bez większego trudu można przymknąć na nie oko. Jeśli dodamy do tego, że "Chilling Adventures of Sabrina" porusza ważne i aktualne tematy na czele z patriarchatem, wykorzystywaniem kobiet przez mężczyzn czy to, w jaki sposób religia zniewala wiernych, wybaczenie niedociągnięć przyjdzie jeszcze łatwiej.

Bardzo dobry, w dużej mierze zbudowany na narastającym napięciu i podtrzymywaną z odcinka na odcinek ciekawością, którą tylko podsyca. Ale co jeszcze ważniejsze, serial jest bardzo ważny ze względu na poruszane tematy.

Ten serial to naprawdę mieszanka wybuchowa. Z jednej strony mamy opowieść o zombie, krew, szukanie lekarstwa, krwawe smoothies i przekąski w postaci paluszków, a z drugiej historię o rodzinie, o wzlotach i upadkach, problemach wychowawczych i wzajemnej miłości. Co ciekawe, zostało to podane w taki sposób, że nie jest w żaden sposób niestrawne, wręcz przeciwnie, pasuje do siebie jak puzzle.