Obecność

Całość została po mistrzowsku zebrana w całość przez Jamesa Wana, reżysera, który nie przestaje zaskakiwać.

Mistrz suspensu mawiał, że film jest zły wtedy, jeśli ktokolwiek z publiczności choćby na chwilę może odwrócić oczy od ekranu. Podczas seansu "Obecności" oczy możemy zasłaniać jedynie z przerażenia. Zatem Wanowi udało się nakręcić straszny horror, trzymający widza w objęciach grozy do samego finału.

Jeden z tych horrorów, których groza opiera się raczej na oddziaływaniu na psychikę oglądającego, a nie na walorach wizualnych.

Zaskakująco dobry i przemyślany film grozy, bawiący się konwencją i składający jej hołd.

Jest solidną propozycją dla kochających się bać w kinie lub samotnie we własnym pokoju, przed małym ekranem.

Kompletnie nic nie wnosi do gatunku, ale przynajmniej pokazuje, jak horrory powinny wyglądać.

Genialna muzyka, konsekwentnie budowane napięcie, dyskretne efekty specjalne, a przede wszystkim gra światłem i kompozycją kadru. Dodajmy do tego jeszcze sprawnie napisany scenariusz i świetne kreacje aktorskie. Ten oparty na faktach film to powrót do klasycznego horroru.

Obecność, wbrew moim obawom i podejrzeniom, okazała się świetnym horrorem. Wreszcie odczuwam niepewność przed nocnym wyjściem do łazienki, a radość z tego może licznym osobom wydać się trochę masochistyczna.

James Wan, po mistrzowsku zrealizował absolutnie fantastyczny film, który ogląda się z niebywałym napięciem.

Jeżeli powstałby ranking filmów z nawiedzonym domem, jako motywem przewodnim, "Obecność" znalazłaby się w środku stawki. Parę razy można się porządnie przestraszyć i podskoczyć na krześle. Po napisach końcowych nie będziemy jednak mieć problemów z zaśnięciem.