-
271recenzji
-
115ocen
-
55pozytywnych
-
60negatywnych
-
5.2średnia
-
48%pozytywnych
-
0.9odrębność
- Najczęstsze gatunki: Dramat 42%, Komedia 23%, Thriller 10%, Przygodowy 8%, Biograficzny 8%, Dokumentalny 7%, Animacja 6%
- Najczęstsze kraje: USA 43%, Francja 19%, Niemcy 15%, Wielka Brytania 12%, Hiszpania 8%, Polska 6%, Włochy 6%
- Poziom ocen: 30% wyżej, 35% niżej, 35% tak samo jak inni krytycy (średnio 0.5 niżej)
Ostatnio zrecenzowane
-
??4
Bardziej niż pełnokrwisty musical przypomina przedszkolne zajęcia z rytmiki - nie ma tu spektakularnych choreograficznych układów i perfekcyjnego wykonania, ale mali uczestnicy tanecznych pokazów bawią się bardzo dobrze. Miejmy nadzieję, że równie dobrze ubawią się także młodzi widzowie. -
3.73.73.33.33
Jeśli "Mumia" ma być zaproszeniem do nowego "Mrocznego Uniwersum", nie wróży to dobrze planowanej serii. Ale może następnym razem twórcy zdecydują się napisać porządny scenariusz zamiast jedynie pasożytować na popkulturowych klasykach. -
6.16.15.25.26
Choć podczas seansu "Life" nuda nam nie grozi, zamiast niej pojawia się znużenie wywołane nadmiarem akcji i jej przewidywalnością. Bo filmowa dramaturgia z czasem staje się zbyt mechaniczna, a opowieści brakuje twistu, który nadałby tej opowieści nową energię.
Najwyżej ocenione
-
7.37.38
Siłą Lindholma jako scenarzysty jest umiejętność takiego rzucenia bohaterem o ziemię, że gdy ten już się podnosi, zawsze pozostaje brudny. Jednocześnie kibicujemy jego bohaterom i widzimy skazy, którymi są naznaczeni. -
6.66.66.26.28
Jeśli cokolwiek zarzucić można jego filmowi, to dramaturgiczną słabość ostatniej sekwencji filmu. Koszałka poświęca bowiem dramaturgię dla osobliwie rozumianej pedagogiki. Zamiast podążać za głównym bohaterem, opowiada o otaczającym go świecie, w którym żądza uznania i sławy jest jedną z cywilizacyjnych chorób. W filmie tak subtelnym, odważnym i pełnym niedopowiedzeń tego typu diagnozy okazują się banalne i zupełnie niepotrzebne.
Najbardziej odrębnie ocenione
-
6.56.54
Zamiast pełnokrwistym społecznym dramatem okazuje się jedynie pocztówką z życiowego piekła zaludnianego przez dwunożne potwory. I choć opowiadana historia inspirowana jest prawdziwymi wydarzeniami, koniec końców w "Stadzie" brakuje zarówno prawdy życia, jak i prawdy ekranu.
- Jeżeli jesteś Bartosz Staszczyszyn, to możesz uzyskać dostęp do panelu administracyjnego krytyka.